Δημοσιεύτηκε
Πριν από εβδομήντα πέντε χρόνια δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά η ιστορία ενός πιλότου του οποίου το αεροπλάνο συνετρίβη στη Σαχάρα. Εκεί, ο πιλότος, βρέθηκε να συνομιλεί με ένα παράξενο μικρό αγόρι από έναν μακρινό πλανήτη. Μέσα σε οκτώ μέρες, μόνοι στην έρημο, ανέπτυξαν μεταξύ τους τον πιο ισχυρό δεσμό, αυτόν της φιλίας. Και ενώ τα διδάγματα των ιστοριών που αφηγούνταιοι δυό τους, θα περιμέναμε να έρθουν από τον ενήλικο πιλότο, έρχονται από αυτό το παράξενο αγόρι που έχουμε όλοι – σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης και ανεξαρτήτου ηλικίας – τόσο αγαπήσει. Και ο καθένας από εμάς σίγουρα έχει μια δική του, προσωπική και ιδιαίτερη αφήγηση να διηγηθεί για το πόσο τον έχει στιγματίσει ο ήρωας αυτής της ιστορίας. Ο Μικρός Πρίγκιπας, με το τριαντάφυλλο και το αρνί του, πάνω σε έναν αστεροειδή…
Ποιος είναι όμως αυτός ο πιλότος, ο παντοτινός σύντροφος του Μικρού Πρίγκιπα; Ο λόγος λοιπόν για τον συγγραφέα, AntoinedeSaint-Exupéry, πιλότος στο επάγγελμα, γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου 1900 στη Λυόν της Γαλλίας. Την ίδια εποχή που γεννιόταν και το αεροπλάνο. Στο κάστρο όπου μεγάλωσε, καθότι η οικογένειά του είχε αριστοκρατική καταγωγή, έκανε την πρώτη του απόπειρα να πετάξει. Έβαλε στο ποδήλατό του χαρτονένια φτερά και το μετέτρεψε σε αεροπλάνο. Στα δώδεκά του χρόνια το όνειρό του έγινε πραγματικότητα. Κατά τη διάρκεια των διακοπών παρακολουθούσε μία μικρή ομάδα μηχανικών να συναρμολογούν ένα αεροπλάνο κοντά στο σπίτι του. Οι μηχανικοί τον προσκάλεσαν να πετάξει μαζί τους. Έκτοτε, στόχος της ζωής του ήταν να κατακτήσει τους αιθέρες. Δεν ήταν εύκολο γι΄αυτόν γιατί είχε πολλές ατυχίες, όμως ποτέ δεν έπαψε να προσπαθεί. Με επιμονή κατάφερε να πάρει το δίπλωμα πιλότου και να εκπαιδευτεί στα στρατιωτικά αεροσκάφη. Το 1921 υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Αεροπορία. Στα είκοσι έξι του χρόνια εργάστηκε σε ταχυδρομική αεροπορική εταιρία στη γραμμή Τουλούζη-Ντακάρ. Τα τοπία, που συναντά στις πτήσεις του, οι περιπέτειες, οι σκέψεις του, η άλλη οπτική γωνία από την οποία βλέπει τη ζωή, αποτελούν το περιεχόμενο των βιβλίων του.
Στα είκοσι ένα του, έπεσε με το αεροπλάνο του στο Λε Μπουρζέ όπου τραυματίστηκε βαριά. Ποτέ όμως δεν το έβαλε κάτω. Λόγω των μεγάλων του ικανοτήτων αλλά και του ιδιαίτερου πάθους του για τις πτήσεις, πρωτίστως δε για την αγάπη του για τον συνάνθρωπο, τοποθετήθηκε στο Μαρόκο σε μια δύσκολη αποστολή. Διοργάνωνε τις ταχυδρομικές αεροπορικές πτήσεις και την διάσωση άλλων πιλότων που είχαν ατυχήματα στην έρημο. Στα είκοσι εννιά του, ανέλαβε τις υπερατλαντικές ταχυδρομικές πτήσεις στην Νότιο Αμερική. Εκεί στις Άνδεις το 1930 βρέθηκε να αναζητά τον φίλο του Γκιγιωμέ του οποίου το αεροπλάνο είχε γίνει συντρίμμια στα βουνά…
Το 1935 με τον μηχανικό αεροπλάνων Αντρέ Πρεβότ, έκαναν αναγκαστική προσγείωση στην έρημο της Λιβύης, κατά τη διάρκεια της ριψοκίνδυνης απόπειράς τους να πραγματοποιήσουν τη διαδρομή Παρίσι – Σαϊγκόν. Σώθηκαν μετά από τέσσερις ολόκληρες μέρες στα πρόθυρα της αφυδάτωσης μέσα στην έρημο, από ένα καραβάνι βεδουίνων. Εκεί κάπου, θα γνώρισε μάλλον και τον Μικρό Πρίγκιπα, μια φανταστική όαση, ένα όραμα, μια πραγματικότητα; Δεν ξέρω…
Το ξέσπασμα της μεγάλης οικονομικής κρίσης που συγκλόνισε τον κόσμο τον βρίσκει σε αδύναμη οικονομικά θέση. Ωστόσο, η μεταφορά του βιβλίου του «Νυχτερινές Πτήσεις» στον κινηματογράφο με πρωταγωνιστή μάλιστα τον Κλαρκ Γκαίημπλ, καθώς και άλλων δύο κειμένων του, βελτιώνουν την οικονομική του κατάσταση.
Με την έναρξη του Ισπανικού Εμφυλίου αναλαμβάνει πολεμικός ανταποκριτής των γαλλικών εφημερίδων όπου και παίρνει ανοιχτά θέση υπέρ των δημοκρατικών δυνάμεων και τάσσεται εναντίον του δικτάτορα Φράνκο.
Το 1938 νοσηλεύεται σε σοβαρή κατάσταση σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης μετά από ατύχημα σε μια από τις πτήσεις του. Εκεί γράφτηκε το βιβλίου του «Η Γη των Ανθρώπων» το οποίο και χαίρει ευρείας αποδοχής από τους ανθρώπους της «Γης του Πυρός».
Η έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον βρίσκει μακριά από την Ευρώπη. Παρά την εύθραυστη υγεία του, κατά τη διάρκεια του πολέμου προσφέρει τις υπηρεσίες του στη γαλλική αεροπορία προκειμένου να πολεμήσει τη ναζιστική σκιά που αρχίζει τα εξαπλώνεται πάνω από την Ευρώπη με το αεροπλάνο του με το όνομα «Αστραπή». Δραπετεύει από τη Γαλλία αμέσως μετά τη πτώση της, αφού δεν άντεξε την προδοσία, τις σφαγές των γυναικόπαιδων, τη κατάρρευση, αρνούμενος να προσφέρει τις υπηρεσίες τους στο γερμανικό στρατό. Ο Χίτλερ απαγορεύει τα βιβλία του. Καταφεύγει στις ΗΠΑ. Την περίοδο του πολέμου έγραψε τα βιβλία του «Πιλότος πολέμου», «Γράμμα σε έναν Όμηρο» και τον αγαπημένο μας «Μικρό Πρίγκιπα».
Σημειώνειτότε: «Ο πόλεμος δεν είναι περιπέτεια. Είναι μια αρρώστια. Είναι σαν τον τύφο.».
Εκείνη τη περίοδο ο φίλος του Γκιγιωμέ που σώθηκε στις Άνδεις έχασε τη ζωή του από τους Γερμανούς. Ως μαχητής δεν το βάζει κάτω. Κατατάσσεται το 1943 στις αεροπορικές δυνάμεις των συμμάχων στη Βόρεια Αφρική παρά την προχωρημένη του ηλικία και τη βεβαρημένη του υγεία. Ο πλέον διάσημος συγγραφέας όμως, αυτή τη περίοδο βρίσκεται στη μέση μιας πολιτικής μάχης στη Γαλλίας που χωρίζεται σε Γκωλικούς και πρώην ανθρώπους του Βισύ που δειλά τώρα παρουσιάζονται ως αντι-γερμανοί. Με τη βοήθεια φίλων επιστρέφει στο παλιό του σμήνος. Οι παλιοί του φίλοι και συμπολεμιστές, κι ειδικά ο πρώην και νυν διοικητής του 2/33, Ρενέ Γκαβουάλ, τον υποδέχονται με πολύ ενθουσιασμό και αγάπη τόσο που ξανανιώνει μετά από πολύ καιρό να ζει και πάλι σε ένα ζεστό συντροφικό περιβάλλον.
Πολιτικά ωστόσο αρνείται να εκφρασθεί υπέρ του ενός η του άλλου πολιτικού γαλλικού στρατοπέδου που αντιπροσωπεύουν οι στρατηγοί Ζιρώ και Ντε Γκωλ. Ο Ντε Γκωλ ι σε κάποια στιγμή θυμού, απαγορεύει τα βιβλία του γεγονός που τραυμάτισε ψυχικά τον Εξυπερύ.
Εκείνη την περίοδο, το 1944, ο συγγραφέας και πιλότος, εξαφανίστηκε με το αεροπλάνο του ανοιχτά της Κορσικής, κατά τη διάρκεια της ένατης και τελευταίας του αποστολής. Τα αίτια της πτώσης του αεροσκάφους ήταν άγνωστα. Θεωρήθηκε ότι μπορεί να ήταν και αυτοκτονία καθώς βρέθηκε ανάμεσα στα χειρόγραφά του να λέει: «Κάποια μέρα θα χαθώ πάνω σε έναν μαρτυρικό σταυρό που θα είναι η Μεσόγειος».
Το 2003, ωστόσο, τα συντρίμια του αεροσκάφους του βρέθηκαν στο βυθό της θάλασσας και το 2008 ο Γερμανός πιλότος ΧορστΡήπερτ στα 88 του χρόνια δήλωσε ότι πολύ πιθανόν να ήταν εκείνος που είχε καταρρίψει το αεροσκάφος του Εξυπερύ. Είπε μάλιστα ότι ως νέος θαύμαζε τον συγγραφέα και θα ευχόταν τελικά να μην ήταν εκείνος που τον είχε καταρρίψει.
Ο Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ απογείωσε στη ζωή του όχι μόνο αεροσκάφη εμπορικά, ταχυδρομικά και μαχητικά, αλλά και εκατομμύρια αναγνώστες που ταξίδεψαν μαζί του στον κόσμο της φαντασίας και της αυτογνωσίας, της αγάπης και της φιλίας, της περιπέτειας και της αιώνιας παιδικότητας. Τα βιβλία του αποτελούν ύμνους στην ειρήνη και τον άνθρωπο. Από τους αιθέρες μας μετέδωσε ένα έντονα συναισθηματικά φορτισμένο μάθημα ζωής και ανθρωπιάς.
