Η δικαιοσύνη είναι τυφλή, η δικαιοσύνη αργεί...
Εχουν περάσει 27 χρόνια και 15 μέρες από την τραγωδία του Χίλσμπορο, μία από τις μεγαλύτερες που έγιναν ποτέ σε πλαίσιο ποδοσφαιρικού αγώνα.
Στο γήπεδο του Σέφιλντ, πριν από την έναρξη του ημιτελικού Κυπέλλου Αγγλίας ανάμεσα σε Λίβερπουλ και Νότιγχαμ, 96 άτομα έχασαν τη ζωή τους και άλλα 766 τραυματίστηκαν σε συνθήκες ασφυξίας.
Ηταν τα τέλη της δεκαετίας του ‘80, όταν η κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ προσπαθούσε να πατάξει τη βία στα γήπεδα.
Ηταν πολύ νωπά τα γεγονότα του 1985, όταν οι οπαδοί της Λίβερπουλ προκάλεσαν τον θάνατο 39 φίλων της Γιουβέντους στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο «Χέιζελ» των Βρυξελλών.
Η «Σιδηρά Κυρία» διέταξε μια σειρά από αυστηρά μέτρα αστυνόμευσης, που μακροπρόθεσμα έφεραν αποτέλεσμα, όμως εκείνο το μοιραίο μεσημέρι δεν τηρήθηκαν κατά γράμμα.
Η κίνηση στους δρόμους, η μαζική –και σχεδόν ταυτόχρονη– άφιξη των οπαδών της Λίβερπουλ και η μορφολογία του περιβάλλοντος χώρου του γηπέδου ήταν η αφορμή για να γίνει το κακό.
Χιλιάδες κόσμου διέσχισε ένα τούνελ για να βγει στα τουρνικέ των θυρών, με αποτέλεσμα να συμβεί το απίστευτο: Μια μάζα χιλιάδων ανθρώπων βρέθηκε παστωμένη, από το τούνελ μέχρι τις εξέδρες!
Αφού ολοκληρώθηκε ο τραγικός απολογισμός, ξεκίνησε η αναζήτηση των ευθυνών. Και σε πρώτη φάση, το φταίξιμο έπεσε στους οπαδούς.
Σ’ αυτούς της Λίβερπουλ, που ήταν –λέει– υπεράριθμοι, μεθυσμένοι και βίαιοι για να μπουν στο γήπεδο. Βλέπετε, είχαν την έξωθεν κακή μαρτυρία από τα γεγονότα του ‘85.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η «μαρτυρία» ενός Συντηρητικού βουλευτή ονόματι Ιρβάιν Πάτρικ, που δήλωσε πως «μεθυσμένοι οπαδοί δημιούργησαν το χάος».
Μνημειώδης έχει μείνει η στάση της εφημερίδας «Sun», που απέδειξε περίτρανα τη θέση της ως... κορωνίδα του κίτρινου Τύπου.
Τέσσερις μέρες μετά την τραγωδία, βγήκε με πρωτοσέλιδο «η Αλήθεια» και με χτυπήματα στην πρώτη σελίδα που ανέφεραν ότι οπαδοί της Λίβερπουλ έκλεβαν τα πορτοφόλια από τους νεκρούς και ουρούσαν τους «γενναίους αστυνομικούς» που ήθελαν να κάνουν τη δουλειά τους.
Το μποϊκοτάζ που έγινε εκείνη την εποχή προς την εφημερίδα από κατοίκους της περιοχής του Λίβερπουλ τηρείται σε έναν βαθμό ώς σήμερα.
Η συγκεκριμένη εφημερίδα είναι πρώτη σε κυκλοφορία στην Αγγλία, όμως οι πωλήσεις της δεν είναι ικανοποιητικές στην περιοχή του Μέρσεϊσαϊντ.
Ο διευθυντής της εκείνη την εποχή, ο Κέλβιν ΜακΚένζι, λέγεται πως πέρασε δυο ώρες πασχίζοντας να βρει έναν τίτλο.
Αρχικά ήθελε να βάλει «Τα καθάρματα», όμως προτίμησε να το αλλάξει για να μην προκαλέσει τόσο πολύ, κάτι που δεν κατάφερε εν τέλει.
Το 2012 η «Sun» ζήτησε επίσημα συγγνώμη, αλλά ο ΜακΚένζι ακόμη και σήμερα δεν έχει δηλώσει μετάνοια.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την Τετάρτη που κυκλοφόρησαν οι εφημερίδες με την κάλυψη της ετυμηγορίας από τη δίκη, μόνο δύο δεν είχαν ούτε χτύπημα στην πρώτη σελίδα τους: Η «Sun» και οι «Times», που ανήκουν στον ίδιο εκδοτικό όμιλο (News UK).
Κι αν για την πρώτη ουδείς είχε απαίτηση, δεν ισχύει το ίδιο και για τους έγκυρους «Times».
Οι αντιδράσεις ήταν έντονες από την πρώτη στιγμή και η εφημερίδα αναγκάστηκε να βγάλει δήλωση μεταμέλειας και να κυκλοφορήσει δεύτερη έκδοση, όπου γίνεται πρωτοσέλιδη αναφορά στη δίκη του Χίλσμπορο...
Αλλωστε, η αλήθεια ήταν παντελώς διαφορετική απ’ αυτήν της συγκεκριμένης φυλλάδας, όμως έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για ν’ αρχίσει να λάμπει και επίσημα.
Οι συγγενείς των θυμάτων κυνήγησαν όσο μπορούσαν την υπόθεση. Αναμφίβολα, τα αγαπημένα τους πρόσωπα δεν θα μπορούσαν να γυρίσουν πίσω, όμως πάντοτε ο καθένας επιζητά να νιώσει το αίσθημα της δικαίωσης.
Είναι πραγματικά τραγικό, όμως, να φτάνουμε στο 2014 για να ανοίξει επιτέλους ο φάκελος της υπόθεσης με τη δέουσα προσοχή.
Ο δικαστής που ανέλαβε την υπόθεση εκείνη την εποχή, ο Στέφαν Πόπερ, περιόρισε πολύ το εύρος των ερευνών, γεγονός που εξόργισε τους συγγενείς των θυμάτων.
Ετσι, έπρεπε να φτάσουμε στις μέρες μας για να ξεκινήσει η δίκη με εντολή του γενικού εισαγγελέα. Ηταν η μεγαλύτερη σε διάρκεια στην ιστορία της Βρετανίας, καθώς κράτησε δύο χρόνια.
Και η πρώτη νίκη ήρθε: οι ένορκοι αποφάσισαν πως η αστυνομία και τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας προκάλεσαν τον θάνατο τόσων ανθρώπων.
Ηταν τέτοια η συγκίνηση των συγγενών των θυμάτων, που χειροκρότησαν τους δικαστές κατά την αποχώρησή τους από το μέγαρο του Ουόρινγκτον, αλλά προς το παρόν η υπόθεση δεν έχει χτυπήσει «κέντρο» στην ουσία της.
Ποιος θα πληρώσει για το δυστύχημα; Αρκεί μόνο μια ηθική και αόριστη δικαίωση;
Ως το τέλος του 2016 θα ολοκληρωθούν άλλες δύο έρευνες και τότε αναμένεται να αποδοθούν κατηγορίες σε πρόσωπα.
Δηλαδή σε ανθρώπους που φέρουν την ευθύνη για την τραγωδία. Βέβαια αρκετοί εξ αυτών ενδεχομένως να μη βρίσκονται εν ζωή πια, αλλά υπάρχουν κι άλλοι που ζουν και μάλιστα έχουν παραδεχθεί δημόσια τις ευθύνες τους.
Για να συμβεί μια μεγάλη τραγωδία υπάρχουν πολλοί παράγοντες που οδηγούν σε αυτή. Ομως, ουσιαστικά μια πολύ μικρή και απλή παράλειψη μπορεί να προκαλέσει όλη τη ζημιά.
Σύμφωνα με εμπειρογνώμονες που μίλησαν στο BBC τότε, αν είχαν τοποθετηθεί δύο έφιπποι αστυνομικοί σε ένα συγκεκριμένο σημείο ώστε να ευνοείται η ροή του κόσμου, πιθανότατα θα είχε αποφευχθεί η ζημιά, παρά τα λάθη που έγιναν εξαρχής στον σχεδιασμό.
Δυστυχώς, η μεγαλύτερη αθλητική τραγωδία στα βρετανικά χρονικά εξέθεσε το μακρόπνοο πλάνο της Θάτσερ λόγω κακής εφαρμογής.
Και 96 χαμένες ψυχές δεν συγκρίνονται με την πετυχημένη πάταξη της βίας, που εφαρμόζεται ακόμη και σήμερα...
Πηγή: pancreta