Ο Μάρτιν Σουλτς αναλαμβάνοντας την προεδρία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD) ανέλαβε ένα αναμφίβολα δύσκολο έργο προκειμένου α) να πείσει τους ψηφοφόρους του ότι το σοσιαλιστικό κόμμα δεν ήταν παρά ο «μικρός αδερφός» των Χριστιανοδημοκρατών στην συγκυβέρνηση και β) να προασπίσει το κοινό ευρωπαϊκό όραμα σε μια περίοδο κατά την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση βιώνει τριγμούς σε θέματα κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής.

Θα έλεγε κανείς ότι η προσπάθεια του Σουλτς είναι αρκετά τολμηρή στην παρούσα συγκυρία. Ο ίδιος μάλιστα όχι απλώς δεν απομακρύνθηκε «σφυρίζοντας αδιάφορα» και παραμένοντας στις ασφαλείς Βρυξέλλες μέχρι νεοτέρας, αλλά στρατολογήθηκε και αντικατέστησε τον Γκάμπριελ αρχηγό του SPD έως πρότινος, ο οποίος κατείχε και υπουργική θέση στην συγκυβέρνηση.

Ταυτόχρονα, το SPD και ο Σουλτς πήραν μια ακόμη «επικίνδυνη» απόφαση σε ένα ασταθές διεθνές περιβάλλον, το οποίο «αγαπά να μισεί και να πολώνει» με δεσπόζουσες τις συντηρητικές-νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αλλά και τα ακροδεξιά και εθνολαικιστικά κινήματα. Αποφάσισαν να επαναφέρουν δυναμικά στο τραπέζι της συζήτησης και της προεκλογικής τους εκστρατείας τις παραδοσιακές σοσιαλδημοκρατικές αρχές. Αρχές, όπως της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας, της αξιοκρατίας, της αλληλεγγύης, της συμμετοχικής δημοκρατίας, οι οποίες είχαν «θαφτεί» στην κρίση ή χαρακτηρίστηκαν από πολλούς ως παρωχημένες και ξεπερασμένες.

Από την πρώτη του προεκλογική ομιλία ο Σουλτς χωρίς να υιοθετήσει την εύπεπτη λαϊκίστικη ρητορική προχώρησε σε ανάληψη μέρους των ευθυνών για τα σκληρά μέτρα λιτότητας που εφαρμόστηκαν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά ταυτόχρονα ξεκαθάρισε ότι τίποτα δεν είναι προαποφασισμένο για την επόμενη μέρα των εκλογών όσον αφορά στη διαθεσιμότητα του κόμματός του για συγκυβέρνηση με την Μερκελ, προτάσσοντας την ανάγκη ενός μεγάλου συνασπισμού.

Στις πρώτες δημοσκοπήσεις φαίνεται ξεκάθαρα η σημαντική ενίσχυση των δυνάμεων του SPD. Ωστόσο ανακύπτουν κρίσιμα ερωτήματα. Μπορεί να πείσει άραγε για τα παραπάνω τους πολίτες της Γερμανίας; Μπορεί να σταθεροποιήσει και να ενισχύσει την εκλογική του δύναμη έως τις γερμανικές εκλογές;

Δεν είναι καθόλου εύκολο και συνδέεται με πολλές παραμέτρους.

Σίγουρα η παραμονή της Μέρκελ όλα αυτά τα χρόνια στην Καγκελαρία έχει κουράσει τους πολίτες. Μια δυναμική εναλλακτική πρόταση θα ήταν σίγουρα καλοδεχούμενη. Ήδη ο σχεδιασμός των σοσιαλδημοκρατών περιλαμβάνει νέες προσεγγίσεις και στροφή σε περισσότερες επενδύσεις στην εκπαίδευση, στις υποδομές, στην ψηφιακή τεχνολογία και στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με νέες θέσεις εργασίας και καλύτερες αμοιβές.

Ωστόσο, πολλά ακόμη απομένουν να κριθούν σε σχέση και με την εξωτερική πολιτική και το συσχετισμό δυνάμεων όπως η σχέση της Γερμανίας με το ΝΑΤΟ ενόψει και της Προεδρίας του Τραμπ στις ΗΠΑ, η σχέση της με τη Ρωσία, καθώς και την πιθανή αναβάθμιση των σχέσεων Γαλλίας-Γερμανίας σε ένα περισσότερο ενισχυμένο άξονα συνεργασίας και συμπόρευσης. Συμπόρευσης η οποία θα επιδρούσε θετικά και στην ευρωπαϊκή πορεία και στο κοινό όραμα μιας πραγματικά ενωμένης Ευρώπης και όχι μιας «γερμανικής Ευρώπης» την οποία οι Ευρωπαίοι και οι Ευρωπαίες φαίνεται να αποδοκιμάζουν.

Κομβικό σημείο αποτελεί η έκβαση των γαλλικών εκλογών και η ήττα των ακραίων και ακροδεξιών δυνάμεων όπως ηττήθηκαν πρόσφατα στην Ολλανδία, γιατί με την αποδυνάμωση της αντιευρωπαϊκής ρητορικής, είναι δυνατόν να ωριμάσουν οι συνθήκες  για να τεθούν ουσιαστικά ζητήματα σχετικά με την κοινή στρατηγική της ΕΕ, το προσφυγικό, το κοινωνικό κράτος, την ενιαία οικονομική και δημοσιονομική πολιτική.

Αν ο Σουλτς αποδειχθεί ένας δυνατός μαχητής ή απλώς μια φούσκα που θα σκάσει κατά τη διάρκεια των επόμενων μηνών -ειδικά καθώς οι Χριστιανοδημοκράτες θα εντείνουν τις επιθέσεις τους- θα αποδειχθεί. Ωστόσο είναι αδιαμφισβήτητο πως ο ίδιος και το SPD έχουν μια μοναδική ευκαιρία να θέσουν την σοσιαλδημοκρατία και τις αρχές της στην καρδιά της Ευρωπαϊκής συζήτησης και αυτό από μόνο του δεν είναι ούτε λίγο, ούτε αμελητέο.

Παρόλα αυτά για να έρθουμε και στα δικά μας και να μην περιμένουμε αφελώς πάλι θαύματα θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η εθνική μας προσπάθεια και πορεία δεν θα κριθεί από την πορεία του SPD αλλά από την δική μας στάση και το δικό μας εθνικό σχέδιο για την επόμενη μέρα. Η επικράτηση του Σουλτς, ή περισσότερο προοδευτικών κυβερνήσεων θα βοηθήσει, όμως μαγικά ραβδάκια, όπως πικρά έχουμε διαπιστώσει, δυστυχώς δεν υπάρχουν, ούτε στα χέρια του Σουλτς ούτε κανενός ή καμίας άλλης.

Ζέφη Δημαδάμα