Κάποιοι άνθρωποι, έχουν συνηθίσει να λένε συνεχώς, πως θα κάνουν πράγματα τόσο για τους άλλους, όσο και για τον ίδιο τους τον εαυτό. Επομένως, δίνουν υποσχέσεις, που άλλοτε κρατάνε, κι άλλοτε αψηφούν.

Όλοι μας μεγαλώνοντας, έχουμε ακούσει από τους γονείς μας, φράσεις, όπως, «σου υπόσχομαι, αν πάρεις καλούς βαθμούς, θα σου αγοράσω ό, τι θέλεις» ή «αν δε φας το φαγητό σου, ή αν δεν συμμαζέψεις το δωμάτιό σου, θα γίνει χαμός!». Αυτές οι τελευταίες ατάκες κρύβουν και μια απειλή φυσικά μέσα τους, προκειμένου να δώσουν μεγαλύτερη βαρύτητα κι έμφαση στο μέγεθος της υπόσχεσης που δίνει εκείνη την ώρα ο γονέας, βγάζοντας καπνούς απ’ τα αυτιά –κι όχι μόνο!

Όσοι κρατάνε τον λόγο τους κι εκπληρώνουν αυτά που λένε, είναι ολοφάνερο, πως κερδίζουν αμέσως, τόσο την απόλυτη εμπιστοσύνη σου, αλλά και τον σεβασμό σου. Αυτομάτως, γίνονται τα άτομα, που ξέρεις πως ό, τι κι αν τους ζητήσεις θα είναι δίπλα σου. Δεν είναι άτομα, που τη μία μέρα σου λένε «ναι σε όλα» και την αμέσως επόμενη, δε θυμούνται καν ότι είχατε συζητήσει κάτι τέτοιο (ή επιλέγουν συνειδητά να μην συγκρατήσουν στη μνήμη τους τις υποσχέσεις που σου έχουν δώσει).

Αρχικά, αυτό που αναρωτιέμαι, είναι για ποιο λόγο, ορισμένοι, μπαίνουν εξ’ αρχής στη διαδικασία να δίνουν υποσχέσεις, που ξέρουν πως δεν έχουν τηρήσει ποτέ στο παρελθόν κι ούτε πρόκειται! Αυτοί είναι οι πιο παραπλανητικοί τύποι ανθρώπων, που θα σε κάνουν να τους πιστέψεις και μετά, θα πέσεις απ’ τα σύννεφα, μόλις διαπιστώσεις το ποσοστό αδιαφορίας που τους διακατέχει.

Έχουμε βαρεθεί ν’ ακούμε υποσχέσεις τόσο στον πολιτικό, όσο και στον ερωτικό, φιλικό, οικογενειακό τομέα. Έχουμε γίνει πιο επιφυλακτικοί, με αποτέλεσμα να εμπιστευόμαστε όλο και λιγότερο τους άλλους.

Είναι βέβαια και λίγο αστείο να ακούς τους άλλους να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να φανούν πειστικοί, ενώ κάνει «μπαμ» από χιλιόμετρα, πόσο πολύ ούτε οι ίδιοι δεν πιστεύουν αυτά που λένε. Για παράδειγμα, οι αξιολάτρευτοι πολιτικοί μας, δηλώνουν με στόμφο πόσο πολύ θα αλλάξουν τα πράγματα, πόσο θα αυξηθούν οι μισθοί, πόσο θα γίνουν όλα πολύ καλύτερα, χωρίς περικοπές συντάξεων και τα σχετικά. Εκείνη την ώρα που ακούς αυτές τις υποσχέσεις, ε δε γίνεται, ένα γελάκι θα το σκάσεις!

Από την άλλη έχουμε και τις κορυφαίες υποσχέσεις που δίνουν τα ζευγαράκια, όπως: «δε θα ζηλεύω», «θα σταματήσω να μιλάω με πρώην», «θα είσαι η προτεραιότητά μου» και φυσικά το υπέρτατο: «θα είμαστε για πάντα μαζί!». Εντάξει, αυτά όταν τα ακούς για πρώτη φορά, πέφτεις στην παγίδα και τα πιστεύεις. Μετά όμως, παθαίνεις και μαθαίνεις!

Δεν είναι φυσικά όλες οι σχέσεις κι οι καταστάσεις ίδιες! Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη κι εκείνοι, που ο λόγος τους μετράει, είναι εγγύηση και δεν σε απογοητεύουν ποτέ! Ναι, ξέρω, είναι δύσκολο να τους βρεις, αλλά υπάρχουν εκεί έξω –ζουν ανάμεσά μας- !

Επομένως, φίλε, φίλη που διαβάζεις αυτό το άρθρο, την επόμενη φορά που θα δώσεις μία υπόσχεση τόσο στους άλλους όσο και στον εαυτό σου, σκέψου πρώτα, αν πραγματικά είσαι σε θέση να την τηρήσεις. Αν όχι, απλά μην ξεστομίσεις καν αυτές τις λέξεις, που για κάποιους, μπορεί να αποτελούν εκείνη την ώρα, μια σανίδα σωτηρίας κι ελπίδας.

Νάνσυ Γιοβάνογλου