Α.Μοντιλιάνι (12 Ιουλίου 1884 - 24 Ιανουαρίου 1920)

12 Ιουλίου στα τέλη της μακρινής δεκαετίας του 80. Εχω ξεμείνει στη Ρώμη γιατί πρέπει να δώσω ενα μάθημα. Κάνω ένα διάλειμμα, ανοίγω την τηλεόραση και πέφτω σε ένα έκτακτο δελτίο που μας πληροφορεί οτι οι λιμενικές αρχές του Λιβόρνο ανέσυραν από το λιμάνι της πόλης τρία γλυπτά που μάλλον ανήκαν στον Μοντιλιάνι.

Το βράδυ θα γινονταν τα εγκαίνια μιας μεγάλης αναδρομικής. Καλούνται διάφοροι τεχνοκριτικοί με μεγάλα ονόματα ανάμεσά τους που υποστηρίζουν (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) ότι όντως είναι του σπουδαίου καλλιτεχνη.

Ενθουσιάζονται τόσο πολύ που, εκτός της σύγκρισης με άλλα του έργα με τα οποία διαπιστώνουν κοινά χαρακτηριστικά, αιτιολογούν και γιατί βρέθηκαν στο λιμάνι, λέγοντας ότι ο Μοντιλιάνι (γνωστός αυτοκαταστροφικός με εθισμό στο ποτό και τα ναρκωτικά) τα πέταξε σε μια κρίση κατάθλιψης ή μέθης.

Το θέμα γίνεται πρωτοσέλιδο στα ιταλικά ΜΜΕ αλλά και παγκοσμίως. Περνά το καλοκαίρι και τον Σεπτέμβριο τρεις φοιτητές και ένας γλύπτης οργανώνουν συνέντευξη τύπου όπου δηλώνουν ότι αυτοί είχαν κατασκευάσει τα τρία γλυπτά κεφάλια. Σοκ και αμηχανία στους καλλιτεχνικούς κύκλους. Το κρατικό κανάλι της RAI δεν χάνει την ευκαιρία και καλεί την παρέα να αποδείξουν τα λεγόμενά τους στο τηλεοπτικό στούντιο. Εκατομμύρια τηλεθεατών παρακολουθούν καθηλωμένοι τους νεαρούς να εξηγούν ότι έστησαν αυτή τη φάρσα την ημέρα γέννησης του Μοντιλιάνι, 12 Ιουλίου, για να καυτηριάσουν τον ψεύτικο κόσμο της πολιτικής και των κυκλωμάτων της τέχνης. Στη συνέχεια, λαξεύουν με ένα black & decker και μια σμίλη τρία πανομοιότυπα έργα. Χαρακτηρίστηκε η πιο επιτυχημένη φάρσα (αλλά και γκάφα για τους ειδικούς ) του 20ου αιώνα.
Και ύστερα ήρθαν τα Hoaxes