Γιάννης Καλαμίτσης (31 Οκτωβρίου 1939 - 3 Νοεμβρίου 2013)
«Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι»
Εκείνος έγραψε κάποτε αυτούς τους στίχους.
Για τους ανθρώπους, που ζουν μονάχοι.
Κι εκείνος έγινε η συντροφιά τους.
Εκείνον περίμεναν πότε θα ξαναμιλήσει, πότε θα τραγουδήσει τις σκωπτικές ρίμες που ‘χε γράψει το προηγούμενο βράδυ, πότε θα τους ξανακάνει να χαμογελάσουν με την λυτρωτική ελευθεροστομία του, την ευφυέστατη κωμική του φλέβα.
Εκείνος είχε τον εμπνευσμένο τρόπο να θίγει με χιούμορ τα πιο σοβαρά ζητήματα. Έκανε σάτιρα, αληθινή σάτιρα, ο λόγος του ήταν βαθιά πολιτικός, κάθε του λέξη στο κείμενο ήταν προσεκτικά βαλμένη. Εκείνος μιλούσε στους ανθρώπους και ήξερε ακριβώς τι έλεγε.
Εκείνος τους παρηγορούσε, όταν εξομολογούνταν ανοιχτά στο μικρόφωνο για τα δικά του προβλήματα υγείας- κοινά σε χιλιάδες ανθρώπους, μα ασφυχτικά κλειδωμένα μέσα σε σπίτια, σε δωμάτια νοσοκομείων, σε αδιέξοδες σκέψεις κι ανείπωτο πόνο.
Οι λέξεις μου είναι φτωχές.
Εκείνος θα ‘γραφε ένα εμπνευσμένο κείμενο, θα δούλευε ώρες ατέλειωτες πάνω απ’ το χαρτί, όπως έκανε πάντα για τα σενάριά του, τους στίχους, τα άρθρα και τα θεατρικά του έργα.
Ο Γιάννης Καλαμίτσης αγάπησε τη ζωή. Αγάπησε τους ανθρώπους. Κυρίως εκείνους που ‘ναι μονάχοι.
Γι’ αυτό και στο δικό του πέρασμα απ’ αυτόν τον κόσμο, έκανε ό,τι μπορούσε, για να είναι οι άνθρωποι – έστω για λίγο, για ελάχιστο, όσο κρατά μια εκπομπή στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόραση, όσο κρατά ένα τραγούδι, μια σκέψη, ένα όνειρο που μόλις γεννήθηκε- λιγότερο μονάχοι.
Ποιος ήταν ο Γιάννης Καλαμίτσης
Ο Γιάννης Καλαμίτσης γεννήθηκε στον Πειραιά στις 31 Οκτωβρίου του 1939 και ακολούθησε, αρχικά, το επάγγελμα του πατέρα του, που ήταν έμπορος υφασμάτων και γυναικείων ενδυμάτων. Ξεκίνησε να σπουδάζει αρχιτεκτονική στον Καναδά, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε το εγχείρημα. Έκανε διάφορες εργασίες στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες.
Συνεργάστηκε με πολύ γνωστούς καλλιτέχνες και έγραψε επιθεωρήσεις και στίχους που είχαν μεγάλη επιτυχία. Ιδιαίτερα γόνιμη υπήρξε η συνεργασία του με τον Χάρι Κλιν. Ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με το ποδόσφαιρο (δήλωνε φίλος της Προοδευτικής), τη ζωγραφική, την οινοποιία και την ξυλουργική.
Διατηρούσε από το 1990 έως το φθινόπωρο του 2013 πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή (6-8 π.μ.) με τίτλο «Πρωινές χειρηλασίες», που είχε μεγάλη ακροαματικότητα (αρχικά στον ΑΝΤ1, από το φθινόπωρο του 2006 στη ΝΕΤ και από τις αρχές του 2009 στον REAL FM). Στην εκπομπή του ενσωμάτωνε στοιχεία επιθεωρησιακά, γράφοντας καθημερινώς καινούριες σκωπτικές παρλάτες και τραγούδια, ακολουθώντας την επικαιρότητα.
Έδωσε το παρών και στην τηλεόραση (ΕΤ-1), συμπαρουσιάζοντας με τον γεωπόνο Χρήστο Μαρλαντή την εκπομπή οικολογικού ενδιαφέροντος «Μην πατάτε το πράσινο», με θέμα «τα φυτά, τα δέντρα, τα χόρτα και γενικώς, με ό,τι… πρασινίζει τον χώρο μας και το περιβάλλον!». Από το Σεπτέμβριο του 2010 έγραφε τακτικά χρονογραφήματα στην κυριακάτικη εφημερίδα Real News.
Έγραψε πάνω από 400 τραγούδια, μερικά από τα οποία θεωρούνται στιχουργικά διαμάντια του ελληνικού ρεπερτορίου («Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι», «Θα σ' αγαπώ», «Χώμα Ελληνικό» κτλ). Κάποια από αυτά έχουν μελοποιηθεί από γνωστούς συνθέτες (Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Σπανός, Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Χρήστος Νικολόπουλος, Κώστας Τουρνάς, Χρήστος Δάντης).
Ο Γιάννης Καλαμίτσης έφυγε από τη ζωή στις 3 Νοεμβρίου του 2013.
Πηγή: pancreta