Σκοτεινά

Δημοσιεύτηκε

Δέχθηκα με προθυμία την πρόκληση του φεγγαριού.

Στην αποψινή μου διαδρομή ακολούθησα κάθε σκοτεινό στενό

που προσπαθούσε να κρυφτεί από τ’ αστέρια.

Κάθε καλυπτική ανάμνηση, στο σκοτάδι ζωντανεύει.

Βλέπεις εκείνους, που διεξοδικά είχες αφήσει ν’ απορροφηθούν

μέσα στα χρόνια, τα οποία κυλούσαν αντίστροφα.

Αντίστροφα, περιστροφικά, απαρηγόρητα.

Τρίτη φορά που οπισθοχωρώ. Τσαλαπατάω κάτι λέξεις,

γραμμένες σε χαρτιά που έπρεπε να ‘χα κάψει εκείνο το βράδυ,

καθώς περνούσα δίπλα από τη φωτιά, που με πολιορκούσε με το κόκκινό της.

Στο σκοτάδι ο νους, αποκαλύπτει πολλά περισσότερα απ’ όσα αντιλαμβάνομαι.

Γι’ αυτό περνώ ώρες, ατέλειωτες, ενισχύοντας τη μοναξιά μου,

με κίνητρα -ίσως, ανύπαρχτα-.

Οι αδυναμίες μάς επιλέγουν, εμείς παραδινόμαστε κι αυτό, το λέμε «ζωή».

Τόσο καιρό απέφευγα τα σκοτάδια, αλλά τώρα ξέρω, πως όλες οι απαντήσεις,

είναι κρυμμένες εκεί.

Ή απλά, έπεισα τον εαυτό μου γι’ αυτό.

Η ποίηση είναι για τους ευφυείς ή για τους τρελούς;