Θέλω να ιδρύσω έναν Ξενώνα. Σαν αυτόν του κακοποιημένου παιδιού. Σαν της κακοποιημένης γυναίκας. Σαν των κακοποιημένων ζώων και ζωών.

Μόνο που στον Ξενώνα αυτόν θα βρίσκουν καταφύγιο οι λέξεις. Αυτές που τις γέννησε η ανάγκη του ανθρώπου, τότε που κατάφερε να ξεφύγει από τη φάση των άναρθρων κραυγών, θέλοντας να προσδιορίσει με μεγαλύτερη ακρίβεια τα πράγματα στο σύμπαν που τον περιέβαλε. Λέξεις που στο πέρασμα των αιώνων κάποιοι άνθρωποι τις αγάπησαν, τις υιοθέτησαν, τις καλλώπισαν, τις έβαλαν στη σωστή σειρά, πράγμα κι αυτό σημαντικό. Τις χρησιμοποίησαν όχι μόνον για να μπορούν να ξεχωρίζουν τα υλικά αλλά και τα άυλα, για να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και να μας κάνουν κοινωνούς των ιδεών τους.

Ύστερα ήρθαν αυτοί οι Άλλοι, που υποδούλωσαν τις λέξεις, τις έβαλαν να τους υπηρετούν με τρόπους που τις προσβάλλουν, που τις κάνουν να χάνουν το νόημά τους. Αυτή είναι η δουλεία τους κι αυτή είναι η κακοποίησή τους, γιατί οι λέξεις αισθάνονται άσχημα αλλά δε βρίσκουν λόγια να μας το πουν, τέτοια που δεν θα τα παρεξηγήσουμε, συνηθισμένοι καθώς είμαστε στην αλλοτρίωση του λόγου.

Αυτή τη φορά πήραν το ΝΑΙ της συμφωνίας και το ΟΧΙ της ελεύθερης βούλησης - μεγάλο πράγμα να μπορείς ελεύθερα να λες ΟΧΙ - και τα κόλλησαν ταμπέλα σε ανθρώπους και η κοινωνία χωρίστηκε στα δυο. Οι Ναίδες και οι Όχηδες ως άλλοι Πράσινοι και Βένετοι, ακόμη δυο ταλαίπωρες λέξεις. Μπορεί να πέρασε η προεκλογική φάση κατά την οποία οι μεν προσπαθούσαν να επιβάλλουν στους δε τη λέξη της αρεσκείας τους αλλά παρέμεινε η ταμπέλα κολλημένη, αν όχι σε εμφανές σημείο, πάντως βγαίνει σε πρώτη ευκαιρία στην επιφάνεια από όποιον την ψάχνει. Αν τολμάς πες τη μια από τις δυο λέξεις ανέμελα πια ή άλλες λέξεις που να την υπονοούν. Υπάρχει κίνδυνος επίθεσης, ευτυχώς φραστικής μόνον προς το παρόν, με όπλα άλλες ταλαίπωρες λέξεις που αλυσοδεμένες υπηρετούν τους Άλλους.

Για τα ΝΑΙ που δεν ειπώθηκαν, για τα ΟΧΙ που υποφέρουν, για όλες τις λέξεις που ζουν ταπεινωμένες στα χείλη των ασεβών, που καθημερινά κακοποιούνται από πένες και πληκτρολόγια, αλλά και για όσους ανθρώπους αισθάνθηκαν, τελικά, προδομένοι ακολουθώντας αυτές τις λέξεις, θέλω να ιδρύσω έναν Ξενώνα Κακοποιημένης Λέξης. Να βρίσκει ζεστασιά και προστασία, να καθαρίζεται από τη βρώμα και τη λάσπη, να ξαναβρίσκει το αληθινό νόημα της ζωής της και να βγαίνει στον κόσμο για να τον κάνει πιο όμορφο.

Ζητούνται εθελοντές συνάνθρωποι να εργαστούν για τον σκοπό αυτόν.

“Κάθε λέξη είναι μια επικίνδυνη θητεία στη μαγεία”, είπε ο Νομπελίστας, μάγος των λέξεων, Ζοζέ Σαραμάγκου κι ακόμη “Οι λέξεις είναι τρομερές και πρέπει κανείς να είναι πολύ προσεκτικός όταν έχει να κάνει μαζί τους. Οι λέξεις όμως που μιλούν για δικαιοσύνη, για αλληλεγγύη, για αλλαγή του κόσμου, για αλλαγή του τρόπου ζωής, για αλλαγή νοοτροπίας που θα μας οδηγήσει σε πιο ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ μας, με περισσότερο σεβασμό και κατανόηση, αυτές είναι οι καλές λέξεις. Με αυτές τις λέξεις θέλω να διατηρώ το δικαίωμά μου να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο κατά έναν τρόπο διαφορετικό».

Γεωργίας Καρβουνάκη