Δημοσιεύτηκε
Δεν ξεκίνησες με σκοπό να την σκοτώσεις. Δεν ήσουν κανένας φονιάς, αλίμονο, ήσουν καλό παιδί, το λένε οι γονείς σου, οι κολλητοί σου, η γειτονιά. Δεν είχες κακό σκοπό. Ήθελες μόνο να περάσεις καλά, μαζί με τον κολλητό σου. Ή να πουλήσεις μούρη στον μικρό που ήταν μαζί σου. Ή να τραβήξεις κάνα video να το ανεβάσεις στα social, να γίνει φάση.
Αν καθόταν φρόνιμη, αν έλεγε "ναι" όπως έπρεπε, αν δεχόταν να κάνει ό,τι της είπες, τίποτα δεν θα στράβωνε. Αλλά δεν σ' άκουσε. Έκανε του κεφαλιού της, φώναζε κιόλας...Αυτό σου λειπε, να σε ντροπιάσει σε όλο το νησί. Θόλωσες! Σήκωσες το σίδερο και της το κατέβασες στα μούτρα. Μετά τι να κανες; Την έριξες στη θάλασσα να χαθεί.
Μόνο που τα πράγματα δεν πάνε όπως τα προβλέπεις. Σκοτώνεις την κοπέλα για να μην σε καταγγείλει για απόπειρα βιασμού, για να μην μιλήσει στη μικρή κοινωνία της πόλης σου, αλλά κοίτα κάτι που δεν ήξερες: τα πτώματα μιλάνε, μιλάνε περισσότερο κι από τους ζωντανούς, λένε τα πάντα. Πώς άφησαν την τελευταία τους πνοή, ποια χέρια τα ακούμπησαν, με πόσο μένος τα έσφιξαν ή τα χτύπησαν, σε ποιο σημείο τα πέταξαν.Το περίμενες αυτό; Να που το έμαθες τώρα που σε συνέλαβαν. Μάθε λοιπόν και το άλλο: Τα πτώματα είναι πιο έξυπνα από σένα που νομίζεις ότι θα κρύψεις τα ίχνη σου, ότι βρήκες πώς θα ξεφορτωθείς το άψυχο σώμα, ότι θα το ξεχάσεις κι εσύ κι ο άλλος που ήταν μαζί σου, ότι θα συνεχίσεις τη ζωούλα σου σαν να μην συνέβη τίποτα και σιγά-σιγά θα ξεχαστεί το πράγμα, θα το καταπιεί η θάλασσα για πάντα...Την πάτησες, δεν είναι έτσι.
Η θάλασσα δεν είναι με το μέρος σου, μάντεψε, κανείς δεν είναι με το μέρος σου. Η θάλασσα θα το ξεβράσει το αποτρόπαιο μυστικό σου, γιατί να γίνει συνένοχος στο δικό σου έγκλημα; Κι εσύ θα περάσεις όλα τα χρόνια σου κολυμπώντας στο κρίμα, στο άδικο που προκάλεσες. Γιατί δεν υπάρχει πιο άδικο από αυτό: να θέλεις να επιβάλεις σε ένα κορίτσι 21 ετών να κάνει αυτό που γουστάρεις εσύ-όχι η ίδια, το δικό σου κέφι-όχι το δικό της, κι επειδή δεν το κάνει, επειδή τολμάει και λέει: "όχι", να σηκώνεις το σίδερο και να την χτυπάς στο κεφάλι.
Όχι ρε, κανείς δεν το δέχεται αυτό το άδικο. Κι αν δεν το καταλαβαίνεις τώρα, θα έχεις όλο τον χρόνο να σκεφτείς πόσο λάθος έκανες. Πόσο έβλαψες το κορίτσι, την οικογένειά της, τους φίλους της, τους δικούς σου, τον ίδιο σου τον εαυτό.
Θα έχεις όλο τον χρόνο να το σκεφτείς κι όταν πια το καταλάβεις, θα είναι αργά. Ούτε ο χρόνος είναι ή θα είναι ποτέ με το μέρος σου. Είναι ήδη αργά και για σένα όπως και για το κορίτσι που σκότωσες. Ό,τι ήταν να κάνεις, το έκανες.
Τα λόγια αυτά δεν μπορούν πλέον να διορθώσουν τίποτα από το κακό που έκανες. Μπορούν μόνο να μιλήσουν σε όλους τους επίδοξους βιαστές που νομίζουν ότι η ζωή είναι τσόντα και όλα τα κορίτσια πόρνες πρόθυμες να ικανοποιήσουν τα γούστα τους ή άψυχες φουσκωτές κούκλες που βγήκαν από εργοστάσιο όχι από ανθρώπινη αγκαλιά. Και για όλους αυτούς που το έχουν εύκολο να σηκώνουν το χέρι τους κρατώντας ένα σίδερο, ένα μαχαίρι, ένα ξύλο πάνω σε μια κοπέλα ή έναν άντρα, σε έναν ηλικιωμένο άνθρωπο ή ένα παιδί. Θαρρώντας ότι η πραγματικότητα είναι βιντεοπαιχνίδι ή ταινία στο σινεμά, ότι η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία, ότι τα πτώματα δεν έχουν φωνή.
Λάθος. Τα πτώματα μιλάνε.
Ιφιγένεια Κοντού
