Zero de Conduite (1933) Ζαν Βιγκό
Ο αναρχικός Ζαν Βιγκό, σκηνοθετεί το 1933 μια ταινία βασισμένη στις δικές του εμπειρίες ως παιδί, σε ένα αυταρχικό εσωτερικό σχολείο, που οι μαθητές αμφισβητούν και εξεγείρονται ενάντια στο κατεστημένο και τη γραφειοκρατία. Η αχαλίνωτη φαντασία των παιδιών, η αθωότητα και η ελευθερία ειδωμένα με μια αντισυμβατική ματιά, μια ταινία που απαγορεύτηκε στη Γαλλία μέχρι το 1946, και έχει μείνει στην ιστορία.
High School (1968) Φρέντερικ Γουάισμαν
Ένα από τα πρώτα ντοκιμαντέρ αυτού που λέμε «σινεμά βεριτέ» (κινηματογράφος παρατήρησης), η καθημερινότητα των μαθητών σε ένα γυμνάσιο στη Φιλαδέλφια των ΗΠΑ. Πως διδάσκονται τα μαθήματα, από τη γραμματική στην σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, μια συγκλονιστική καταγραφή για το πως το σύστημα εκπαίδευσης είναι φτιαγμένο ακριβώς, για να φτιάχνει παιδιά ρομπότ, παιδιά που μαθαίνουν τα πάντα παπαγαλία, και να «καταστέλει», να «περιθωριοποιεί» ο,τιδήποτε φρέσκο, διαφορετικό και έξω από τα συστημικά πλαίσια.
Rushmore (1998) Wes Anderson
Από τις πιο ωραίες ταινίες του Γουες Άντερσον, και σίγουρα από τις πιο ουσιαστικές του. Ενας μαθητής βγαλμένος σαν από παραμύθι, σχολεία ακριβά και με κύρος, η ζωή της Αμερικανικής διαννοούμενης ελίτ με την τεράστια σκοτεινιά και μοναξιά που κρύβει πίσω από τα διπλώματα και τις λογοτεχνικές βραδιές. Ένα αγόρι που θέλει να ενηλικιωθεί πριν την ώρα του, και η αντίστροφη πορεία…του πως ξαναβρίσκει την παιδικότητα και την ξεγνοιασιά, που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να έχουν τα παιδιά. Δεν μοιάζει με καμία άλλη ταινία!
Au revoir les enfants (1987) Λουί Μάλλ
Μια αυτοβιογραφική ταινία του μεγάλου γάλλου σκηνοθέτη, για ένα εσωτερικό σχολείο αρένων, όπου δύο δωδεκάχρονα αγόρια γίνονται φίλοι, στη Γαλλία του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Το ένα αγόρι είναι από πλούσια γαλλική οικογένεια, ενώ το άλλο είναι ένα φτωχό Εβραιόπουλο, που κρύβεται σε αυτό το καθολικό σχολείο. Ένα «αντίο» στην αθωότητα, στην παιδικότητα, που ο πόλεμος συντρίβει…
The perks of being a wallflower (2012) Στίβεν Σμπόσκι
Από τις καλύτερες ταινίες «ενηλικίωσης» που έχουν γυριστεί τα τελευταία χρόνια, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Σμπόσκι, ένα αγόρι που ξεκινά το λύκειο, ντροπαλό και κάπως αμήχανο μέσα στο σχολείο, γνωρίζει δύο αδέλφια της τρίτης λυκείου και η ζωή του αλλάζει. Η ατέλειωτη ανάγκη της εφηβείας για νέες μουσικές, νέες περιπέτειες, νέες εμπειρίες, μακριά από τους καλούς βαθμούς και τη δημοφιλία, τα παιδιά του περιθωρίου, είναι και ήταν πάντα τα πιο ενδιαφέροντα.
If…(Εάν) του Λιντσέι Αντερσον
Ταινία- σταθμός για τον τρόπο που αποτυπώνεται το εκπαιδευτικό σύστημα στον κινηματογράφο, ενα αυταρχικό τιμωρητικό σύστημα, και μια παρέα αγοριών που αποφασίζουν να εξεγερθούν με κάθε τρόπο, καθώ όπως λέει ο σπουδαίος Μάλκομ Μακ Ντάουελ που παίζει τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα του Μικ Τράβις, «Η βία και η επανάσταση είναι οι μόνες γνήσιες πράξεις.»
American Graffiti (1973) Τζωρτζ Λούκας
Η ιστορία μιας παρέας όπως την μαθαίνουμε μέσα σε ένα βράδι του Σεπτέμβρη, λίγο πριν σκορπίσουν ο καθένας για τη ζωή που θα ξεκινήσει μετά το σχολείο. Μια ταινία χαρακτήρων, στιγμών, ερμηνειών, και όχι μιας έντονης πλοκής, που όμως μέσα σε αυτή τη νύχτα χωράνε τα πάντα. Ο έρωτας, ο ανταγωνισμός, η ταξικότητα των κοινωνιών, το βάρος της ενηλικίωσης που μόλις ξεκινά, το μπερδεμένο άγχος των 18 χρονών, οι μικροί συμβιβασμοί… Η δεύτερη ταινία του σκηνοθέτη των Star Wars και η μόνη μη επιστημονικής φαντασίας, που είναι τόσο καλή που λες, «γιατί δεν έκανε και άλλες τέτοιες;».
Pervyi Uchitel -Ο πρώτος δάσκαλος (1965) Αντρέι Κοντσαλόφσκι
Σπαραχτική στην απλότητά της, η ταινία αυτή που διαδραματίζεται στην Σοβιετική Ένωση του 1923, κάπου κοντά στα κινέζικα σύνορα, στην απομονωμένη Κιργισία . Η ιστορία ενός δασκάλου που έχει στείλει το κομμουνιστικό κόμμα, να οργανώσει ένα σχολείο για τα παιδιά της περιοχής. Σε μια κοινότητα που η μάθηση, η παιδεία, είναι έννοιες άγνωστες, και σε ένα πολύ επιφυλακτικό περιβάλλον, ο νεαρός δάσκαλος δίνει μια μάχη, με όλο του το πάθος και την αγάπη, για να φτιάξει το σχολείο και να εμπνεύσει…μια νεαρή κοπέλα, θα ανταποκριθεί. Από τις σπουδαιότερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, ένα πραγματικό αριστούργημα ανθρωπιάς, ιδεαλισμού και τρυφερότητας.
Fucking Åmål (1998) Λούκας Μούντισον
Η ζωή των εφήβων σε μια σουηδέζικη κωμόπολη, το βαρετό σχολείο, η σκληρότητα των παιδιών, η απομόνωση του «διαφορετικού», η ομοφυλοφιλία στην εφηβεία, ένας έρωτας χωρίς αντίκρυσμα και από τις πρώτες σύγχρονες ταινίες για τον σχολικό εκφοβισμό, από έναν σκηνοθέτη που έχει αποδείξει σε πολλές ταινίες του ότι η ηλικία της εφηβίας, το εκπαιδευτικό σύστημα, η σχέση τους με το σχολείο και την εξουσία, τον απασχολούν βαθιά και ουσιαστικά, και όχι σαν ένα πυροτέχνημα.
The riot club (2014)Λονε Σέρφινγκ
Βασισμένη στο θεατρικό έργο posh της Λάρα Ουέιντ, μια ταινία για τους πρωτοετείς φοιτητές της Οξφόρδης, και μιας λέσχης της ελίτ από τους ήδη εξαιρετικά προνομιούχους νέους που μπορούν να σπουδάσουν σε αυτό το σχολείο. Μια βαθιά πολιτική ταινία, που ξεσκεπάζει την όποια αίγλη μπορεί να έχει για κάποιους το να είσαι «γόνος», που αναδυκνείει την αλλαζονεία, την βαθιά έλειψη παιδείας και κουλτούρας των παιδιών που έχουν πάει στα «καλύτερα» σχολεία του κόσμου, την αρρώστια της εξουσίας όταν ξέρεις ότι μπορείς να κάνεις ο,τι θες χωρίς συνέπειες…Μια ταινία που ενοχλεί, γιατί δεν χαρίζεται πραγματικά σε κανέναν
Πηγή: hitandrun.gr