φωτο αρχείου
Αίτηση αναίρεσης της αθωωτικής απόφασης στην υπόθεση Ρίχτερ, κατέθεσε προς τον Άρειο Πάγο το «Σωματείο Ρεθυμνίων πληγέντων κατά της ναζιστικής κατοχής 1941 – 1944».
Το Σωματείο ζητάει την αναίρεση της απόφασης του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ρεθύμνης, το οποίο αθώωσε τον γερμανό καθηγητή για «άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού».
Ο Χαινς Ρίχτερ διδάσκει σύγχρονη ελληνική και κυπριακή ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Μανχάιμ.
Το 2011 κυκλοφόρησε στα ελληνικά ένα βιβλίο του για τη Μάχη της Κρήτης, το οποίο προκάλεσε αντιδράσεις, καθώς κάνει λόγο για «βάναυσες και βάρβαρες πρακτικές» όχι μόνο από τις μονάδες εισβολής, αλλά και από τους «άτακτους Κρήτες», οι οποίοι σκότωναν αρχικά μόνο τους τραυματισμένους αλεξιπτωτιστές, επειδή δεν είχαν όπλα, προκαλώντας τα αντίποινα των Γερμανών.
Το 2014 η Εισαγγελεία Ρεθύμνου ζήτησε τότε προκαταρκτική έρευνα και παρέπεμψε τον Γερμανό καθηγητή σε δίκη, με το σκεπτικό ότι συγκεκριμένες αναφορές στο βιβλίο του συνιστούν «άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος του κρητικού λαού με εξυβριστικό περιεχόμενο».
Στην δίκη η οποία ακολούθησε το Μονομελες Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνης αθώωσε τον γερμανό καθηγητή, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεςι της τοπικής κοινωνίας αλλά και των απόγονων των θυμάτων των εγκλημάτων των Ναζί.
Η αίτηση αναίρεσης της αθωωτικής απόφασης από το «Σωματείο Ρεθυμνίων πληγέντων κατά της ναζιστικής κατοχής 1941 – 1944»:
Αξιότιμε κ. Εισαγγελέα,
Η παρούσα αίτηση στρέφεται κατά της αμετάκλητης υπ’ αρ. 2383/2015 απόφασης του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ρεθύμνης, μη δυνάμενη να επηρεάσει το διατακτικό της και ως εκ τούτου δεν αποτελεί «γνήσιο» ένδικο μέσο, αλλά ιδιόρρυθμη προσφυγή, με την οποία σκοπείται η άρση του νομικού σφάλματος, ώστε να μην παραμένει αυτό ως επικίνδυνο προηγούμενο που μπορεί να κλονίσει την πεποίθηση της κοινωνίας ως προς την αληθινή έννοια και ισχύ της διάταξης και να παρασύρει τα κατώτερα δικαστήρια με εσφαλμένη εφαρμογή της σε μελλοντικές υποθέσεις (ΟλΑΠ 26, 33/94 ΠΧ ΜΔ 929).
Λόγω της φύσης αυτής, η αναίρεση υπέρ του νόμου μπορεί να πλήττει και μόνο εσφαλμένες (προσκρούουσες στο νόμο) αιτιολογίες της απόφασης, έστω και αν δεν επέδρασαν αυτές στος διατακτικό της (ΟλΑΠ 44/81ΠΧ ΛΑ 678, αντιθ. 508/69 ΠΧ 113, 23/51 ΠΧ Β 363).
Πηγή: pancreta