Αξιολόγηση...ένας ακόμη πονοκέφαλος για την κυβέρνηση και όχι μόνο. Που τον αντιμετωπίζει με ενιαίο χαπάκι. Σε όλους τους ασθενείς. Τον τελευταίο καιρό υπάρχει κινητοποίηση σχετικά με το θέμα.

Βλέπουμε γύρω μας, οριζόντια μέτρα παντού. Και αναρωτιόμαστε: δεν θα βρεθεί κάποιος να λαμβάνει στοχευμένα μέτρα; Ως πότε θα αντιμετωπίζεται το δημόσιο σαν ένα...ενιαίο τέρας; Το “δημόσιο” περιλαμβάνει χιλιάδες φορείς και υπηρεσίες. Με ιδιαιτερότητες η κάθε μια. Και πολλές στρεβλώσεις που έχουν προκαλέσει για πολλές δεκαετίες οι εναλλαγές κυβερνήσεων, νομοθεσίας, καθώς και απαρχαιωμένες, σε πολλές περιπτώσεις, διαδικασίες και κυρίως αντιλήψεις (γραφειοκρατία, προαγωγές με βάση την αρχαιότητα κλπ). Αλλά αυτά δεν έχουν σημασία, τα θέματα που το αφορούν αντιμετωπίζονται όπως οι οριζόντιες περικοπές, για παράδειγμα.

Φαίνεται ότι θα αξιολογηθούν, τελικώς, οι εργαζόμενοι του δημοσίου. Θα υποκύψουν, ίσως για να μη χαρακτηριστούν παράνομοι, ίσως γιατί είναι υπερήφανοι και δεν θέλουν να δείξουν ότι φοβούνται, ή να επιτρέψουν να υπάρχουν υπόνοιες ότι είναι πιο ευνοημένοι από τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα. Για να βρεθούν ξανά, στη διάθεση οποιουδήποτε θελήσει να κάνει απολύσεις για να διώξει τους “άχρηστους”. Μόνο που δεν υπάρχουν άχρηστοι! Πουθενά. Υπάρχουν άνθρωποι, υποτιμημένοι, μη αξιοποιημένοι και με έλλειψη οράματος.

Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας και ας χρησιμοποιήσουμε την αξιολόγηση ως ένα εργαλείο βελτίωσης και όχι τιμωρίας. Μπορεί κάποιος να το εγγυηθεί αυτό;

Κατερίνα Παπαδουλάκη