Οσοι έχουμε τις ίδιες ανησυχίες και τις ίδιες προσδοκίες για την αντιμετώπιση της κρίσης που καταδυναστεύει την Ευρώπη, αντιλαμβανόμαστε ότι η ενίσχυση των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας είναι απαραίτητη.

Στη συγκυρία που διανύουμε η σοσιαλδημοκρατία δεν μπορεί παρά να είναι παρούσα, σε συνδυασμό με τη συλλογική προσπάθεια από όλους και όλες, παλαιότερους και νεότερους, σε μια στρατηγική συμμαχιών, συνθέσεων με στόχο την ενίσχυση των δημοκρατικών δυνάμεων.

Οι συνθήκες και στη χώρα μας σταδιακά ωριμάζουν για μια ενιαία Κεντροαριστερά, ωστόσο ο δρόμος είναι μακρύς και δεν υπάρχουν ούτε μαγικές λύσεις ούτε μαγικό ραβδάκι. Αστοχες αναφορές, αρχηγισμοί και παραγκωνισμοί οι οποίοι εμφανίζονται περιοδικά, μόνον αστείοι μπορεί να φαντάζουν στα ματιά των πολιτών.

Την ίδια στιγμή, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οι δυνάμεις των Σοσιαλδημοκρατών, όπως για παράδειγμα στη Γερμανία, κάνουν ήδη μια δυναμική επανεκκίνηση, βάζοντας τον πήχη ψηλά απέναντι στην «άτρωτη» μέχρι πρότινος Μέρκελ.

Το SPD χωρίς υπερφίαλους αρχηγούς και αρχηγίσκους προχώρησε στην «αναβάθμιση» της ηγεσίας του, προωθώντας έναν ηγέτη με «ευρωπαϊκό αέρα» στη θέση του επικεφαλής του, τον Μάρτιν Σουλτς. Με αυτόν τον τρόπο αξιοποιήθηκε ο «καλύτερος παίκτης», ο οποίος δύναται να εκφράσει με άλλους όρους τη νέα πρόταση, από τον παραδοσιακό προκάτοχό του, τον Γκάμπριελ.

Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία ταυτόχρονα οργανώνει μια στρατηγική την οποία είχαν ανάγκη η προοδευτική Γερμανία και η προοδευτική Ευρώπη. Αξιοποιεί τα «μαθήματα» από την εκλογή Τραμπ, χωρίς να λαϊκίζει, και αποπειράται να απευθυνθεί όχι μόνο στον στενό κομματικό της ψηφοφόρο, αλλά στην κοινωνία, η οποία αισθάνεται αβοήθητη, αδικημένη και ανασφαλής.

Η πρόταση που οργανώνεται από το SPD αποστασιοποιείται σταδιακά αλλά διακριτά από τις πολιτικές λιτότητας και επιχειρεί με τολμηρές θέσεις την αντιμετώπιση της ύφεσης, της κρίσης και της μισαλλοδοξίας.

Ωστόσο μπορούν οι Σοσιαλδημοκράτες να αποστασιοποιηθούν από τον συνασπισμό και τη συγκυβέρνηση με τους Χριστιανοδημοκράτες;

Σε σημαντικό βαθμό κρίνεται ότι μπορούν. Υπενθυμίζεται ότι το SPD, πριν αποδεχτεί τη συγκυβέρνηση με τους Χριστιανοδημοκράτες, είχε οργανώσει ένα αναλυτικό προγραμματικό σχέδιο με τις δικές του προτεραιότητες οι οποίες συζητήθηκαν, συμφωνήθηκαν και έγιναν αποδεκτές από όλα τα μέρη, εντός του ίδιου του SPD αλλά και με τους συγκυβερνώντες Χριστιανοδημοκράτες.

Συγχρόνως το SPD εκτός από το «άρμα» της Μέρκελ προχώρησε τα τελευταία χρόνια και σε άλλες επιμέρους συμμαχίες σε επίπεδο τοπικής διακυβέρνησης αλλά και τομεακά, με τους Πράσινους και τους αριστερούς σε δημοτικό, περιφερειακό επίπεδο αλλά και σε ορισμένα κρατίδια.

Με όλα τα παραπάνω και με επικεφαλής τον Σουλτς ως τον καταλληλότερο εκφραστή της νέας προοδευτικής ατζέντας, οργανώθηκαν και συστηματοποιήθηκαν. Ο ίδιος ο Σουλτς εξάλλου υιοθέτησε και πρότεινε το ευρωομόλογο, υποστήριξε ανοιχτά την Ελλάδα και πρόταξε, χωρίς περιστροφές, το έλλειμμα της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Σε συνέντευξή του μίλησε ήδη για τα κρίσιμα λάθη των τελευταίων ετών, για την ανάγκη μείωσης των ανισοτήτων, για την επιτακτική ανάγκη αύξησης της φορολογίας στους πλουσίους και χαρακτηριστικά ανέφερε ότι «οι πολίτες που κερδίζουν το εισόδημά τους με σκληρή δουλειά δεν μπορεί να είναι σε δυσμενέστερη θέση από αυτούς που απλώς αξιοποιούν τα χρήματά τους για να βγάλουν περισσότερα».

Η σοσιαλδημοκρατία επανεμφανίζεται αξιοποιώντας ευέλικτους παίκτες, χωρίς επετηρίδες αλλά με τόλμη για μια νέα στιβαρή ριζοσπαστική ατζέντα και όχι με καταγγελτική και στείρα αντιπολίτευση.

Η πορεία θα δείξει αν και κατά πόσο η Μέρκελ θα αντέξει στα «χτυπήματα» του Σουλτς. Η σύγκρουση ωστόσο θα μετατραπεί σε μια σύγκρουση καθοριστική για την επόμενη μέρα ολόκληρης της Ευρώπης, γιατί δεν θα είναι σε καμία περίπτωση μόνον η σύγκρουση δυο προσώπων, αλλά η σύγκρουση των πολιτικών, οι οποίες υπερβαίνουν τη Γερμανία.

Θα είναι η σύγκρουση των προοδευτικών δυνάμεων που ευελπιστούν να προσδώσουν ξανά προοπτική στους πολίτες, με νέες συμμαχίες, με πολίτες που ευημερούν, απέναντι στις πολιτικές της ακραίας λιτότητας και της εξαθλίωσης που θα οδηγήσουν τελικά στην ολοκληρωτική διάλυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ζέφη Δημαδάμα