17 Οκτωβρίου 1957. Ο Αλμπέρ Καμύ, ο γάλλος φιλόσοφος, ο συγγραφέας, ο λογοτέχνης τιμάται με το βραβείο Νόμπελ.
Ήταν 17 Οκτωβρίου του 1957 όταν ανακοινώθηκε στον Αλμπέρ Καμύ η επιλογή του από την Σουηδική Ακαδημία για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Λίγες μέρες μετά ο αλγερινής καταγωγής γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας θα μιλήσει στην τελετή απονομής του Βραβείου και θα γοητεύσει με τον λόγο του: «Κάθε γενιά, αναμφισβήτητα, θεωρεί τον εαυτό της προορισμένο να ξαναφτιάξει τον κόσμο. Η δική μου γνωρίζει πως δεν θα τον ξαναφτιάξει», θα πει. Και από εκείνη την ομιλία θα μείνουν κι αυτές οι κουβέντες: «Η αλήθεια είναι μυστηριώδης, ασύλληπτη, απρόσιτη. Η ελευθερία είναι επικίνδυνη, σκληρή να τη ζει κανείς αλλά και υψηλόφρων».
Από μια φτωχή οικογένεια μεγάλωσε και Αλμπέρ Καμύ, ορφανός μάλιστα από πατέρα αφού τον είχε χάσει στα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
O Αλμπέρ Καμύ είχε γεννηθεί στο Μοντοβί της Αλγερίας και σκοτώθηκε σε ένα μυστηριώδες τροχαίο δυστύχημα στο Σανς της Γαλλίας. Στο αυτοκίνητο επέβαιναν ο Καμύ, ο οδηγός και στενός του φίλος και εκδότης του Γκαλιμάρ, η σύζυγος και η κόρη του. Το οδόστρωμα ήταν παγωμένο και ολισθηρό. Το αμάξι μάρκας Facel-Vega ξέφυγε από την πορεία του και καρφώθηκε πάνω σε έναν πλάτανο.
Ο θάνατος για τον Καμύ ήταν ακαριαίος, ενώ λίγες μέρες αργότερα έφυγε από τη ζωή και ο Γκαλιμάρ, ο οποίος είχε αρχικά ανασυρθεί ζωντανός από τα συντρίμμια. Η γυναίκα και η κόρη του γλύτωσαν με ελαφρά τραύματα.
Από τον «Ξένο» στην «Πανούκλα»
Οι ιδιότητες του Καμύ πολλές: λογοτέχνης - συγγραφέας, φιλόσοφος, ένας εκ των ιδρυτών του ρεύματος του παραλογισμού, σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός. Τα μυθιστορήματά του: «Ο Ξένος» και «Η Πανούκλα» είναι από τα περισσότερο διαβασμένα στον κόσμο. Τα θεατρικά του έργα «Καλιγούλας» και «Οι δίκαιοι» προκάλεσαν αίσθηση. Τέλος στα φιλοσοφικά του δοκίμια «Ο Μύθος του Σίσυφου» και «Ο επαναστατημένος άνθρωπος» αποκαλύπτει τον έντονο ψυχισμό και τις αναζητήσεις του.
«Ο Ξένος» του Αλμπέρ Καμύ - το βιβλίο που έχτισε τη φήμη του - εκδόθηκε μεσούντος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τον Ιούλιο του 1942. Η περίφημη «Πανούκλα» του, τον Ιούνιο του 1947, μόλις δυο χρόνια μετά τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας, και το δοκίμιό του «Ο Επαναστατημένος Ανθρωπος» στα τέλη του 1951, προκαλώντας οξύτατη δημόσια διαμάχη που επέφερε τη ρήξη των σχέσεών του με τον Ζαν-Πολ Σαρτρ και τη συντακτική ομάδα του περιοδικού «Les Temps Modernes»
Στην εμβληματική «Πανούκλα» του, θα συνόψιζε την προβληματική του στον διάλογο:
- Με λίγα λόγια, είπε με απλότητα ο Ταρού, αυτό που μ' ενδιαφέρει είναι να μάθω πώς γίνεται κανείς άγιος.
- Μα εσείς δεν πιστεύετε στον Θεό.
- Ακριβώς. Μπορεί ο άνθρωπος να γίνει άγιος χωρίς Θεό; Αυτό είναι το μόνο συγκεκριμένο πρόβλημα που μ' ενδιαφέρει σήμερα.
Γράμμα στον δάσκαλό του
Ο σπουδαίος Καμύ αμέσως μετά την βράβευσή του με το Νόμπελ έγραψε ένα γράμμα στον δάσκαλό του, τού δημοτικού Λουί Ζερμέν. Αξίζει να το διαβάσουμε:
«Αγαπητέ κύριε Germain, Άφησα τον θόρυβο γύρω μου να καταλαγιάσει λίγο, προτού σας απευθυνθώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Μόλις μου δόθηκε μία πάρα πολύ μεγάλη τιμή, που ούτε ζήτησα ούτε περίμενα. Αλλά όταν άκουσα τα νέα, η πρώτη μου σκέψη, μετά τη μητέρα μου, ήσασταν εσείς.
Χωρίς εσάς, χωρίς το στοργικό χέρι που στοργικά απλώσατε στο μικρό φτωχό παιδί που ήμουν, χωρίς τη διδασκαλία και το παράδειγμά σας, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί.
Δεν δίνω πολλή σημασία σε τέτοιου είδους τιμές. Αλλά τουλάχιστον μου δίνει την ευκαιρία να σας πω τι ήσασταν και τι εξακολουθείτε να είστε για εμένα, και να σας διαβεβαιώσω ότι οι προσπάθειές σας, η δουλειά σας και η γενναιόδωρη καρδιά σας εξακολουθούν να ζουν σε έναν από τους μικρούς μαθητές σας, που, παρά τα χρόνια, δεν σταμάτησε ποτέ να είναι ευγνώμων που υπήρξε μαθητής σας. Σας αγκαλιάζω με όλη μου την καρδιά».
Το παράλογο της ανθρώπινης ύπαρξης που είχε καταγγείλει με τον «Μύθο του Σισύφου», ο Καμύ και σε άλλα έργα του θα τον χτυπούσε σαν χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου μόλις στα σαράντα επτά του χρόνια.
Πηγή: ethnos.gr