Οπως κι αν το δει κανείς, τα ποσά είναι αστρονομικά, προκαλούν ίλιγγο. Για παράδειγμα, η αμοιβή του Κάρλος Τέβες.

Βάσει του συμβολαίου του με τη Σανγκάη Σενχουά, ο «Απάτσι» θα έχει τον υψηλότερο μισθό που έχει δοθεί ποτέ από σύλλογο στην ιστορία του ποδοσφαίρου: 38 εκατ. ευρώ αφορολόγητα τον χρόνο, ήτοι 79 ευρώ το λεπτό!

Ο ξέφρενος χορός χρημάτων στο ποδόσφαιρο της Κίνας δημιουργεί εκνευρισμό ή και απέχθεια σε πολλούς, οι οποίοι θεωρούν ότι δημιουργείται μια τεράστια φούσκα που νομοτελειακά θα σκάσει κάποια στιγμή.

Ομως η άφιξη ποδοσφαιριστών εγνωσμένης αξίας στη χώρα του «δράκου» είναι στην πραγματικότητα ένα από τα προαπαιτούμενα προκειμένου να λειτουργήσει ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο κυβερνητικό σχέδιο.

Στόχος του εν λόγω σχεδίου; «Να γίνει η Κίνα υπερδύναμη του παγκόσμιου ποδοσφαίρου έως το 2050».

Αυτή είναι η επιθυμία της κυβέρνησης του Πεκίνου και της κινεζικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, οι οποίες παρουσίασαν τον Απρίλιο του 2016 το μακρόπνοο πλάνο τους με ορίζοντα 33 χρόνων.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το παγκόσμιο ποδόσφαιρο βιώνει ανάλογο ξεσηκωμό λόγω ενός φαραωνικού εγχειρήματος. 

Είχε συμβεί πρόσφατα με τα ρούβλια των Ρώσων ολιγαρχών ή τα πετροδολάρια των σεΐχηδων της Μέσης Ανατολής (Κατάρ, Ντουμπάι).

Ομως ποτέ πριν δεν είχε προκύψει ένα τέτοιο σχέδιο, εμπνευσμένο από την κυβέρνηση μιας χώρας. Αυτό επιχειρεί τώρα η Κίνα του 1,4 δισ. κατοίκων.

Το μοντέλο που ακολουθεί είναι διαφορετικό από αυτό της αμερικανικής MLS ή της λίγκας του Κατάρ.

Αυτές στόχευσαν εξαρχής σε παίκτες που είχαν εκπληρώσει τις φιλοδοξίες τους ως προς τίτλους στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο (Τσάβι Ερνάντεθ, Τιερί Ανρί, Ραούλ, Στίβεν Τζέραρντ) και πλέον ζητούσαν αλλαγή παραστάσεων λίγο πριν από τη συνταξιοδότηση, σε μια λίγκα με λιγότερες απαιτήσεις και συμβόλαια εκατομμυρίων.

Η κινεζική λίγκα όμως διαφέρει. Μέχρι στιγμής έχει πραγματοποιήσει μεταγραφές παικτών που βρίσκονται σε ιδανική ηλικία για ποδόσφαιρο, αλλά δεν έχουν πολλά λεπτά συμμετοχής στις ομάδες τους.

Για παράδειγμα, ο Τζάκσον Μαρτίνες αποκτήθηκε από την Ατλέτικο Μαδρίτης με στόχο να γίνει το βασικό εννιάρι της, αλλά τελικά δεν χώρεσε στο σύστημα του Ντιέγο Σιμεόνε, όπως και ο Οσκαρ που δεν έπεισε τον νεοαποκτηθέντα Αντόνιο Κόντε στην Τσέλσι.

Στην Κίνα οι παίκτες αυτοί έχουν την ευκαιρία να παίξουν περισσότερα χρόνια και σε υψηλό επίπεδο – όχι να πάρουν «χρυσή σύνταξη».

Συμβαίνει να είναι μέγας ποδοσφαιρόφιλος ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τσινπίνγκ. Δική του ήταν η ιδέα, και η κυβέρνησή του πλέον «τρέχει» το project.

Πρώτος σταθμός είναι να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο τουλάχιστον 50 εκατ. παιδιά και ενήλικοι στη χώρα έως το 2020.

Για να τα καταφέρει, η Κίνα θα επενδύσει στη δημιουργία τουλάχιστον 20.000 προπονητικών κέντρων και ακαδημιών και 70.000 ποδοσφαιρικών γηπέδων.

Στόχος για το 2030 είναι να υπάρχει τουλάχιστον ένα γήπεδο ανά 10.000 κατοίκους.

Με ανάλογη οργάνωση, η Κίνα κατάφερε να αναδειχθεί σε παγκόσμια δύναμη στους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες.

Ομως το ποδόσφαιρο της... αντιστέκεται. Εχει προκριθεί μόλις μία φορά σε τελική φάση Μουντιάλ, το 2002.

Ο πρόεδρος Σι Τσινπίνγκ ονειρεύεται να μετάσχει η χώρα του ξανά σε τελικά, να οργανώσει ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και να το κερδίσει έως το 2050.

Το πλάνο είναι να πάρει τα σκήπτρα στην Ασία μέσα στην προσεχή πενταετία.

Σήμερα η Κίνα βρίσκεται στην 82η θέση της FIFA, πίσω από το Σεντ Κιτς και Νέβις, ενώ βλέπει την... πλάτη χωρών όπως Τρινιδάδ και Τομπάγκο, Κουρασάο, Ουγκάντα ή Μπενίν.

Μπορεί να φαίνεται ότι εκκινεί από μειονεκτική θέση και ότι έχει πολύ δρόμο μπροστά της, όμως η Κίνα είναι ο βασικότερος στρατηγικός σύμμαχος της FIFA και δηλώνει παρούσα στις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές λίγκες του κόσμου είτε χάρη στην ιδιοκτησία συλλόγων είτε ως χορηγός.

Αυτό είναι άλλωστε το σχέδιό της: να οργανώσει το εγχώριο πρωτάθλημά της μέσω της... εισβολής στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, κατασκευάζοντας «γέφυρες» μεταξύ της αγοράς της γηραιάς ηπείρου με την Ασία και μαθαίνοντας τα πάντα για τη διαχείριση των ποδοσφαιρικών συλλόγων.

Μόνο έτσι εξηγείται το γεγονός ότι τουλάχιστον 16 σύλλογοι πρώτης γραμμής της Ισπανίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας έχουν περάσει σε κινεζικά χέρια τα τελευταία χρόνια.

Το 100% της Γρανάδα ή της Εσπανιόλ ανήκει σε κινεζικές επιχειρήσεις, ενώ η Wanda όχι μόνο έχει αποκτήσει το 20% των μετοχών της Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά έχει δώσει το όνομά της και στο γήπεδο που χτίζουν οι «ροχιμπλάνκος»: Wanda Metropolitano. Ολα αυτά είναι μόλις η κορυφή του παγόβουνου, αλλά δείχνουν τη φιλοδοξία των μεγάλων επενδυτικών εταιρειών της Κίνας.

Μόλις το περασμένο καλοκαίρι, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι πούλησε τη Μίλαν σε Κινέζους έναντι 520 εκατ. ευρώ, ενώ και το 7% της Ιντερ είναι πλέον υπό... ασιατική σημαία.

Η Λιόν, η Νις, η Σοσό και η Οσέρ στη Γαλλία, όπως και οι Αστον Βίλα, Γουλβς και Γουέστ Μπρομ στην Αγγλία είναι το όχημα για τα επεκτατικά σχέδια των Κινέζων μεγιστάνων.

Το 13% της Μάντσεστερ Σίτι πέρασε πρόσφατα από τους σεΐχηδες στους Κινέζους έναντι 360 εκατ. ευρώ – ένα τρανό παράδειγμα για τις οικονομικές και επιχειρηματικές δυνατότητες της Κίνας.

Συνολικά έχει επενδυθεί από Κινέζους το ποσό του 1,94 δισ. ευρώ τα τελευταία χρόνια για την αγορά ευρωπαϊκών συλλόγων ή τη χορηγία τους.

Το τωρινό σχέδιο της κυβέρνησης θα χρηματοδοτηθεί με 765 εκατ. ευρώ, χρήμα που βγαίνει από τα κρατικά ταμεία αλλά και από ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Οσο για τη Σούπερ Λιγκ, υποστηρίζεται οικονομικά από την Ping An Insurance Group Company of China, ένα χόλντινγκ με θυγατρικές εταιρείες στον τομέα των ασφαλειών και τον χρηματοοικονομικό.

Προκειμένου να αποδείξει ότι δεν ξοδεύονται χρήματα απλώς για να γίνει η λίγκα της «νεκροταφείο ελεφάντων», η κινεζική ποδοσφαιρική ομοσπονδία έχει περιορίσει τον αριθμό των ξένων ανά σύλλογο στους πέντε, με μία επιπλέον θέση για παίκτες που προέρχονται από συλλόγους της Ασιατικής Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας, ενώ ο τερματοφύλακας είναι υποχρεωτικά Κινέζος.

Οι μεταγραφές εκατομμυρίων έχουν στόχο να διαθέτει κάθε ομάδα 1-2 ονόματα-κράχτες για το κοινό, αλλά που θα λειτουργήσουν ως υπόδειγμα για τους συμπαίκτες τους.

Δεν υπάρχει πάντως αντίστοιχος περιορισμός εθνικότητας για τους προπονητές – και αυτό συμβαίνει προκειμένου να είναι πιο «επαγγελματική» η λίγκα, με ανθρώπους που θα φέρουν το κάτι παραπάνω στο ποδόσφαιρο της χώρας, όπως ο Λουίζ Φελίπε Σκολάρι, ο Μανουέλ Πελεγκρίνι ή ο Αντρέ Βίλας-Μπόας...

Η νέα ποδοσφαιρική σεζόν στην CSL, τη Σούπερ Λιγκ της Κίνας, ξεκινάει τον Μάρτιο, αποτελείται από 30 αγωνιστικές και ολοκληρώνεται τον Νοέμβριο.

Μετέχουν 16 σύλλογοι, που μέχρι στιγμής έχουν ξοδέψει 400 εκατ. ευρώ για την ενίσχυσή τους.

Η μεταγραφική περίοδος ολοκληρώνεται στις 26 Φεβρουαρίου και θεωρείται δεδομένο ότι θα ξεπεραστούν τα 492 εκατ. ευρώ που δαπάνησαν φέτος οι ομάδες της Πριμέρα Ντιβισιόν.

Μόνη πιο γαλαντόμα από την κινεζική λίγκα (μέχρι στιγμής) είναι η Πρέμιερ Λιγκ, που το καλοκαίρι ξόδεψε 1,3 δισ. ευρώ σε μεταγραφές!

Χρήμα υπάρχει – και είναι άφθονο! Παράλληλα με τις κρατικές επιχειρήσεις που έχουν μετοχές στις ομάδες της Σούπερ Λιγκ, έχουν κινητοποιηθεί και οι μεγιστάνες της χώρας στο project.

Οπως, για παράδειγμα, ο δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος της Κίνας, ο Τζακ Μα, με περιουσία που ξεπερνά τα 26,2 δισ. δολάρια.

Εχει το 40% της Γκουανγκζού Εβεργκράντε, της πρωταθλήτριας Κίνας των τριών τελευταίων χρόνων.

Οσο για τη Suning Appliance Group του ζάπλουτου Ζανγκ Τσιντόνγκ, είναι ιδιοκτήτρια της Τζιανγκσού Σούνινγκ – αλλά και του 70% της Ιντερ του Μιλάνου...

Το όλο εγχείρημα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την προθυμία των ξενόφερτων αστέρων να μακροημερεύσουν στο κινεζικό ποδόσφαιρο και να βοηθήσουν στην ανάπτυξή του.

Ομως δείχνει ότι η Κίνα βρίσκεται στον σωστό δρόμο.

Σε αντίθεση με τους Αραβες και τους Αμερικανούς, έχει συνειδητοποιήσει ότι το ποδόσφαιρο δεν χρειάζεται απλώς ένα τεράστιο πορτοφόλι, αλλά απαιτείται και σχέδιο, οργάνωση και επένδυση στα βασικά...

ΚΡΙΣΤΙΑΝΟ

 

300 εκατομμύρια ευρώ πρόσφερε στη Ρεάλ Μαδρίτης σύλλογος από την Κίνα -που δεν κατονομάστηκε- για χάρη του Κριστιάνο Ρονάλντο.

Ο Πορτογάλος αρνήθηκε να συζητήσει μια πρόταση που θα του απέφερε πάνω από 100.000.000 ευρώ τον χρόνο διότι «στο ποδόσφαιρο, τα λεφτά δεν είναι το παν».

ΤΕΒΕΣ

75 ευρώ κάθε λεπτό που περνάει εισπράττει ο Κάρλος Τέβες, από τη στιγμή που υπέγραψε στη Σανγκάη Σένχουα συμβόλαιο.

Μπορεί η Μπόκα Τζούνιορς να εισέπραξε κάτι παραπάνω από 10 εκατομμύρια ευρώ για να παραχωρήσει τον Αργεντινό επιθετικό, αλλά ο ίδιος θα λαμβάνει πάνω από 50 εκατομμύρια ευρώ ανά έτος, ποσό που τον καθιστά τον πιο ακριβοπληρωμένο ποδοσφαιριστή στον κόσμο.

ΡΟΥΝΕΪ

700.000 ευρώ την εβδομάδα πρότεινε τον Οκτώβριο στον Γουέιν Ρούνεϊ η ομάδα της Σανγκάη ΣΙΝΓΚ, στην οποία ήταν προπονητής ο Σεν Γκόραν Ερικσον.

Ο αρχηγός της εθνικής Αγγλίας αρνήθηκε την πρόταση ύψους 33 εκατ. τον χρόνο, διότι δεν ήθελε να αφήσει την Πρέμιερ Λιγκ.

Σωστός και σοβαρός.

ΟΣΚΑΡ

70 εκατ. ευρώ εισέπραξε η Τσέλσι για να παραχωρήσει στη Σανγκάη ΣΙΝΓΚ τον Οσκαρ, τον Βραζιλιάνο μέσο που αποδείχθηκε... αντι-Ρούνεϊ για τον συγκεκριμένο σύλλογο.

Αυτή είναι η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του κινεζικού ποδοσφαίρου.

ΟΜΠΑΜΕΓΙΑΝΓΚ

150 εκατομμύρια ευρώ διατίθεται να δώσει η Σανγκάη ΣΙΝΓΚ στην Ντόρτμουντ για χάρη του Πιερ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ.

Στον Αφρικανό φορ δίνονται 41.000.000 για κάθε χρόνο συμβολαίου, αλλά ακόμη η απάντησή του δεν έχει γίνει γνωστή.

Αυτή είναι και η πιο φρέσκια ιστορία που προκύπτει από την ασιατική χώρα.

ΙΜΠΑΡΜΠΟ

4 εκατομμύρια ευρώ ετοιμάζεται να δώσει η Γιουχάν Ζαλ (ομάδα Β' κατηγορίας) στην Κάλιαρι για να αποκτήσει τον Βίκτορ Ιμπάρμπο, τον Κολομβιανό εξτρέμ που αγωνίζεται στον Παναθηναϊκό.

Προπονητής στην ομάδα είναι ο Ιταλός Τσίρο Φεράρα και στόχος του είναι να φέρει παίκτες από το εξωτερικό βάζοντας στο «παιχνίδι» της σπατάλης και ομάδες που δεν ανήκουν στην πρώτη κατηγορία της Κίνας.

ΓΙΑΝΝΟΥ

1,6 εκατ. ευρώ τον χρόνο λαμβάνει ο Απόστολος Γιάννου από την Γκουανγκζού, η οποία ήταν η δεύτερη ομάδα που τον προσέγγισε.

Αρχικά, ο Ελληνοαυστραλός φορ συμφώνησε πέρυσι τέτοια εποχή με τη Σανγκάη Σενχουά, αλλά βρήκε παραπάνω χρήματα από την Γκουανγκζού, που έδωσε και 2.500.000 στον Αστέρα Τρίπολης.

Σε 22 αναμετρήσεις ο 26χρονος έχει σκοράρει πέντε φορές.

ΠΟΓΕΤ

3 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο λαμβάνει ο Γκους Πογέτ για να είναι προπονητής της Σανγκάη Σένχουα.

Ο Ουρουγουανός, αφού έφυγε από την ΑΕΚ, πήγε στην Μπέτις και μετά πείστηκε από τα χρήματα της Κίνας.

Μαζί του πήρε τον Παναγιώτη Βούλγαρη, τον γυμναστή που γνώρισε κατά τη θητεία του στην «Ενωση».

ΤΖΑΚΣΟΝ ΜΑΡΤΙΝΕΣ

42 εκατομμύρια ευρώ κόστισε στην Γκουανγκζού ο Τζάκσον Μαρτίνες, ο οποίος για δύο μέρες τον περασμένο Φεβρουάριο αποτελούσε την ακριβότερη μεταγραφή στην Κίνα.

Το ρεκόρ του Κολομβιανού πρώην επιθετικού της Ατλέτικο Μαδρίτης ξεπέρασε αμέσως μετά ο Βραζιλιάνος Τεϊσέιρα που πήγε από τη Σαχτάρ στην Τζιανγκσού έναντι 50.000.000 ευρώ.

ΚΛΑΤΕΝΜΠΟΥΡΓΚ

? Ενα σημαντικό, σεβαστό, αλλά άγνωστο ποσό πρόσφερε η διοργανώτρια του κινεζικού πρωταθλήματος στον Μαρκ Κλάτενμπουργκ, τον Αγγλο διαιτητή που φέτος σφύριξε τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και του EURO.

Ο 41χρονος ρέφερι δήλωσε πρόσφατα πως θα σκεφτεί την πρόταση. Λογικά, είναι πολλά τα λεφτά...

πηγή

Πηγή: pancreta