Υπάρχει μία ιστοσελίδα (www.worldometers.info/) που καταγράφει σε πραγματικό χρόνο απίθανους αριθμούς για όλο τον πλανήτη. Για παράδειγμα μετρά τις γεννήσεις, τους θανάτους, τον παγκόσμιο πληθυσμό και άλλα πολλά. Δεν γνωρίζω πώς το κάνει. Υποθέτω ότι βασίζονται σε στατιστικά τα οποία επιμερίζουν σε όλο το 24ωρο. Μετράνε και απίθανα πράγματα όπως «πόσοι υπολογιστές παρήχθηκαν φέτος» ή «πόσοι τίτλοι βιβλίων εκδόθηκαν φέτος». Παρεμπιπτόντως οι υπολογιστές κοντεύουν τα 200 εκατομμύρια και τα βιβλία «αγκομαχούν» στα 2,5 εκ. Αλλά μιλάμε για τίτλους και αν γίνει κάποια αναγωγή σε αντίτυπα ίσως νικάνε τα βιβλία. Τέλος πάντων έχει μικρή σημασία. Τα κοντέρ τρέχουν.

Κάποια όμως από τα «κοντέρ» αυτά είναι μακάβρια. Για παράδειγμα κάθε μέρα (ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ) πεθαίνουν περίπου 30.000 άνθρωποι από πείνα. Περίπου 155 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως είναι υποσιτισμένοι. Και αυτά τα κοντέρ τρέχουν.

Την ίδια στιγμή μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες ξοδεύτηκαν περίπου 600 εκατομμύρια δολάρια σε αγωγές κατά της παχυσαρκίας ενώ άλλα 12 εκ. δολάρια δόθηκαν για προγράμματα αδυνατίσματος. Σήμερα, τώρα που διαβάζονται αυτές οι γραμμές, 300 εκ δολάρια ξοδεύτηκαν για βιντεοπαιχνίδια. Όλα τα κοντέρ τρέχουν. Αλλά με διαφορετικούς ρυθμούς.

Γιατί όλα αυτά μνημονεύονται σήμερα: Το τρίτο Σάββατο του Οκτωβρίου (φέτος η 16^η Οκτωβρίου) έχει καθιερωθεί από τον FAO ως Παγκόσμια Ημέρα Τροφίμων. Φυσικά οι εορτασμοί αυτοί ελάχιστα βοηθάνε αυτούς που πεινάνε. Θυμίζουν όμως τις ευθύνες αυτών που τρώνε. Οι θλιβερές στατιστικές λένε ότι οι θάνατοι αυτοί εξαπλασιάστηκαν (!) από την αρχή της πανδημίας, καθώς οι καταστρεμμένες σοδειές και η τρομακτική αύξηση των τιμών των τροφίμων έχουν θανάσιμες επιπτώσεις για μεγάλους πληθυσμούς, ιδιαίτερα στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Υπολογίζεται ότι για να αντιμετωπιστεί η πείνα θα απαιτούνταν παγκοσμίως να δαπανηθούν  περίπου 9 εκ. δολάρια. Δεν δαπανήθηκαν. Αντίθετα περίπου 51 εκατ. δολάρια ξοδεύτηκαν φέτος παγκοσμίως σε εξοπλισμούς. Και αυτό το κοντέρ τρέχει. Τρέχει τρελά. Οι χώρες που καταγράφουν τα υψηλότερα ποσοστά υποσιτισμού είναι το Αφγανιστάν, η Αιθιοπία, το Νότιο Σουδάν, η Συρία και η Υεμένη. Άπασες εμπόλεμες.

Σήμερα, τώρα, την ώρα που ο σχολιογράφος χτυπά τα πληκτρολόγια, τώρα, μέχρι να διαβαστούν αυτές οι γραμμές «για κάποιον μες στον κόσμο είν’ αργά».

Μανόλης Χατζηπαναγιώτου

Πηγές: worldometers,  sansimera.gr, kathimerini.gr, tovima.gr