Μία νέα έρευνα καταγράφει την άμεση συσχέτιση των πυγμαχικών αγώνων που έδωσε και των χτυπημάτων στο κεφάλι που δέχθηκε ο διάσημος μποξέρ Μοχάμεντ Άλι, με τη μειωμένη ικανότητα ομιλίας του προς το τέλος της καριέρας του.
Ο θρύλος της πυγμαχίας και τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών Μοχάμεντ Άλι απέσπασε χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960. Υπήρξε ο πρώτος πυγμάχος που κατέκτησε τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, τον οποίο υπερασπίστηκε με επιτυχία συνολικά 19 φορές.
Ο Μοχάμεντ Άλι άφησε πίσω του το όνομα Κάσιους Μαρσέλους Κλέι. Ήταν τη δεκαετία του 1960, όταν ασπάστηκε το Ισλάμ. Ακτιβιστής ο οποίος δεν έπαψε να μάχεται κατά του ρατσισμού και της προκατάληψης, ενώ αρνήθηκε να πολεμήσει στο Βιετνάμ, γεγονός που του στέρησε τον τίτλο του πρωταθλητή.
Εκτός από το ταλέντο του στο μποξ, ο Άλι -κατά τα νεανικά του χρόνια- ήταν ένας από τους καλύτερους ομιλητές στην εποχή του. Σε μια εποχή που ήταν επικίνδυνο για τους μαύρους να «αυθαδιάζουν» απέναντι στους λευκούς, ο Άλι έκανε ακριβώς αυτό: Χρησιμοποιούσε τη σπιρτάδα και τη νοημοσύνη του για να αμφισβητήσει την εξουσία και να υποτιμήσει τις αντιλήψεις για το τι θα μπορούσε να πει και να κάνει ένας μαύρος άνθρωπος στην Αμερική.
Δυστυχώς, όμως, η φωνή του Άλι ξεθώριασε πολύ σύντομα.
Σύμφωνα με μια νέα βιογραφία του και με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα από επιστήμονες στο κρατικό πανεπιστήμιο της Αριζόνα, η άρθρωση του Αλί άρχισε να γίνεται λιγότερο ακριβής στα μέσα της δεκαετίας του 1970, όταν ήταν μεταξύ 30 και 35 ετών: και -όπως τονίζουν οι επιστήμονες- αυτό φαίνεται πως ήταν το τίμημα που υπέστη από το άθλημά του και τα χτυπήματα στο κεφάλι που δεχόταν στο ρινγκ.
Η ομιλία είναι μία από τις πιο περίπλοκες λειτουργίες του σώματος. Τα κυκλώματα ομιλίας και γλώσσας στον εγκέφαλο εργάζονται από κοινού για να σχηματίσουν ένα μήνυμα, μεταφράζουν αυτό το μήνυμα σε κίνηση πάνω από 100 μύες, από τους πνεύμονες μέχρι το λαιμό στη γλώσσα και τα χείλη και εκτελούν αυτές τις περίπλοκες μυϊκές κινήσεις για να παράγουν ηχητικά κύματα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αλλαγή στην ποιότητα της ομιλίας ενός ατόμου αποτελεί συχνά μία από τους πρώιμους δείκτες νευρολογικής βλάβης ή νόσου.
Το 1968, ο Αλί μιλούσε με ρυθμό 4,1 συλλαβών ανά δευτερόλεπτο, τιμή που βρίσκεται κοντά στον μέσο όρο για τους υγιείς ενήλικες. Ωστόσο, μέχρι το 1971, ο ρυθμός ομιλίας του είχε πέσει σε 3,8 συλλαβές ανά δευτερόλεπτο και συνέχισε να ολισθαίνει σταθερά, κάθε χρόνο, αγώνα με αγώνα. Ένας συνηθισμένος ενήλικας θα είχε μικρή ή καθόλου πτώση του ρυθμού ομιλίας του μεταξύ των ηλικιών 25 και 40, αλλά ο Άλι παρουσίασε πτώση πάνω από 26% την ίδια περίοδο.
Όπως επισημαίνει η έρευνα, το 1978, δηλαδή έξι χρόνια πριν από τη διάγνωση του συνδρόμου του Πάρκινσον και τρία χρόνια πριν από την αποχώρησή του από την πυγμαχία, ο Αλί έχανε τα λόγια του.
Εκτός από αυτή τη συνολική πτώση του λόγου του, οι ερευνητές βρήκαν μια ισχυρή σχέση μεταξύ της δραστηριότητας του Αλί στο ρινγκ και των λεκτικών του δεξιοτήτων. Όσο περισσότερες γροθιές δεχόταν, τόσο πιο απότομα μειώνονταν οι λεκτικές του ικανότητες.
Το 1984, τρία χρόνια μετά τον τελευταίο αγώνα του, διαγνώστηκε με το σύνδρομο του Πάρκινσον, με τον γιατρό του να υποστηρίζει πως αυτό ήταν το αποτέλεσμα των πολλών χτυπημάτων που είχε δεχθεί ο Άλι στο κεφάλι.
Ο Άλι πέθανε τον Ιούνιο του 2016, σε ηλικία 74 ετών.
Με πληροφορίες από wsj.com
Πηγή: pancreta