Δημοσιεύτηκε
Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, Ουάσιγκτον, 1963: «Έχω ένα όνειρο, ότι μία μέρα τα 4 μικρά παιδιά μου θα ζήσουν σε μια χώρα όπου δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους, αλλά από τον χαρακτήρα τους».
Στις 15 Ιανουαρίου 1929, γεννήθηκε στην Ατλάντα της Γεωργίας ένα μαύρο αγοράκι που έμελλε να γίνει σύμβολο των αγώνων των μαύρων στις Η.Π.Α.
Ο πληθυσμός της χώρας αυτής παρουσιάζει τη μεγαλύτερη ποικιλία φυλετικών, εθνικών και πολιτιστικών χαρακτηριστικών από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο. Εκτός από την παρουσία των απογόνων των Ινδιάνων και των σκλάβων που μεταφέρθηκαν από την Αφρική, οι ΗΠΑ κατοικούνται σήμερα από τους απογόνους 35.000.000 ανθρώπων από όλο τον κόσμο, που μετανάστευσαν στο έδαφος τους από το 1776 μέχρι σήμερα.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ευφυής μαθητής, εγκατέλειψε τα όνειρα για σπουδές στην Ιατρική ή στη Νομική, κατόπιν πιέσεων του πατέρα του, για να παρακολουθήσει θεολογικές σπουδές και να συνεχίσει την οικογενειακή παράδοση. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του ήρθε σε επαφή με τη φιλοσοφία της πολιτικής ανυπακοής και της μη βίας του Γκάντι. Αφού αποφοίτησε και από το πανεπιστήμιο της Βοστώνης, παντρεμένος πια, έφυγε το 1954 για το Μοντγκόμερυ της Αμαμπάμα, όπου έγινε εφημέριος της εκκλησίας των Βαπτιστών.
Ένα χρόνο αργότερα το Μοντγκόμερυ έγινε διάσημο λόγω της μαύρης μοδίστρας Ρόζα Παρκς, η οποία αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό επιβάτη. Εκείνη συνελήφθη και καταδικάστηκε σε πρόστιμο 14 δολαρίων αλλά ήταν η αρχή για τη δράση του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Με έναν δυνατό λόγο, που ενέπνευσε πολλούς, είπε: «Αν εμείς κάνουμε λάθος, τότε είναι λανθασμένο και το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών». Κατάφερε να συσπειρώσει τον μαύρο πληθυσμό της περιοχής. Με το περίφημο “μποϋκοτάζ των λεωφορείων”, που διήρκεσε 381 ημέρες, οι μαύροι κάτοικοι της περιοχής, αν και χειμώνας, μετακινούνταν με τα πόδια ακόμη και για αποστάσεις άνω των 30 χιλιομέτρων καθημερινά ή μεταφέρονταν από εθελοντές οδηγούς αυτοκινήτων, προκειμένου να μην μπουν σε λεωφορείο. Η εταιρία των λεωφορείων σύντομα αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα που για να τα αντιμετωπίσει μείωσε τα δρομολόγια και αύξησε την τιμή των εισιτηρίων.
Όταν στις 13 Νοεμβρίου του 1956 οι ρατσιστικοί νόμοι του Μοντγκόμερι κρίθηκαν αντισυνταγματικοί, η Ρόζα Παρκς και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ επιβιβάστηκαν σε ένα λεωφορείο την αμέσως επόμενη μέρα. Η Παρκς κάθισε στην πρώτη θέση και κανένας δεν τόλμησε να τη σηκώσει ξανά. Έκτοτε, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, που με τους λόγους του καλούσε τους μαύρους να αποφύγουν τη βία, έγινε λαϊκός ήρωας. Θύμα βίας και ο ίδιος, συνελήφθη ενώ έγινε και βομβιστική επίθεση στο σπίτι του, χωρίς θύματα, όμως.
Ξεκίνησε περιοδείες σε ολόκληρη τη χώρα, όπου με ειρηνικές συγκεντρώσεις και πορείες και συναντήσεις με ξένους ηγέτες, διεκδίκησε τα δικαιώματα του έγχρωμου πληθυσμού με αποτέλεσμα, το 1957, το Κογκρέσο να ψηφίσει την αναγνώριση πολιτικών δικαιωμάτων στους μαύρους.
Την επόμενη χρονιά συναντήθηκε με τον πρόεδρο Αϊζενχάουερ και με τον υποψήφιο πρόεδρο Τζων Κέννεντυ, τον οποίο είδε και μετά την εκλογή του, το 1962, με αίτημα την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων. Όταν το 1963 στο Μισισίπι ο κυβερνήτης Ρος Μπάρνετ εμποδίζει τον Τζέιμς Μέρεντιθ να εγγραφεί στο Πανεπιστήμιο οι υπέρμαχοι των χωριστών σχολείων (segregationists), συγκεντρώνονται στην Πανεπιστημιούπολη οπλισμένοι. Ο Πρόεδρος Κέννεντυ ξεκινάει άκαρπες διαπραγματεύσεις, καλούμενος να αποφασίσει εάν θα πάρει το πολιτικό ρίσκο να στηρίξει ενεργά τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων, παρά την κλιμάκωση των εντάσεων. Όταν στέλνει αντιπροσώπους των ομοσπονδιακών δικαστηρίων για να επιβάλλουν το νόμο στην Πανεπιστημιούπολη, ξεσπούν βίαια επεισόδια με αποτέλεσμα δύο νεκρούς και πολλούς άλλους τραυματίες και χρειάστηκε η παρέμβαση του στρατού. Τελικά, ο Μέρεντιθ κατάφερε να εγγραφεί και να αποφοιτήσει.
Στο διάστημα των χρόνων αυτών ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε συλληφθεί αρκετές φορές ως υπεύθυνος των συγκεντρώσεων ενώ το 1958 στο Χάρλεμ είχε μαχαιρωθεί στο στήθος από μια γυναίκα.
Το 1964 τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης για τον αγώνα του κατά του ρατσισμού. Στις Η.Π.Α. ψηφίστηκε ο Νόμος περί Πολιτικών Δικαιωμάτων, που προέβλεπε ποινική δίωξη για τους δράστες ρατσιστικής συμπεριφοράς σε δημόσιους χώρους.
Το 1965 ξεκίνησε την καμπάνια με τίτλο “Πρόγραμμα Αλαμπάμα” για τα δικαιώματα των μαύρων, μαζί και το δικαίωμα ψήφου. Υπήρξε υποστηρικτής κάθε εξέγερσης μαύρων σε ολόκληρη την επικράτεια, μιλούσε σε πολύ σκληρή γλώσσα κατά παντός, πράγμα που τον έκανε ενοχλητικό και άρα θύμα πολλών εκδηλώσεων βίας καθώς και συκοφαντίας για αντεθνική δράση, όταν τάχθηκε κατά της αμερικανικής πολιτικής στο θέμα του Βιετνάμ.
Το 1967 ήταν η χρονιά κατά την οποία η Πολιτεία της Αλαμπάμα έκανε μεικτά όλα τα σχολεία αλλά και που γενικεύτηκαν οι εξεγέρσεις των μαύρων τις οποίες η κυβέρνηση Τζόνσον κατέστειλε με τανκς, με συνέπεια 43 νεκρούς. Τον ίδιο χρόνο ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ίδρυσε την Καμπάνια του Φτωχού Λαού”, κίνημα μαζικής πολιτικής ανυπακοής. Ύστερα από μια ακόμα σύλληψή του δήλωσε "Πρέπει να σας ομολογήσω σήμερα ότι, λίγο καιρό μετά την ομιλία μου εκείνη στην Ουάσιγκτον ("Εχω ένα όνειρο"), άρχισα να βλέπω ότι το όνειρο έχει μεταβληθεί σε εφιάλτη”. Είχε χαρακτηριστεί ως ο πιο επικίνδυνος μαύρος των Ηνωμένων Πολιτειών και η CIA και το FBI τον παρακολουθούσαν συνεχώς με πράκτορες και κοριούς. Έστελναν απειλητικές επιστολές στην οικογένειά του και ανακάλυψαν μέχρι και τις εξωσυζυγικές του περιπέτειες και τις γνωστοποίησαν στη σύζυγό του με σκοπό να τον εξωθήσουν σε αυτοκτονία. Ο ρατσιστής αρχηγός του FBI Έντγκαρ Χούβερ, με την κάλυψη, όπως λέγεται, του Γενικού Εισαγγελέα Ρόμπερτ Κέννεντυ, ήταν αδίστακτος.
Στις 3 Απριλίου του 1968, στον τελευταίο λόγο του, δήλωσε: “‘Εφτασα στην κορυφή του Όρους”. Την επόμενη μέρα, 4 Απριλίου 1968, ενώ βρισκόταν σε μπαλκόνι πανδοχείου στο Μέμφις του Τεννεσί, έπεσε θύμα δολοφονίας. Χιλιάδες κόσμου μετέτρεψαν την κηδεία του σε διαδήλωση στις 9 Απριλίου ενώ παραβρέθηκε και η πρώην Πρώτη Κυρία των Η.Π.Α., Τζάκι Κέννεντυ. Οι γενικευμένες βίαιες αντιδράσεις που ακολούθησαν τον θάνατο του ηγέτη των μαύρων προκάλεσαν μεγάλη αναταραχή σε πάνω από 100 μεγάλες πόλεις. Μόνο στην Ουάσιγκτον σκοτώθηκαν 12 άνθρωποι και 1100 τραυματίστηκαν.
Τη δολοφονία ομολόγησε ένα χρόνο αργότερα κάποιος μικροεγκληματίας, ονόματι Τζέιμς Ερλ Ρέυ, που συνελήφθη στο αεροδρόμιο Χήθροου του Λονδίνου και που αργότερα καταδικάστηκε, ύστερα από μια περίεργη δίκη, σε κάθειρξη 99 ετών.
Επανειλημμένα, όμως, ανακάλεσε την ομολογία του, υποστηρίζοντας ότι υπήρξε θύμα πλεκτάνης. Αυτό αφήνει ένα κενό ακόμη και μέχρι τις μέρες μας αν και οι έρευνες που γίνονταν καταδείκνυαν ως δράστη τον ίδιο κάθε φορά. Η οικογένεια Κινγκ στάθηκε στο πλευρό του και, μετά τον θάνατό του, το 1998, η χήρα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, Κορέτα Σκοτ Κινγκ, που συνέχισε τον αγώνα του συζύγου της, δήλωσε: «Η Αμερική δεν θα έχει ποτέ το πλεονέκτημα της δίκης του κ. Ρέι, η οποία θα είχε δημιουργήσει νέες αποκαλύψεις σχετικά με τη δολοφονία (...) και θα είχε επίσης παράσχει αποδείξεις των πραγματικών περιστατικών σχετικά με την αθωότητα του κ. Ρέι».
Αυτός ήταν ο “Άβολος ήρωας”, όπως ήταν ο τίτλος ποιήματος του Καρλ Ουέντελ Χάιμς, που μετά θάνατον αποκαταστάθηκε επισήμως από την Κυβέρνηση, που τον “τίμησε” με το Προεδρικό μετάλλιο της ελευθερίας ενώ η 3η Δευτέρα του Ιανουαρίου εορτάζεται ως Ημέρα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Το 1983 η ημέρα αυτή αναγνωρίστηκε ως εθνική εορτή, με διάταγμα του Προέδρου Ρήγκαν, που όταν ήταν Κυβερνήτης της Καλιφόρνια είχε ζητήσει να διωχθεί ο Κινγκ ως κομμουνιστής.
|
Ο άβολος ήρωας
Τώρα που είναι για τα καλά νεκρός Ας τον υμνήσουμε ας χτίσουμε μνημεία στη δόξα του ας ψάλλουμε το ωσαννά στο όνομά του. Οι νεκροί γίνονται οι πιο βολικοί ήρωες: Ανήμποροι να σηκωθούν και ν' αρνηθούν τις εικόνες που πλάθουμε από τις ζωές τους Έτσι κι αλλιώς, είναι πιο εύκολο να χτίσεις μνημεία από το να φτιάξεις έναν καλύτερο κόσμο. Κι εμείς, με τη συνείδηση ήσυχη θα μάθουμε στα παιδιά μας ότι ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος ... κι ας ξέρουμε πως παραμένει η υπόθεση για την οποία έζησε και πως το όνειρο για το οποίο πέθανε παραμένει όνειρο, το όνειρο ενός νεκρού ανθρώπου. |
Το τραγούδι της Νίνα Σιμόν, του 1968 αφιερωμένο στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
What's gonna happen now, in all of our cities?
My people are rising, they're living in lies
Even if they have to die, even if they have to die
At the moment they know what life is
Even at that one moment that ya know what life is
If you have to die, it's all right
'Cause you know what life is
You know what freedom is for one moment of your life
But he had seen the mountaintop and he knew he could not stop
Always living with the threat of death ahead
Folks you'd better stop and think, everybody knows we're on the brink
What will happen now, that the King is dead?
We can all shed tears, it won't change a thing
Teach your people, will they ever learn?
Must you always kill with burn and burn with guns
And kill with guns and burn, don't you know how we gotta react?
Πηγές: huffingtonpost.gr
Πανεπιστήμιο Κρήτης - Πτυχιακή εργασία Σ. Πέγιου
Αναρτήθηκε από:
