«Γειά σας τριαντάφυλλα»
μουσική: Μιχάλης Τερζής,
ποίηση: Κωστής Παλαμάς
ερμηνεία: Άννα Βίσση

Αυτοκρατόρισσα μιας ποπ σκηνής που τραγούδησε και συμβόλισε τον πλαστό ευδαιμονισμό των τελευταίων τριάντα χρόνων, η Άννα Βίσση είναι σήμερα ένα «αντίγραφο», επιτυχές ή ατυχές, κάποιας Μαντόνας στα καθ’ ημάς.

Αυτή η στροφή της απογείωσε, χωρίς αμφιβολία, την καριέρα και το όνομά της στον εγχώριο στίβο του σόουμπιζ αλλά προηγουμένως της στέρησε όλη τη δροσιά και την αθωότητα των πρώτων εκείνων χρόνων που η συμπαθής τραγουδίστρια από την Κύπρο φιγουράριζε ανάμεσα στις πολλά υποσχόμενες νέες φωνές της δεκαετίας του ’70 και του ’80.

«Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες», όπως λένε στα μυθιστορήματα, και η Άννα Βίσση μεταλλάχθηκε σε μια ερμηνεύτρια του νεοελληνικού κιτς. Από το μακρινό ελπιδοφόρο χτες μέχρι την υστερία των καψουροτράγουδων και την σαπουνόπερα «Δαίμονες» χρειάστηκε να διανύσει ένα ομολογουμένως δύσκολο δρόμο γεμάτο αγκάθια, πατώντας πολλές φορές μερικά από αυτά.

Δανειζόμαστε μια ενδιαφέρουσα πληροφορία από τον Κώστα Μπαλαχούτη: «Το μακρινό 1976, ο 22χρονος μακεδόνας συνθέτης Μιχάλης Τερζής, παρουσίαζε τον πρώτο ολοκληρωμένο μεγάλο του δίσκο στη Minos. Στην πρώτη όψη του υπήρχε το έργο “Ύμνος και θρήνος για την Κύπρο” σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου με τον Γιώργο Ζωγράφο και Χορωδία και στη δεύτερη “Έξη τραγούδια” σε ποίηση Κωστή Παλαμά, με τον Ζωγράφο πάντα αλλά και τη συμμετοχή της Άννας Βίσση. Η ενορχήστρωση ήταν του Τάσου Καρακατσάνη.

Εκεί, η 18χρονη τότε, Βίσση, ολόδροση αλλά και “σωστή” ήδη ερμηνεύτρια τραγούδησε το “Γεια σας τριαντάφυλλα”. Όμορφο, πραγματικά… Αργότερα, το είπαν κι άλλοι».

Από τον Στέλιο Ζερβάκη

Πηγή: cretanleft.gr