Όλοι καταλαβαίναμε από τον μικρόκοσμο μας, προ εποχής Facebook, ότι ο καθένας είχε την άποψή του και τον χαρακτήρα του. ΄Ομως δεν είμασταν σε θέση και δεν είχαμε τις ευκαιρίες να αντιληφθούμε τo μέγεθος του ”Εγώ” με όλα τα παρεπόμενα...

Και ήλθε το ”σωτήριον έτος” 2004, 4 Φεβρουαρίου και φευ! εγένετο Facebook με Friends, Requests, Block, Unfriend, Unbloc, Share και κυρίως Like.!!!! Και έτσι όλοι εμείς λοιπόν, γίναμε Θεατές, Κριτές, Σχολιαστές, ο καθένας με το ”κοντό του και το μακρύ του” και ”δώστου” οι διάλογοι, οι επικρίσεις, οι μικρές φράσεις με το ”μεγάλο νόημα”.

Στον κόσμο του Facebook κυριαρχούν οι ταμπέλες καθορίζοντας χαρακτήρες και συμπεριφορές με πλήθος κοσμητικών επιθέτων...

Ξέρουμε ότι ταμπέλα δεν είναι μόνο το υψηλής βαθμίδας επάγγελμα με το ”βαρύγδουπο ονοματεπώνυμο”. Είναι και αυτή που νομίζεις ”Εσύ” ότι έχεις και αυτοπροβάλλεσαι με στόμφο και αυτοθαυμάζεσαι για τις αράδες που γράφεις, λίγες, πολλές ή ”εν είδει σινδόνης”. Και βέβαια ό,τι δηλώσεις. Ποιος και γιατί να ψάξει στα ενδότερα και στα όπισθεν; Εξάλλου είναι γνωστό ότι ο όχλος μασάει, ό,τι εύπεπτο του προσφέρουν, χωρίς να σκεφτεί τα παρακάτω.

Η νοημοσύνη της φιλοσοφίας της ζωής δεν συμβαδίζει υποχρεωτικά με το πλήθος των προσόντων που αναγράφονται, κατά περίπτωση, στο Timeline Facebook, στην Carte de Visite και στο ταμπελάκι της πόρτας ή του γραφείου.

Άλλο πράγμα το ”επώνυμον” της επιστήμης, άλλο πράγμα το ”επώνυμον” της οικονομικής επιφάνειας και άλλο πράγμα το ”επώνυμον” της φιλοσοφίας της ζωής. Το Facebook πρόσθεσε μία καινούργια ταμπέλα, αυτήν του ηλεκτρονικά καταξιωμένου ”απέναντι” σε ένα πολυπληθές ανομοιογενές κοινό που πολλάκις αποκτά την χροιά ”καφενείου”. Και βέβαια αν προστεθεί και ο συσχετισμός των πνευματικών, οικονομικών και ”πτυχιακών” παραμέτρων τότε η καφενόβια ηγεσία γίνεται ακόμη πιο πολύπλοκη και ενδιαφέρουσα.

Και νάσου λοιπόν τα Likes βροχή...να ”προσκυνούν” τη φαντεζί ταμπέλα!

Like! Είτε για να πάρουν και αυτοί λίγη από την ανθρακόσκονη που φαντάζει ως χρυσόσκονη, της ταμπέλας του άλλου, για να δείξουν ότι βρίσκονται στην ίδια συχνότητα με τον σχολιαστή, κάτι σαν το ”έχουν γνώσιν οι φύλακες”... προοδευτικοί ντε... Είτε διότι ανήκουν στο ίδιο βασίλειο...και επικροτούν για να επικροτηθούν. Είτε διότι οι χαρακτήρες ”υποχρεώνονται” στις ”κατά συνθήκη” δημόσιες σχέσεις.

Την βροχή των Likes ακολουθεί και βροχή από Unfriend και Block. Άλλοι το κάνουν διότι σιχάθηκαν και άλλοι διότι δεν μπορούν να επιχειρηματολογούν απλά και πρακτικά για το ”δια ταύτα” της όποιας ιδεολογίας τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Και μέσα σε όλο αυτό το λεκτικό υπερθέαμα το οποίο στην αρχή σε ξάφνιαζε αλλά πλέον σε προβληματίζει σοβαρά, διαπιστώνεις πως στο ”Οικοδόμημα” που δημιούργησε το Facebook, κυριαρχεί ο συνωστισμός για μία περίοπτη θέση αυτοπροβολής που τελικά γίνεται και αυτοσκοπός.

Αυτό είναι το Facebook. Ένα Πλανητικό, απεριορίστων διαστάσεων, Οικοδόμημα μέσα στο οποίο μπορείς να βρεις παντός είδους και διαφορετικών εντάσεων ”περιβαλλοντικές” συνθήκες οι οποίες επηρεάζονται και αλληλεπιδρούν με κύριο συντελεστή το αδιαμφισβήτητο ”Εγώ” του καθενός μας. Ένα ”Εγώ” το οποίο οδηγεί αναπόφευκτα στις δύο πλευρές της μίας, κοινής και προδιαγεγραμμένης, επί γης, πορείας...

Η μία πλευρά είναι αυτή που λειτουργεί στα πλαίσια της φιλοσοφίας της ζωής και εκφράζει, γενικά μιλώντας, την υπεύθυνη και προοδευτική αντιμετώπισή της. Με καταξιωμένες πατροπαράδοτες αξίες και αρχές οι οποίες στήριξαν και στηρίζουν την κοινωνία. Με διάθεση να ακούσει και να διαβάσει την αντίθετη άποψη και να κρίνει αναλόγως.

Η άλλη είναι αυτή που λειτουργεί στα πλαίσια μίας ψευτο-προοδευτικότητας η οποία προσπαθεί συστηματικά να αμφισβητήσει με ”Καρανίκια” λογική τις παραπάνω αξίες και να τις αντικαταστήσει με καταληψιακά συνθήματα...επιδιώκοντας να αλλάξει την ισορροπία της Φύσης, της Ιστορίας και της Καθημερινότητας.

Είναι η πλευρά που επιβάλλει τη γνώμη της ως αδιαμφισβήτητη και μοναδική. Μία γνώμη καλουπωμένη που δεν επιτρέπει σε κανέναν να την διαπεράσει...

΄Ετσι λοιπόν, στον λεγόμενο ”τοίχο” τους (τι λέξη κι αυτή...) όταν πας να αντιπαραθέσεις την άποψή σου σε σχόλιό τους, κυριολεκτικά γράφεις σε ...ντουβάρια...τα οποία μένουν αμέτοχα στις ρεαλιστικές και τεκμηριωμένες απόψεις σου. Υπέρ πάντων η δική τους πομπώδης ”καρικατούρα” την οποία βεβαίως δεν θέλουν ή δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν επί του πρακτέου και μη μου το ”δόγμα” τάραττε...

Και είναι αρκετοί αυτοί που είναι συνεχώς σε κατάσταση viral (άλλη μία δραστήρια λέξη...) και ο σανός, κατά την λαϊκή έκφραση, έχει μεγάλη κατανάλωση. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά ή έχει ανοίξει νέα πεδία έρευνας.

Οι χειροκροτητές που δεν έχουν το ταμπελάκι του επώνυμου αναρωτήθηκαν τι είναι αυτό που τους αρέσει και κατά χιλιάδες, ναι κατά χιλιάδες, σπρώχνονται για ένα Like σε αυτούς που το ”έχουν”;Σε αυτούς που θα βγάλουν φωτογραφία τις παντόφλες τους, τον μουσακά, την πολυθρόνα τους, θα γράψουν ότι ονειρεύονται να είχαν παστουρμά στο πιάτο τους, θα γράψουν μία κοινή γλυκανάλατη φράση ή ένα τίποτε κ.α. παρόμοια; Μία πλημμυρίδα κολακείας, προβολής, ψευτοκουλτούρας, ψευτοκαταξίωσης και ψευτοπροοδευτισμού που θα επικυρωθεί με το ”αρέσκειν”.

Το Facebook, σε αυτόν που θα θελήσει να το δει από απόσταση, προσφέρει στο πιάτο την απομυθοποίηση της ταμπέλας σε όλους τους τομείς και χαρτογραφεί την πραγματικότητα του κάθε κοινωνικού στρώματος ανεξάρτητα του πως θα θελήσει κάποιος να την ταξινομήσει.

Αυτό είναι το μεγαλείο του Facebook. Ο τρισδιάστατος καθρέφτης μας ως άτομα και ως κοινωνία που ανοίγει την πόρτα και δίνει πρόσβαση στον εσωτερικό κόσμο του άλλου, ιδιαίτερα των γνωστών σου που νόμιζες ότι τους ήξερες καλά.

Και βέβαια σου τίθεται το ερώτημα: Μπορείς να τους αποδεχθείς; Μπορείς να συμβιβαστείς; Μπορεί Ναι, αλλά Μπορεί και Όχι. Σίγουρα όμως την καινούργια αυτή πραγματικότητα δεν μπορείς να την αγνοήσεις γιατί έχει πλέον καθιερωθεί. Τελικά, σε κάθε περίπτωση την προσπερνάς και συνεχίζεις την πορεία στο δρόμο που χάραξες με βάση πλέον αυτά τα ”δημόσια προσωπικά δεδομένα”.

Σκέψεις...μπροστά στον καθρέφτη της κοινωνίας...