Τι να θέλει άραγε, ένας άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος; Σίγουρα η συντροφικότητα είναι κάτι αναγκαίο που οι περισσότεροι ομολογουμένως την επιδιώκουν. Κάποιος λοιπόν, μπορεί να νιώθει πλήρης έχοντας τη συντροφικότητα στη ζωή του αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα, ότι πρέπει να έχει έναν σύντροφο.

Σας μπέρδεψα;

Αρχικά, ο καθένας μας, αντιλαμβάνεται διαφορετικά την έννοια της συντροφικότητας! Κάποιοι θεωρούν, πως μονάχα σε μία ερωτική σχέση θα βρουν όλα εκείνα τα στοιχεία που θα διώξουν μακριά τη μοναξιά και θα τους γεμίσουν αγάπη και ευτυχία.

Από την άλλη πλευρά, κάποια άτομα, πιστεύουν πως η έννοια της συντροφικότητας έγκειται στην πραγματική επαφή τους με τους άλλους ανθρώπους, στην ανταλλαγή απόψεων, στις ουσιαστικές συζητήσεις με τους φίλους και γενικότερα, στην αίσθηση ότι ανήκουν κάπου, είναι αποδεκτοί κι ελεύθεροι. 

Και στις δύο περιπτώσεις, αυτό που μετράει, είναι ότι οι άνθρωποι έχουν δίπλα τους, ένα ζευγάρι χέρια· έχουν κάποιον που εμπιστεύονται, κάποιον που τους καταλαβαίνει. Κι αυτός ο κάποιος μπορεί να είναι ο σύντροφός τους, ο κολλητός τους, τα αδέρφια τους, οι γονείς τους, οι φίλοι τους.

Γιατί η συντροφικότητα εν τέλει, είναι η ανταλλαγή συναισθημάτων, ο αλληλοσεβασμός κι η εμπιστοσύνη. Κι αφού η αγάπη έχει πολλά επίπεδα, ο καθένας επιλέγει ποιο του ταιριάζει.

Μπορεί να μην έχεις σχέση, αλλά αυτό δε σημαίνει αυτομάτως ότι είσαι μόνος σου! Μπορεί να είσαι σε μία σχέση και να νιώθεις κάλλιστα είτε μοναξιά, είτε απέραντη χαρά και πληρότητα!

Επομένως, θεωρώ ότι η έννοια της συντροφικότητας, είναι κάπως πιο περίπλοκη κι όχι τόσο επιφανειακή. Κάθε άνθρωπος αντλεί δύναμη από διαφορετικές πηγές ενέργειας κι αισιοδοξίας. Υπάρχουν πάντα γύρω σου, χέρια απλωμένα, έτοιμα να σε σώσουν κάθε φορά που νιώθεις ότι βουλιάζεις κι ασφυκτιάς.

Το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να φροντίσεις να τα κρατάς σφιχτά δίπλα σου και να τα προστατεύεις. Γιατί αν τα χάσεις, το μόνο σίγουρο είναι, πως θα νιώσεις ένα απέραντο κενό, που θα δυσκολευτείς να καλύψεις…

Νάνσυ Γιοβάνογλου