Μια φορά και έναν καιρό, σε έναν τόπο όχι πολύ μακριά από εδώ, ήταν μια γυναίκα, τη λες και κοριτσάκι, με ομορφιά περίσσια μα με κρυφό σαράκι. Από την Ιωάννα Μαραγκουδάκη

Στο facebook είχε φίλους και followers σωρό, στο instagram σούπερ φωτογραφίες, στο pinteres tλαό. Στα checkin ξεσκιζότανε, μα όταν γύρναγε στο σπίτι, στον καθρέφτη που κοιτιότανε της τα’βγαζε ο άθλιος όλα από τη μύτη. «Καθρέφτη καθρεφτάκι μου», τον ρώταγε με πόνο, «μπορεί κάποιος να ζει στα social media μόνο;». «Εκεί είμαι βασίλισσα, η πιο όμορφη του κόσμου, μα γιατί είμαι πάντα μόνη μου; Μια απάντηση δώσμου!». Και ο καθρέφτης αφού ξερόβηχε και άνοιγε το μάτι, το μπινελίκι άρχιζε. Την είχε εμφανώς γινάτι.

«Ο ένας μαντάμ δεν σ΄άρεσε γιατί ήτανε κοντός, ο δεύτερος σου βρώμαγε γιατί ήταν στις ιδέες αναρχικός. Ο τρίτος ήταν τριχωτός και ο τέταρτος ντρεπόταν, ο πέμπτος ήταν χιπστεράς και ο έκτος  μετά το φαί ρευόταν. Τον έβδομο τον έστειλες γιατί είχε λέει γάτες και ψάχνεις τώρα λόγους και αφορμές; Μπροστά σου είναι νάτες! Όλοι σου ξινίζουνε, κανένας δεν σου κάνει, άιντε μπες ξανά στο ίντερνετ και άσε με ήσυχο, φτάνει».

Τον είχε πάντα τον τρόπο του, ο καθρέφτης ο αληταράς και την έκανε την άλλη να νιώθει φτηνή και τελείως μπας κλας. Τόσο δύσκολο ήταν τελικά να καταλάβει, ότι εκείνη ήταν μια πριγκίπισσα και της άξιζε τον καλύτερο να λάβει;  Το ίδιο της έλεγε η μάνα της, το ίδιο και όλες οι φιλενάδες, ότι της αξίζει εκείνης μόνο πρίγκιπας με κάστρα και πέος 27 οκάδες. Να είναι έξυπνο παιδί, να έχει και πτυχία, να είναι λίγο άγριος αλλά να την έχει πάντα κυρία.

Να θέλει οικογένεια, να μην είναι όμως μικροαστός. Ορίστε, άλλες απαιτήσεις δεν είχε το κορίτσι μας. Αρκεί φυσικά ο πρίγκιπας να μην ήτανε κριός, τοξότης ή –Παναγία μου φύλαγε-  σκορπιός. Στο ίντερνετ τον έψαχνε, έστηνε καραούλι. Μα ήταν όλοι κοινοί θνητοί, άφαντο το βασιλικό μανούλι. Και μέτραγε τα like της και άλλαζε μανιωδώς φωτογραφίες προφίλ, αλλά ταινίες έβλεπε το βράδυ μόνη της. Και δεν ήταν καν σινεφίλ!

Συνήθισε τη φάση της, και δεν παραπονιέται. Στο facebook she is feeling blessed δηλώνει και κάποιες φορές το πιστεύει και ξεχνιέται. Μα όσα και αν λέει ψέματα ότι καλά περνάει, ο καθρέφτης είναι πάντα εκεί στον τοίχο να την κολλάει. «Πήγες για δεύτερο προφίλ, στο πρώτο δεν χωράτε, μα είσαι απλά ηλίθια και ας με συγχωράτε. Νυχθημερόν στο internet, μια όμως η ουσία. Ότι έχεις να δεις live πουλί, μια δεκαετία. Κάτσε εκεί μονάχη σου και πάταγε κουμπάκια, γιατί οι άντρες είναι άνθρωποι και όχι πατατάκια. Να τρως εσύ και οι φίλες σου και να χασκογελάτε και ύστερα να γκρινιάζετε που μόνες την περνάτε.

Και αφού κανένας δεν μπορεί τη μύτη σου να φτάσει, ζήσε μέσα στο λάπτοπ σου μέχρι να γκαγκανιάσει».

O μύθος λέει για μια μικρή χιονάτη κοπελιά, με δέρμα λέιο και λευκό μα γίδι από τα καλά. 

Η ζωή δεν είναι εφαρμογή για να την κατεβάσεις και ο έρωτας δεν είναι link, με ένα copy paste να ξεγνοιάσεις. Και όποια ψάχνει μόνο τον Άδωνι, γιατί σαν αυτήν στον  κόσμο δεν έχει άλλη, τη βλέπω στην καλύτερη, κυρία Γεωργιάδη.

Πηγή