Τα έθιμα μπορούν να γίνουν πραγματικά κατανοητά μόνο μέσα από τις διαδρομές που διένυσαν και τις ζωές που έζησαν μέχρι να φτάσουν στις μέρες μας. Τα έθιμα είναι η μέθεξη, η ψυχική συνάντηση με τους μακρινούς προγόνους που φέρνουν μέχρι τις μέρες μας τις αντιλήψεις, τους φόβους και τις προσδοκίες τους.

Τα κάλαντα, που στα ρωσικά λέγονται коляда (κολιαντά) είναι έθιμο που έρχεται από την ειδωλολατρική αρχαιότητα. Ήταν συνδεδεμένο με την ολοκλήρωση του κύκλου του χρόνου και την αναμονή της Άνοιξης και του καινούργιου χρόνου. Η λέξη коляда είναι λατινικής προέλευσης και σημαίνει νεομηνία και είναι συνδεδεμένη με το χειμερινό ηλιοστάσιο, όταν το Δεκέμβριο παρατηρείται η μικρότερη μέρα και η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου. Στη Ρωσία, όπως άλλωστε και σε πολλές άλλες χώρες, οι γιορτές αυτές είχαν σχέση με τη λατρεία του ήλιου. Στον ήλιο δινόταν θεϊκή υπόσταση, λατρευόταν ως πηγή της θερμότητας, του φωτός και της ζωής. Από τον ήλιο εξαρτάται η αλλαγή των εποχών, το λιώσιμο των πάγων, η αναγέννηση της φύσης και της ζωής, η εναλλαγή της μέρας και της νύχτας. Ήταν το σύμβολο της δημιουργικής δύναμης της φύσης, αυτός που καθοδηγούσε τον άνθρωπο για τις ώρες της ημέρας και για τις εποχές.