Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής στη Κρήτη, πιθανότατα το 1943, ένα μικρός αριθμός Γερμανών στρατιωτών έψαχνε στους πρόποδες του Ψηλορείτη (κοντά στο χωριό Κουρούτες Αμαρίου) ένα νεαρό παιδί που πίστευαν ότι συμμετείχε σε αντιστασιακές οργανώσεις του νησιού. Το παιδί κατάφερε και ξέφυγε στα βουνά.
Οι Γερμανοί όμως συνέχισαν την καταδίωξη. Ώρες αργότερα, βρήκαν ψηλά στο αόρι ένα άλλο παιδί 17 χρονών. Βοσκαρουδάκι... Το εκτέλεσαν χωρίς καν να ρωτήσουν πιστεύοντας ότι είναι ο αντιστασιακός που κυνηγάνε. Ώρες αργότερα ειδοποίησαν την μάνα του παιδιού. Ξεκίνησαν πολλοί χωριανοί και συνόδεψαν την μάνα του 17χρονου μέχρι το σημείο που έγινε η εκτέλεση. Μεταξύ των χωριανών ήταν και ο νεαρός τότε Γιάννης Πλατύραχος.
Όταν η μάνα είδε το νεκρό παιδί μέσα στα αίματα είπε το ανεπανάληπτο -και άξιο του κρητικού λαού και της παράδοσης του- αυτό μοιρολόι. Ανεπανάληπτη και η μουσική επένδυση του Νίκου Πλατύραχου και φυσικά η ερμηνεία του Ψαραντώνη.
Ο Γιάννης Πλατύραχος, που μετέφερε δεκαετίες ολόκληρες μέσα του αυτή την οδύνη, έφυγε από την ζωή, τέλη Φεβρουαρίου του 2013.
Αυτή είναι η ιστορία αυτού του μοιρολογιού.

Στίχοι: Γιάννης Πλατύραχος
Μουσική: Νίκος Πλατύραχος
Ερμηνεία : Ψαραντώνης

Ονειρογραφία - 2011

Ο ύπνος σ’ ανακοίμισε ανάμεσα στα ρόδα
μούδε και δάκρυα σε ξυπνούν, μούδε και μοιρολόγια.

Ύπνε, που μου το κοίμισες ανάμεσα στα ρόδα
το θρήνος μου δεν το ξυπνά μούδε τα μοιρολόγια.

Άλλη δεν έχω απαντοχή στον άδειο κόσμο απού’ μαι
έλεος κάμε, πάρε με, να μην ξεχωριστούμε.

Πηγή: youtube