Το Βήμα της Κυριακής«ανακαλύπτει» τον «νέο» μεσσία, τον εγγυητή της «συμπόρευσης του μεσαίου χώρου». Χρειάστηκαν ορισμένα δημοσιεύματα, απαραίτητα να «κινήσουν» το θέμα, και να ενισχύσουν εκδηλώσεις, που «τρέχουν» και αυτές το ζήτημα. Και το όνομα αυτού «Σημίτης».

Η έκπληξη συντάραξε το πανελλήνιο, που ρίγησε στην σκέψη και μόνο της «ποιότητας» (προφέρεται πιότητας) της «λύσης». Το Βήμα ευλογώντας τα γένια του, σχολίασε την μεγάλη «απήχηση» και «εντύπωση», που έκανε η «πρωτοβουλία» που πήρε και αυτοσυγχαιρόμενο συνέχισε με μεγαλύτερο αφιέρωμα στον μεγάλο τιμονιέρη του εκσυγχρονισμού.

Ξεπεσμένοι πασόκοι, (Λεωνίδας Γρηγοράκος), ξεπεσμένοι νεοδημοκράτες (Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, υπουργός παιδείας το 1991 στα εξεγερσιακά γεγονότα που ακολούθησαν την δολοφονία Τεμπονέρα), που μετά συνεργάστηκαν με τον Σημίτη και κάθε πικραμένος με το σκορποχώρι του λεγόμενου μεσαίου χώρου διαγωνίστηκαν στην γνωστή παπαρολογία περί «εθνικής ανάγκης», που συνιστά η «ανασυγκρότηση του μεσαίου χώρου», για το «έλλειμμα ηγεσίας» που θα αναπληρώσει ο πάλαι ποτέ «αναντικατάστατος».

Καταλαβαίνουμε τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί, και συμπάσχουμε.

Η κουτάλα της εξουσίας, έγινε κουταλάκι.

Είναι και αυτή η Φώφη που δεν «φτάνει», αυτός ο Θεοδωράκης που κάνει τον «δύσκολο», εκείνος ο Γιωργάκης Παπανδρέου που κάνει όλο και πιο μυστήριες κινήσεις σαν και αυτή να ξυρίσει το μουστάκι, και εκείνος ο Βενιζέλος που είναι διαρκώς τσαντισμένος σε τέτοιο βαθμό που νομίζει ότι καμιά μέρα θα σκάσει από το κακό του σαν καρπούζι…

Ε, λοιπόν σου λέει το Συγκρότημα και οι συν αυτώ, δώσε Σημίτη στον λαό, συγγνώμη στην «ανασυγκρότηση του μεσαίου χώρου»…

Έ, Έ, Έ, έρχεται… Με το μαλακό, με το μαλακό, μη μας μείνει στον δρόμο…

Πηγή