Ακόμη κι ο παντοδύναμος Χριστός, «ο λυτρωτής του Κορκοβάδο», που θαρρείς πως ατενίζει την υπόλοιπη οικουμένη απ’ το επιβλητικό άγαλμά του στο Ρίο ντε Ζανέιρο, έχει να... διεκπεραιώσει δύσκολο έργο με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016.

«Παρ’ όλα αυτά, εδώ, οι επίσημοι, λένε πως τα “τεράστια, απλωμένα, χέρια Του” δεν θα τα σηκώσει, απογοητευμένος, ψηλά απ’ την αδυναμία της πόλης να φιλοξενήσει το νέο μεγάλο εγχείρημα, δυο χρόνια μετά τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου! Θα δούμε...» μας είπε ο Αντώνης Παλατζής, μόνιμος κάτοικος της πόλης δίπλα στην απεραντοσύνη του Ατλαντικού.

Η δική μας περιήγηση εκεί και αλλού στη Βραζιλία επιβεβαιώνει τις καθησυχαστικές κουβέντες μελών της οργανωτικής επιτροπής και κυβερνητικών στελεχών όσο και την ένταση στα λαϊκά στρώματα για το «θράσος όσων μας κυβερνούν»!

Πρόκειται για έκφραση γραμμένη σε πανό, δικαιολογημένη κορύφωση πρόσφατης λαϊκής διαμαρτυρίας σε διαδήλωση εναντίον της διοργάνωσης. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία ώστε να εκφραστεί κανείς έτσι.

Διαδοχική διοργάνωση Παγκοσμίου Κυπέλλου και Ολυμπιακών Αγώνων δεν ανέλαβαν άλλες, ακμάζουσες, οικονομίες σε όλες τις εποχές και το επιχειρεί η συνώνυμη της σάμπα, της φαντασίας, του τεχνικού ποδοσφαίρου αλλά πριν και μετά απ’ όλα αυτά της βασίλισσας φτώχειας της!

Η άλλοτε κραταιά οικονομία της, που όμως ποτέ δεν μπόρεσε (ή δεν... θέλησε) να νικήσει την εκτεταμένη φτώχεια, βιώνει, κατά τα παγκόσμια δεδομένα της εποχής μας, τη δική της κρίση.

«Πρόκειται για τη βαθύτερη ύφεση της βραζιλιάνικης οικονομίας από τη δεκαετία του 1930», συμφωνούν οικονομικοί αναλυτές, όπως διαβάσαμε στην έκδοση Νοεμβρίου του οικονομικού περιοδικού «Fortune».

Αναπόφευκτα, στην πολυπληθέστερη χώρα της Νότιας Αμερικής, οι οκτώ μήνες που μας χωρίζουν από την έναρξη της κορυφαίας αθλητικής συνύπαρξης θα γεννήσουν ένταση.

Η τελετή έναρξης είναι προγραμματισμένη για τις 5 Αυγούστου και ώς τότε η λαϊκή διαμαρτυρία θα λάβει νέες μορφές.

Καθησυχαστικός ακόμη και γι’ αυτές ήταν ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής των Αγώνων, Αρθουρ Νούζμαν, όταν πήγε στις αρχές του μήνα στη Λωζάννη.

Εκεί, στην έδρα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) διαβεβαίωσε ότι «η οικονομική και γενικότερα πολιτική κρίση στη Βραζιλία, αν και είναι παρούσα, δεν θα επηρεάσει τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων».

Ο Βραζιλιάνος επικεφαλής τέθηκε ενώπιον του, απλοϊκά διατυπωμένου, ερωτήματος των μεγαλοκαρχαριών της ΔΟΕ: «Θα μπορέσετε, θα τα καταφέρετε;».

Κι αυτό όχι βέβαια επειδή η ανώτερη αρχή των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων ανησυχεί για τις επιπτώσεις, όσες θα ζήσουν στο αίμα τους τα φτωχά λαϊκά στρώματα που συνιστούν τη συντριπτική πλεινότητα του λαού.

Ανησυχούν για το τελευταίο τεράστιο σκάνδαλο διαφθοράς στην εγχώρια, κρατική, πετρελαϊκή εταιρεία Πετρομπάς και την είδηση πως η πρόεδρος της χώρας Ντίλμα Ρούσεφ κινδυνεύει με έκπτωση απ’ το αξίωμά της λόγω ανοικτής πλέον σύγκρουσης με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης.

Η ευνόητη ανησυχία τους μεγεθύνεται και επειδή ναι μεν υπήρξε πρόοδος τον τελευταίο χρόνο στην κατασκευή αθλητικών εγκαταστάσεων και υποδομών, αλλά η βραζιλιάνικη οργανωτική επιτροπή προσπαθεί να μειώσει κατά δύο δισ. ρεάλ (485 εκατ. ευρώ) τον προϋπολογισμό της διοργάνωσης.

Η σχετική επίσημη πρόθεσή της φαντάζει ευνόητη απειλή για την «ποιότητα της διοργάνωσης». Πρόκειται για την καθιερωμένη έκφραση που χρησιμοποιούν στελέχη της ΔΟΕ όταν, συχνά την τελευταία διετία, βρίσκονται στο Ρίο για την επίβλεψη της πορείας των έργων. Και είναι λογικό να θρέφεται η ανησυχία τους.

Ο μειωμένος προϋπολογισμός των διοργανωτών ήδη οδήγησε σε μείωση δαπανών και μεταξύ άλλων εμφανίστηκε, και δεν διαψεύστηκε από τους Βραζιλιάνους, το ενδεχόμενο «να μην υπάρχει κλιματισμός στα δωμάτια των αθλητών».

«Συντάξεις, επιδόματα ή Αγώνες;»

Η συζήτηση που άνοιξε η «Εφ.Συν.» και με συναδέλφους, ανταποκριτές εδώ αλλά και στη Βραζιλία, τονίζει τη δυναμική (όσο και αυτονόητη) παρουσία της αντιπολίτευσης.

Οι πολιτικοί αντίπαλοι της Ρούσεφ γέννησαν τη διαδικασία γκρεμίσματός της από την εξουσία, άρα κάθε κίνηση ή, απλά, διατύπωση από και προς τη Βραζιλία για τα ίδια οργανωτικά θέματα θα συμβαίνει πλέον εντός πολιτικής έντασης...

Είτε επειδή είναι αλήθεια είτε επειδή παρόμοια διατύπωση συγκινεί για ουσιαστικούς λόγους σε κάθε γωνιά του πλανήτη (το ζούμε κι εμείς στην εποχή μας), η κυβέρνηση Ρούσεφ, λοιπόν, κατηγορείται ότι πήρε χρήματα κρατικών τραπεζών ώστε να συμπληρώσει κενά του προϋπολογισμού των Ολυμπιακών Αγώνων!

Με κίνδυνο να μην έχει τώρα αλλά και μελλοντικά να πληρώσει στους δικαιούχους συντάξεις και επιδόματα. Η επιμονή των επίσημων φορέων να είναι οικοδεσπότες της πολυδαίδαλης επιχείρησης ονόματι «Ολυμπιακοί Αγώνες» ούτως ή άλλως διατυπώνεται ενώ το εθνικό νόμισμα, το ρεάλ, έχασε φέτος το ένα τρίτο της αξίας του, ο πληθωρισμός ξεπέρασε πλέον το 10% και η ανεργία καλπάζει.

Οπως επιβεβαιώσαμε και στην επικοινωνία με στελέχη της ελληνικής πρεσβείας στο Ρίο, υπάρχει οργασμός έργων: νέοι σταθμοί μετρό κτίζονται, παλιοί ανακατασκευάζονται, επίσης παλιά κτίρια ανακαινίζονται και όχι μόνο...

Το λαϊκό αίτημα της τελευταίας μεγάλης διαδήλωσης του Οκτωβρίου με σύνθημα «όχι στους Αγώνες, χρειαζόμαστε κονδύλια για την υγεία, την ασφάλιση, τη δημόσια ασφάλεια» απαντά στις ίδιες οικοδομικές εργασίες.

Υπάρχει και το λαϊκό αίτημα που σαρκάζει, ίσως πιο δυναμικά από κάθε άλλο, μόνον και μόνο απ’ το περιεχόμενό του: «Οχι άλλη αύξηση στα εισιτήρια των μέσων μεταφοράς».

Ποσώς βέβαια ενδιαφέρουν αυτά τους επικεφαλής της λαμπερής Λωζάννης, αφεντικά της διοργάνωσης. Αν κάτι τους «καίει» για ευνόητους λόγους είναι η ασφάλεια των επισκεπτών απ’ όλο τον κόσμο. Στο τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο, οι Βραζιλιάνοι διοργανωτές πήραν άριστα σε θέματα ασφάλειας, αν και ο κίνδυνος ήταν και παραμένει ζωντανός σε γη όπου ανθεί η παραβατικότητα.

Φαίνεται, όμως, πως αποδίδει η, παρατεινόμενη από το 2007 (!) μέχρι σήμερα, επιχείρηση εξανθρωπισμού στις φαβέλες του Ρίο. Φαβέλες, οι γνωστές εκτεταμένες παραγκουπόλεις, που έχουν πλέον, τουλάχιστον οι περισσότερες, υδροδότηση, αποχέτευση αλλά δεν έχουν απεμπλακεί πλήρως από την κηδεμονία των πανίσχυρων εμπόρων ναρκωτικών, των γνωστών, σε όλες τις εποχές, αφεντικών, όσων επιβάλλουν τους δικούς τους νόμους.

Τα, ύψους 30 και πλάτους 28 μέτρων, χέρια του Χριστού στο άγαλμα- σήμα κατατεθέν της πόλης όσο και τα γιγαντιαία κύματα στην Κοπακαμπάνα, την εντυπωσιακή παραλία της, έχουν, λοιπόν, ακόμη... πολλή δουλειά ώστε ν’ απομακρύνουν κάθε απειλή ώς επόμενο καλοκαίρι.

Οπως ακούσαμε απ’ τον Αντράντε, υπάλληλο καταστήματος που συνορεύει με την ελληνική πρεσβεία, «είμαστε μαθημένοι στη φτώχεια, στην απειλή, θα τα καταφέρουμε και πάλι λοιπόν. Ο,τι κι αν συμβαίνει, σάμπα και μποσανόβα, κάποιες Κυριακές, εδώ στο Ρίο, δεν θα πάψουμε ποτέ να χορεύουμε απ’ το απόγευμα ώς τα ξημερώματα».

Βραζιλία!

Πηγή: efsyn.gr