Ιούλιος 1999! Ζέστη αφόρητη. Δύσκολο αλλά συναρπαστικό καλοκαίρι. Αποκούμπι τα νιάτα, η δροσιά, η φρεσκάδα. Η ελπίδα εμβληματική ανέβαινε μια ανηφόρα «γελαστή» και κραύγαζε αιωνιότητα, «για πάντα», έρωτα! Μην τα βάζεις με τον έρωτα και τα νιάτα! Δεν έχει μέτρο. Δεν έχει φόβο. Ευρύχωρη η ματιά, ακέραια η ψυχή πορεύεται χωρίς χρήματα, χωρίς χρυσό. Μονάχα με όνειρα. Μην τα βάλεις ποτέ ούτε και με αυτά. «Ο χαμένος τα παίρνει όλα». Τόλμα να αναμετρηθείς!

Μια vespa λουσμένη με φως, άδειες τσέπες και οι «ΤΡΥΠΕΣ» να κερδίζουν τον οργισμένο νου μας. «Δε θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας»! Αλμυρός Ηρακλείου. Μια αλάνα μέσα στους ελαιώνες, με συρματόπλεγμα, στο πουθενά. Χωματόδρομος και η μηχανή να μην κολλώνει. Να μην κολλώνεις ούτε κι εσύ! Τσέπες χωρίς εισιτήρια και συρματόπλεγμα τριγύρω. Η ψυχή ελεύθερη να προχωρά στο φως. Να είναι η ζωή αστεία και να γελάς ανυποψίαστα σαν παιδί! Βρίσκεις πάντα τρόπο. Τρυπώνεις στην αλάνα και χορεύεις, βγάζεις κραυγές, ανεβαίνεις στον ουρανό, γίνεσαι ένα μαζί του. «Μέσα μου ο αέρας που φυσά»! Σε ένα αρχέγονο ρυθμό. Εδώ είμαστε! Ζωή μου πού σε ταξιδεύω; Στην αλήθεια μας! Και να γελάς, μονάχα να γελάς που τα κατάφερες και είσαι εδώ και χορεύεις και κουνάς το κεφάλι και τα μαλλιά μοιάζουν με εκκρεμές που πάνε πέρα δώθε σε μια εξαναγκασμένη ταλάντωση! «Λονδίνο, Άμεστερνταμ ή Βερολίνο; Έχεις ξεχάσει που ακριβώς θέλεις να πας». Εδώ θέλω να μείνω. Στο απόλυτο, στο μακάριο, στο παντοτινό. Έχει κι από αυτά η παρόρμηση!

Ιανουάριος 2016! Οι ΤΡΥΠΕΣ ήταν πάλι εδώ. Σας τ’ ορκίζομαι! Εγώ με μακριά πάλι μαλλιά να τα πηγαίνω πέρα δώθε σαν εκκρεμές! Να γεμίζουν τα πνευμόνια μου αέρα, να γίνομαι έφηβη, να τραγουδάω, να κλείνω τα μάτια και να ταξιδεύω! Η φωνή του ίδια, απαράλλαχτη, μοναδική! Ο ασυμβίβαστος Αγγελάκας με το σαράβαλο του! Σε κάθε τραγούδι πάντα η λέξη «αγάπη»! Ξέρεις τι δύναμη έχει; Σε καλεί να κοπιάσεις, να πιεις από το ποτήρι της, να φας τις σάρκες σου, να την πιστέψεις, να την καλοπιάσεις, να γίνει κοινωνός! Όποιος δεν έχει πέσει σε γκρεμό δεν ξέρει τι φτερούγες απαρνιέται!

Ο Αγγελάκας είναι πρωτόγονος! «Πώς τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε;» Αγέραστος, ρε καρντάση! Άμα δε γεράσει η ψυχή το σώμα την παλεύει! Σιγά μην κλάψεις! Σιγά μη φοβηθείς! Είναι πάντα παρών, ετοιμόλογος, ουσιαστικός. Ένα ταξίδι είναι η πουτάνα η ζωή! Με ένα πλοίο, ένα τραίνο ένα αυτοκίνητο. Μόνο να προλάβεις να τρυπώσεις, να παραμυθιαστείς, να ελπίσεις! Μόνο να προλάβεις να μπεις κι ας μην έχεις εισιτήριο, όπως σ’ εκείνη τη συναυλία στη μεγάλη αλάνα. Θα βρεθεί πάντα κάποιος να σου παραχωρήσει τη θέση του, να σου απλώσει το χέρι, να σου πει τα πιο όμορφα τραγούδια!

«Ποιος καίγεται απόψε και μύρισε η πόλη αγάπη;»! Εμείς! Όλοι εμείς κι εσείς που γίναμε ένα και τραγουδήσαμε για εκείνο το τραίνο που έβλεπε τα άλλα τραίνα να περνούν. Αυτή τη φορά μπήκαμε κι εμείς μέσα! Και ήταν το πρώτο όμορφο ταξίδι της νέας χρονιάς! Πάντα μουσικές και αγάπη στη ζωή μας! Να μη γεράσουν τα μάτια! Να μη γεράσεις η ψυχή μωρέ!!!!!!!!!

«Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή»…

Πηγή: 3pointmagazine.gr