Πνεύμα ανοιχτό και σπινθηρόβολο, καλλιτέχνης τολμηρός και πολύπλευρος, με ικανότητα να αφομοιώνει, γόνιμα, στις δουλειές του διαφορετικες σχολές και ρεύματα, με πάθος για την τέχνη του, ο Σπύρος Ευαγγελάτος άφησε μια τεράστια παρακαταθήκη, μια σπουδαία κληρονομιά. Ιδρυτής του «Αμφι-Θεάτρου» στην Πλάκα, κοιτίδας θεάτρου και πολιτισμού, μέσα από τις παραστάσεις του εκπαίδευσε ηθοποιούς και κοινό, διευρύνοντας τους ορίζοντές τους. Η προσφορά του ανεκτίμητη. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το ελληνικό θέατρο του οφείλει τα μάλα. Η συμβολή του στη διεύρυνση της νεοελληνικής παράδοσης και της νεολληνικής υποκριτικής σχολής υπήρξε θεμελιώδης, καθώς επίσης και η συμβολή του στην ερμηνεία του αρχαίου δράματος, όπως και η πρωτότυπη ματιά του πάνω στα κλασικά, νεοκλασικά και μοντέρνα κείμενα του παγκόσμιου θεάτρου.
Με το «Αμφι-Θέατρό» του, σημείο-κατατεθέν στα θεατρικά μας δρώμενα και βωμός δημιουργίας επιδίωξε, μαζί τη συνοδοιπόρο, σύζυγο και μούσα του, Λήδα Τασοπούλου, (και κατάφερε) έναν δεσμό της παλαιάς λαϊκής θεατρικής παράδοσης με τις σύγχρονες θεατρικές διερευνήσεις. Είχε υπογράψει πάνω από 165 σκηνοθεσίες θεάτρου και πάνω από 50 όπερας σε περίπου μισό αιώνα.
Ο Σπύρος Ευαγγελάτος γεννήθηκε το 1940 στην Αθήνα. Υπήρξε γιος του Κεφαλονίτη μουσουργού Αντιόχου Ευαγγελάτου και της αρπίστριας Ξένης Μπουξεράκη από την Κρήτη. Σπούδασε μουσική, φιλολογία και θέατρο. Και οι τρεις αυτές σπουδές έγιναν πηγή δημιουργίας και έμπνευσης στη μετέπειτα πορεία του.
Ντεμπούτο με κρητική κωμωδία
Ως σκηνοθέτης πρωτεμφανίστηκε το 1962, σε ηλικία 22 ετών, με την κρητική κωμωδία «Φορτουνάτος» σε παγκόσμια πρώτη με δική του δραματουργική επεξεργασία και με δικό του θίασο, την «Ελληνική Σκηνή», φανερώνοντας τη σκηνοθετική του ευφυΐα και τις ηγετικές του ικανότητες.
Από τότε με υπευθυνότητα παρουσίαζε ξεχασμένα κείμενα κάνοντας διασκευές και αξιοποιώντας κείμενα που πριν απ’ αυτόν είχαν αγνοηθεί εντελώς. Πρώτοι σταθμοί στην καριέρα του μπορούν να χαρακτηριστούν, εκτός από τον «Φορτουνάτο», η «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή (1972), η «Ειρήνη» του Αριστοφάνη (1984), οι «Επιτρέποντες» του Μενάνδρου (1980, 1981, 1985), η «Μήδεια» του Σενέκα και ο «Ερωτόκριτος» του Κορνάρου (1975), διασκευή με την οποία εγκαινίασε το «Αμφι-Θέατρο». Στη συνέχεια, οι επιτυχίες του με το «Αμφι-Θέατρο» πολλές, έως το 2011, όταν για οικονομικούς λόγους αναγκάστηκε να αναστείλει τη λετουργία του, ύστερα από 35 χρόνιας πλούσιας δράσης. Η τελευταία παράσταση που σκηνοθέτησε ήταν ο «Αμύντας» του Μόρμορη, το καλοκαίρι του 2016 στο Ηρώδειο. Από το 1977 έως το 1980 υπήρξε γενικός διευθυντής του ΚΘΒΕ, ενώ συνέβαλε, επίσης, στην ίδρυση της «Οπερας της Θεσσαλονίκης», του «Θεάτρου Θράκης», του «Θεάτρου Ανατολικής Μακεδονίας», της «Ποντιακής» και της «Παιδικής Σκηνής». Το διάστημα 1984-87 διετέλεσε διευθυντής της Λυρικής.
Οσον αφορά την πανεπιστημιακή του καριέρα, το 1989 εξελέγη παμψηφεί αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας και το 1991 πάλι παμψηφεί καθηγητής του νεοσύστατου τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το διάστημα 1997-99 υπήρξε πρόεδρος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Για την προσφορά του στο θέατρο είχε τιμηθεί με διακρίσεις και βραβεία.
Η κηδεία του Σπύρου Ευαγγελάτου θα γίνει δημοσία δαπάνη, αύριο στις 3.00 μ.μ., από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών.
Αντιγόνη Καράλη
Πηγή: pancreta