Ξυπνάς, πας στον καθρέπτη και αρχίζεις να γεμίζεις αισιοδοξία τις σκέψεις σου. «Σήμερα, είμαι χαρούμενη. Θα διασκεδάσω στο γραφείο. Θα δείξω σε όλους πόσο απολαμβάνω την παρέα τους. Θα είμαι ήρεμη και θα κρύψω με το γέλιο μου, κάθε σημάδι κούρασης».

 Ίσως το καταφέρεις. Ίσως δεν ανακαλύψει κανείς τις πραγματικές σου σκέψεις. Το ερώτημα που θέτω όμως, δεν είναι άλλο από το ακόλουθο:

Τί θα κερδίσεις, αν μονίμως προσπαθείς να ελέγχεις τα συναισθήματά σου;

Βλέπεις το συναίσθημα, δεν είναι ένας συγκεκριμένος μαθηματικός τύπος. Δεν έχει έναν διακόπτη, όπου όποτε πατάς το “on” ζεις την απόλυτη ευφορία κι όταν πατάς το “off” γεμίζεις κενό. Το συναίσθημα, ρέει· σε κατακλύζει. Πώς λοιπόν εσύ του βάζεις φραγμούς; Πώς ζεις μια ζωή ελέγχοντας πάντα τι θα νιώσεις, τι θα πεις, τι θα σκεφτείς;

Όσο πιο ελεύθερα αρχίσεις να φέρεσαι, τόσο πιο ευτυχισμένος θα ‘σαι. Μην απορρίψεις ένα φιλί που θες να δώσεις μόνο και μόνο επειδή φοβάσαι μήπως πληγωθείς. Μην καταπιέσεις την οργή σου όταν σε αδικούν. Μην προσποιείσαι  ότι όλα πάνε ρολόι στη ζωή σου, ενώ στην πραγματικότητα θες να βάλεις τα κλάματα.

Δείξε στους άλλους την αλήθεια σου. Δεν είναι εύκολο να τσαλακώνεσαι ή να παραδέχεσαι κάποια πράγματα κι αλήθεια, πρέπει να μάθει να λες «όχι» εκεί που η καρδιά σου χτυπάει κόκκινο και κάποια «ναι» εκεί που θες, αλλά από φόβο, διστάζεις.

Τα συναισθήματα υπάρχουν για να τα βιώνουμε κι όχι για να τα αγνοούμε.

Όταν επιβάλλουμε τη σιωπή από την έκφραση, όταν θάβουμε αυτά που σκεφτόμαστε για να μην στενοχωρήσουμε τους άλλους, όταν δυσκολευόμαστε να αφεθούμε, τότε σίγουρα ένα μέρος της ελευθερίας μας, χάνεται.

Μάθαμε να ζούμε σε μια ουτοπική κοινωνία, όπου «κερδισμένος»

είναι αυτός που χάνει τον εαυτό του· μεγάλη αντίφαση, όμως ε;

Το ζητούμενο είναι να κοιμάσαι τα βράδια, έχοντας υπάρξει αληθινός. Όχι μόνο στους άλλους, αλλά πιο πολύ, στον εαυτό σου. Κάνε και πες, όσα σκέφτεσαι αυτήν τη στιγμή. Ζήσε όπως θες τη ζωή σου. Κάνε αυτό το ταξίδι που συνεχώς αναβάλλεις επειδή υπεραναλύεις τι μπορεί να πάει στραβά. Πες το, αν δε συμφωνείς με τη γνώμη κάποιου, και μη γνέψεις καταφατικά δείχνοντας ότι συμφωνείς, μόνο και μόνο για να μην τσακωθείς.

Από το μηδέν, από το τίποτα, αν αρχίσεις να μιλάς γι’ αυτά που νιώθεις , θα αλλάξει ριζικά η ζωή σου. Και νομίζω, κανείς δε θα μου πει πως είναι αργά για μια τέτοια αλλαγή!

Νάνσυ Γιοβάνογλου