Τσαλάκωσε την τρομπέτα του όπως το γενέθλιο ρούχο, το ποτισμένο θανάσιμα στην ναφθαλίνη˙ κι έγιναν οι νότες καρφιά στο πεντάγραμμο της ζωής του. Ένα ατέρμονο riff, που ταξιδεύει τα λυπημένα μας μάτια σε κόσμους χωρίς συμφραζόμενα.

Ο Γλάρος