Η Συριακή μετανάστευση με μια ματιά - Ειδήσεις Pancreta

Δημοσιεύτηκε

Μετανάστης. Ίσως η πιο viral λέξη των τελευταίων μηνών στην ελληνική πραγματικότητα. Καταιγισμός ειδήσεων για την έλλειψη υποδομών για την υποδοχή των κατατρεγμένων, ρεπορτάζ για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, πάντοτε συνοδευμένα και με τον ημερήσιο απολογισμό νεκρών με βίντεο και φωτογραφικό υλικό, αν υπάρχει, έτσι για να "ευαισθητοποιήσει" το κοινό ή μάλλον όχι, συγχωρείστε με, ξέχασα να αναφέρω την αναλογία μεγάλου αριθμού θυμάτων με την τηλεθέαση. Προσωπικά βαρέθηκα να βλέπω μετανάστες να "συνωστίζονται για λίγα ροδάκινα". Κουράστηκα με τη φωτογραφία του μικρού Αϊλάν και τα εκατοντάδες σχόλια-αμπελοφιλοσοφίες που ακολουθούν το χαμό του, όλων εκείνων που ξαφνικά θυμήθηκαν τον πόνο των κατατρεγμένων, και το ίδιο γρήγορα το προσπέρασαν. Είναι εύκολο αλήθεια να τους πονάμε στις 8 το βράδυ και να τους ξεχνάμε στις 9.

Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο ολόκληρο για τις ελλείψεις παροχών προς τους πρόσφυγες αλλά νομίζω πως όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά. Θα μπορούσα να γράψω τόμους για την προσφορά και την ευαισθητοποίηση των ανώνυμων ηρώων-συμπολιτών μας προς τους ξεχασμένους από τον Αλλάχ ξενομερίτες. Δε θέλω να γράψω για την ηλιθιότητα ορισμένων, που τους βλέπουν σαν απειλή, που τους προτιμούν πνιγμένους για να μην τους χαλάνε την αισθητική. Δε μπορώ να γράψω τίποτα για τον πόνο τους και φυσικά θεωρώ αυτονόητο το γιατί. Δε θα μπορούσα όμως να μην γράψω κάτι για το μεγαλύτερο μεταναστευτικό ρεύμα που αντιμετωπίζει η παγκόσμια κοινότητα από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά. 

Όλα ξεκίνησαν το 2010 όταν ξέσπασαν εξεγέρσεις με σκοπό την ανατροπή των απολυταρχικών καθεστώτων στην Τυνησία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, το Μπαχρέιν, τη Συρία και την  Υεμένη. Μεγάλες διαδηλώσεις έγιναν επίσης στην Αλγερία, το Ιράν, το Ιράκ, την Ιορδανία, το Μαρόκο και το Ομάν. Το φαινόμενο αυτό ονομάστηκε Αραβική Άνοιξη, με κοινό σύνθημά τους Ash-sha'ab yurid isqat an-nizam που σημαίνει ο λαός θέλει να πέσει το καθεστώς. Το παρασκήνιο αυτού του κινήματος κρύβει πολλές εκπλήξεις, τα ερωτηματικά που γεννιούνται είναι πολλά, αλλά πως μπορεί κάποιος να αποκλείσει την πιθανότητα πως αυτές οι εξεγέρσεις δεν είναι αποτέλεσμα δυτικών σχεδίων και παρεμβάσεων από τους γνωστούς πλέον πράκτορες. Δε θα είναι στο κάτω-κάτω η πρώτη φορά που κάποιοι μεγάλοι υπόσχονται εικονική ελευθερία και δημοκρατία στους πονεμένους λαούς με αντάλλαγμα, τι άλλο, το ίδιο το κράτος.

Η Συρία είναι μία από τις χώρες η οποία όχι μόνο ζει την Αραβική Άνοιξη, αλλά έγινε στόχος πολλών διαφορετικών ομάδων και στρατοπέδων. Χεζμπολάχ, συριακές κουρδικές δυνάμεις, ISIS, κυβερνητικές δυνάμεις αλ-Άσαντ και σύριοι αντάρτες είναι τα κυριότερα στρατόπεδα που αντιμάχονται για τα εδάφη ενός πανάρχαιου γόνιμου κράτους στη Μέση ανατολή, κατοικημένο τουλάχιστον 10.000 χρόνια τώρα. Όλες οι πλευρές χρησιμοποιούν χημικά, βασανιστήρια, ομαδικές εκτελέσεις και φονικές επιθέσεις κατά αμάχων. Όλα αυτά έχουν μετατρέψει τη Συρία στη μεγαλύτερη πηγή μεταναστών στον κόσμο. Το 1/3 των σύριων που παραμένουν στη χώρα, έχει μετατοπιστεί και εγκλωβιστεί στα εσωτερικά του κράτους ενώ υπολογίζεται ότι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα πάνω από 4.300.000 σύριοι.

Βάσει στοιχείων των Ηνωμένων Εθνών, στην Τουρκία αυτή τη στιγμή ζουν 1.900.000 σύριοι, 1.200.000 στο Λίβανο, 650.000 στην Ιορδανία, 250.000 στο Ιράκ και 130.000 στην Αίγυπτο. Τα Αραβικά Κράτη του Περσικού Κόλπου (Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Κατάρ, Μπαχρέην) έχουν κλείσει τα σύνορα και δε δέχονται ούτε έναν πρόσφυγα, κάτι το οποίο έχει φυσικά προκαλέσει παγκόσμια κατακραυγή.

Η μαζική εισροή μεταναστών στα κράτη της Ευρώπης, έπιασε τον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση κυριολεκτικά στον ύπνο. Βλέπετε έχουν δαπανηθεί από το 2007 έως το 2014 συνολικά 2 δις ευρώ από την ΕΕ σε συνοριακή φύλαξη, άμυνα, τεχνολογία ασφαλείας και περιπολίες, αλλά ελάχιστα για την υποδοχή προσφύγων. Δεν είναι λοιπόν παράλογα τα τριτοκοσμικά στρατόπεδα προσφύγων στην Ελλάδα και σε άλλα κράτη. Είναι φυσικό επακόλουθο, ειδικά όταν επιλέγεις να δαπανήσεις τόσα κεφάλαια σε "τείχη" και σχεδόν τίποτα σε ανάλογες ανθρωπιστικές υποδομές. Αυτά για τα "ανεπτυγμένα" δυτικά κράτη.

Ο Ευρωπαϊκός κανονισμός Δουβλίνο 2 δυσχεραίνει την κατάσταση σε κράτη όπως ή Ελλάδα και η Ιταλία, αφού προβλέπει ότι ο πρόσφυγας πρέπει να μείνει στο ευρωπαϊκό κράτος που έφτασε πρώτα κάτι που δυσκολεύει πολύ τα συνοριακά κράτη. Η δεινή οικονομική κατάσταση των εν λόγω κρατών δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Οι περισσότεροι βέβαια μετανάστες δεν είχαν ούτως ή άλλως σκοπό να παραμείνουν σε αυτά τα κράτη να μετακινηθούν στις ισχυρές βόρειες οικονομίες ή σε άλλα δυτικά κράτη.

Σε μία τέτοια ανθρωπιστική κρίση θα περίμενε κανείς να πετύχει μια ευρωπαϊκή κοινότητα ενωμένη, ικανή να συνεργαστεί για να ανταπεξέλθει. Αντ' αυτού έχει διχαστεί. Το ένα κράτος κατηγορεί το άλλο ότι ο ένας προωθεί τους μετανάστες στα σύνορα του άλλου. Όπως και να χει κάπου εδώ πολλοί ξεχνάνε ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπινες ψυχές που εγκατέλειψαν την πατρίδα τους για μια καλύτερη ζωή στη φιλελεύθερη δημοκρατική Ευρώπη.

Κάθε κράτος ψάχνει πάση θυσία τρόπους να σταματήσει την εισροή μεταναστών στα σύνορά της. Η Μεγάλη Βρετανία ζήτησε να ακυρωθεί η επιχείρηση διάσωσης Mare Nostrum που έχει σκοπό να μειώσει την πιθανότητα πνιγμών των μεταναστών στη Μεσόγειο. Πίστεψαν ότι με περισσότερους νεκρούς στη θάλασσα, θα σταματούσε η αυξημένη ροή μεταναστών. Κάτι τέτοιο φυσικά απέτυχε παταγωδώς και ο λόγος κρύβεται πίσω από τις φωτογραφίες πόνου και καταστροφής της Συρίας.

Οι εικόνες φρίκης που αναμεταδίδονται καθημερινά στα ΜΜΕ και το διαδίκτυο, ευαισθητοποιούν σιγά-σιγά την παγκόσμια κοινή γνώμη. Φιλανθρωπικές ομάδες αλλά και μεμονωμένοι πολίτες δραστηριοποιούνται όλο και περισσότερο για να προσφέρουν έστω και λίγη ανακούφιση στους άμοιρους μετανάστες. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η περισσότερη βοήθεια που λαμβάνουν οι μετανάστες είναι αποτέλεσμα ιδιωτικής πρωτοβουλίας και όχι κρατικής. Δυστυχώς όμως υπάρχουν ακόμα πολλοί ξενοφοβικοί καχύποπτοι που δε βλέπουν τους μετανάστες με καλό μάτι.

Ο δυτικός κόσμος φοβάται το Ισλάμ. Αυτό βέβαια είναι αποτέλεσμα έλλειψης παιδείας και καλλιέργειας μίσους παρέχοντας το απαραίτητο άλλοθι για τις γνωστές στρατιωτικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή και τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Ο δυτικός κόσμος έχει συνδέσει το Ισλάμ με την τρομοκρατία, ένας σκεπτόμενος όμως άνθρωπος θα διαχώριζε την παραδοσιακή θρησκεία (η οποία έχει εξελιχθεί σημαντικά από τον 7ο αιώνα), από τις μεσαιωνικές εξτρεμιστικές πεποιθήσεις κάποιων παραστρατιωτικών οργανώσεων. Ακόμα και με το φόβο όμως του Ισλάμ δεν θα υπήρχε φόβος ανησυχίας αφού ακόμα και αν η ΕΕ δεχόταν 4.000.000 σύριους, το ποσοστό των μουσουλμάνων από το 4% που είναι σήμερα, θα πήγαινε στο 5%. Ο φόβος ότι ο μουσουλμανικός κόσμος θα περάσει τους αυτόχθονες σε μερικές δεκαετίες είναι αβάσιμος αφού αν και τα ποσοστά γέννησης των μουσουλμάνων είναι μεγαλύτερα στην Ευρώπη, σιγά-σιγά μειώνονται και ρυθμίζονται όσο ανεβαίνει το επίπεδο διαβίωσης κ μόρφωσης. Το ποσοστό γεννήσεων πριν τον εμφύλιο δεν ήταν υψηλό, αφού τελικά ο πληθυσμός συρρικνώνεται αντί να αυξάνεται.

Ένας άλλος φόβος είναι η σύνδεση της μετανάστευσης με την εγκληματικότητα. Στην περίπτωση προσφύγων πολέμου όμως είναι λανθασμένη. Οι μετανάστες δεν είναι εγκληματίες ή καταζητούμενοι, αλλά καθημερινοί άνθρωποι, επαγγελματίες και μορφωμένοι. Βάση στατιστικών είναι λιγότερο πιθανό ένας μετανάστης να διαπράξει έγκλημα, από ότι ο αυτόχθονας πληθυσμός αρκεί να τους επιτραπεί η εργασία και η ενσωμάτωση στο εργατικό δυναμικό. Εδώ πρέπει να προσθέσουμε και την ανάγκη να μη βιώσουν ρατσισμό από τους αυτόχθονες ψευτοπατριώτες. Τελικά, θα προσφέρουν περισσότερο στα κοινωνικά συστήματα από ότι θα κοστίσουν.

Ο φόβος για εισροή τζιχαντιστών δεν αποτελεί λόγο αποκλεισμού συνόρων. Η ISIS δεν έχει καμία ανάγκη να ταξιδέψει με τα καραβάνια των ταλαίπωρων. Παρόλο που ακούγεται ότι κρύβονται μέσα σε αυτά τα πλήθη, είναι πολύ πιθανότερο να έχουν οι ίδιοι αναλάβει τα ινία του trafficking μεταναστών με 1000 δολάρια το κεφάλι. Μιλάμε για μια παραστρατιωτική οργάνωση με οικονομία περισσότερη των 300.000.000 ευρώ στο χαρτοφυλάκιό της με υπερσύγχρονα όπλα που είναι απορίας άξιο ποιός τους τα προμήθευσε. Η δυτική επιρροή πάνω τους είναι αδιαμφισβήτητη. Η ISIS δεν προέκυψαν από παρθενογένεση. Πρόκειται για αστοχία των ΗΠΑ και ό,τι συνεπάγεται αυτό αλλά ας μην επεκταθώ. Τελικά, η ISIS είναι ένα ζητούμενο που όμως δεν θα έπρεπε να τροφοδοτεί μίσος και φόβο εναντίον των μεταναστών. Αν θέλουν να έρθουν, θα έρθουν (εφόσον δεν είναι ήδη εδώ).

 Η ΕΕ και τα ανεπτυγμένα δυτικά κράτη είναι η γη της επαγγελίας πλέον για εκατομμύρια πρόσφυγες πολέμου. Αναζητούν μια καλύτερη ζωή και φυσικά την ψάχνουν σε μια Ευρώπη με στιβαρά κοινωνικά συστήματα, υποδομές και ισχυρές οικονομίες και βιομηχανίες. Υπάρχει η δυνατότητα να τους υποδεχτεί και να τους προσφέρει το καταφύγιο που ψάχνουν. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες. Ενώ η μικρή Ιορδανία έχει υποδεχτεί πάνω από 600.000 σύριους, η Μεγάλη Βρετανία δήλωσε ότι θα δεχτεί μόνο 20.000 την επόμενη πενταετία αν και έχει 78 φορές το ΑΕΠ της Ιορδανίας. Οι ΗΠΑ θα δεχτούν 10.000 άτομα και η Αυστραλία 12.000.

Η Ελλάδα σίγουρα δε μπορεί να υποστηρίξει ούτε ένα μετανάστη. Μπορεί όμως να τους υποδεχτεί και να τους φροντίσει όπως τους αξίζει. Ας κάνει ο καθένας ό,τι μπορεί. Αυτό είναι αρκετό για να υποστηρίξουμε τον πολιτισμό και τον ανθρωπισμό που μας διακατέχει. Ας αποδείξουμε ότι δεν έχουμε άδικα τη φήμη του φιλόξενου λαού. Ανθρωπιστής ή δειλός;
 

Διογένης

Πηγές
http://www.spiegel.de
http://www.pewforum.org/2011/01/27/the-future-of-the-global-muslim-population/ https://muslimstatistics.wordpress.com/2014/02/06/pew-fertility-rate-for-muslims-and-non-muslims-in-europe/
http://www.reuters.com/
http://www.wsj.com/articles/the-mythical-connection-between-immigrants-and-crime-1436916798
http://www.unhcr.org.uk/about-us/key-facts-and-figures.html
http://www.turkeyagenda.com/crime-rate-among-syrian-refugees-remain-way-lower-than-expected-1199.html
http://www.bbc.com/news/world-europe-24583286






Αναρτήθηκε από:

Διογένης

Ο Δημήτρης Παπαγιαννάκης γεννήθηκε και κατοικεί στη Νεάπολη Κρήτης. Γεννηθείς το 1987, είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται με την αρθρογραφία, τη μουσική και την ποδηλασία.