25 Νοεμβρίου. Παγκόσμια Ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών

Κάθε μέρα, κάθε νύχτα, πίσω από τις κλειστές πόρτες η απειλή της ενδοοικογενειακής βίας κάνει την εμφάνισή της. Ο εφιάλτης δεν είναι πια εφιάλτης, αλλά μια σκληρή πραγματικότητα για τις γυναίκες και τα παιδιά. Η πανδημία με τα απανωτά λοκντάουν, τον αναγκαστικό εγκλεισμό στο σπίτι παγίδεψε ακόμη περισσότερο τις γυναίκες πλάι στον δυνάστη τους, τον σύζυγο, τον σύντροφο, τον θύτη – πρώην ή νυν.

Εν έτει 2021 και η βία κατά των γυναικών είναι διάχυτη παντού. Σχεδόν 1 στις 3 γυναίκες βιώνει σωματική ή/και σεξουαλική βία κατά τη διάρκεια της ζωής της – είναι σε κίνδυνο η υγεία και η ευημερία δισεκατομμυρίων γυναικών και κοριτσιών. Παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα έρευνας, ο γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), δρ Τέντρος, αναφέρθηκε σε μια «τρομακτική εικόνα» ανεξέλεγκτων επιπέδων βίας κατά των γυναικών.

Τα νεαρά κορίτσια δυστυχώς δεν εξαιρούνται. Ετσι, 1 στους 4 εφήβους ηλικίας 16-19 ετών που είχαν σχέση έχουν υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία, σύμφωνα με την έκθεση. Επιπλέον, το 16% των γυναικών ηλικίας 15-24 ετών ανέφερε σωματική ή σεξουαλική βία κατά το τελευταίο έτος! Ωστόσο, τα παγκόσμια στατιστικά στοιχεία κρύβουν «έντονες» διαφορές μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών. Τα υψηλότερα επίπεδα βίας εντοπίστηκαν σε περιοχές της Ωκεανίας, της Νότιας Ασίας και της υποσαχάριας Αφρικής και κυμαίνονται από 33% έως 51%. Αλλά οι τάσεις είναι απαράδεκτα υψηλές παντού. Σύμφωνα με την έκθεση, η βία κατά των γυναικών έφτασε το 31% στην Ανατολική Μεσόγειο, το 25% στην Αμερική, το 22% στην Ευρώπη και το 20% στον Δυτικό Ειρηνικό.

Ως αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος Γυναικών (PESWomen) και ως επικεφαλής των χωρών της Νότιας Ευρώπης υπογραμμίζω το ποσοστό στην Ανατολική Μεσόγειο που αγγίζει το 25%! Για τον λόγο αυτόν αλλά και για τα υψηλά ποσοστά βίας κατά των γυναικών σε όλη την Ευρώπη –με σημαντική επιδείνωση στα χρόνια της πανδημίας, ακόμη και 3-4 φορές παραπάνω– χρειάζονται έκτακτα μέτρα και πολιτικές.

Δεν μπορεί στην εποχή μας οι γυναίκες να φοβούνται ακόμα και να περπατήσουν μέχρι το αυτοκίνητό τους σε ένα πάρκινγκ, να βρίσκονται αντιμέτωπες με παρενοχλήσεις στη δουλειά τους ή ακόμα και στα μέσα μαζικής μεταφοράς ή μέσα στο ίδιο το σπίτι τους. Ας μη μιλήσουμε για την έξαρση της ακραίας μορφής έμφυλης βίας κατά των γυναικών, δηλαδή της γυναικοκτονίας.

Πίσω από τα παραπάνω ποσοστά και τα στατιστικά στοιχεία κρύβονται αληθινές γυναίκες, με πραγματικές ιστορίες, με παιδιά, με όνειρα και με ελπίδες, και σε αυτές πρέπει να δώσουμε φωνή, διέξοδο και διασφάλιση. Τα σοσιαλιστικά κόμματα όπως και το Κίνημα Αλλαγής οφείλουν να πρωτοστατήσουν, καθώς η ισότητα των φύλων και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι στον πυρήνα των αρχών τους.

Ζέφη Δημαδάμα