Ο Ρομπέρτο Ροσελίνι, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες στην ιστορία του ιταλικού, αλλά και του παγκόσμιου κινηματογράφου. Επηρέασε καθοριστικά την εξέλιξη της Έβδομης Τέχνης, ενώ παράλληλα διέδωσε με τον καλύτερο τρόπο το Ιταλικό Σινεμά σε όλο τον κόσμο, μέσα από τα μοναδικά του έργα. Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε σε επανέκδοση το φιλμ «Στρόμπολι Γη του Θεού» (Stromboli - 1950), που αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα γραφής του δημιουργού. Αυτή τη φορά έχουμε την ευκαιρία με το «Ταξίδι στην Ιταλία» (Viaggio in Italia / Journey to Italy - 1950), να απολαύσουμε ακόμη μία ταινία του Ροσελίνι έχοντας και πάλι ως πρωταγωνίστρια του, την αγαπημένη Ίνγκριντ Μπέργκμαν.
H υπόθεση της ταινίας «Ταξίδι στην Ιταλία» (Viaggio in Italia / Journey to Italy - 1950) διαδραματίζεται στη Νάπολη. Εκεί ο πλούσιος Βρετανός δικηγόρος Αλεξάντερ (Τζορτζ Σάντερς) και η σύζυγός του Κάθριν (Ίνγκριντ Μπέργκμαν) προσπαθούν να διευθετήσουν τα παρελκόμενα της περιουσίας ενός θείου που απεβίωσε. Όμως παράλληλα το ταξίδι αυτό θα είναι και η τελευταία ελπίδα αναβίωσης του γάμου τους, που αντιμετωπίζει πλήθος προβλημάτων.
Ο Ρομπέρτο Ροσελίνι κατορθώνει να συλλάβει μοναδικά στιγμιότυπα από τη μεταξύ τους επικοινωνία και τα βλέμματα που ανταλλάσσει το ζευγάρι, καθιστώντας την ταινία μία από τις κορυφαίες ερωτικές ιστορίες στην ιστορία του κινηματογράφου. Το «Ταξίδι στην Ιταλία» θα αποτελέσει διαχρινική πηγή έμπνευσης και θα επηρεάσει για κινηματογραφιστές, όπως ο Αντονιόνι και ο Γκοντάρ.
Η Μπέργκμαν και ο Ροσελίνι μετρούν ήδη τέσσερα χρόνια κοινού βίου - η πρώτη τους συνεργασία ήταν το 1950 στο φιλμ, «Στρόμπολι Γη του Θεού» (Stromboli) - και σύμφωνα με μέλη του συνεργείου που συμμετέχει στα γυρίσματα, υπάρχουν ήδη σημάδια έντασης στη μεταξύ τους σχέση. Θα μείνουν βέβαια μαζί ως το 1957, αλλά είναι πιθανόν η ταινία αυτή να περιέχει και στοιχεία «αυτοβιογραφικά». Η Μπέργκμαν θα κερδίσει με αυτή την ερμηνεία της το Διεθνές Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού (1954- Βραβεία Bambi).
Η υποδοχή της ταινίας από το κοινό και τους κριτικούς της εποχής είναι μέτρια. Κάτι που δεν εμποδίζει ωστόσο το (μετέπειτα θρυλικό) γαλλικό περιοδικό Cahiers du Cinèma να καθιερώσει τον Ροσελίνι ως τον «εφευρέτη του σύγχρονου κινηματογράφου».
Σύμφωνα με τον Φρανσουά Τρυφώ, πρόκειται για την πρώτη ταινία που έχει «ως θέμα της ένα συναίσθημα και τις παραλλαγές του». Ο Ζακ Ριβέτ δημοσίευσε επίσης στο περιοδικό μια ανοιχτή «Επιστολή προς τον Ροσελίνι» στην οποία υπερασπίζεται την ταινία. Αυτή θα είναι η απαρχή μιας τακτικής επικοινωνίας μεταξύ των νεαρών κριτικών κινηματογράφου και του σκηνοθέτη.
Ο Ρομπέρτο Ροσελίνι, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες στην ιστορία του ιταλικού, αλλά και του παγκόσμιου κινηματογράφου. Επηρέασε καθοριστικά την εξέλιξη της Έβδομης Τέχνης, ενώ παράλληλα διέδωσε με τον καλύτερο τρόπο το Ιταλικό Σινεμά σε όλο τον κόσμο, μέσα από τα μοναδικά του έργα.
Χαρισματικός στην παραγωγή εκπληκτικών ταινιών, ξεκινώντας συχνά από σχεδόν ανύπαρκτα σενάρια, ο Ροσελίνι δεν είχε πάντα σύμμαχο την κριτική και τον Τύπο που δεν τον δικαίωσαν ποτέ απόλυτα περιορίζοντας τον συχνά στο περιθώριο του λεγόμενου κατεστημένου κινηματογράφου. Ο Φρανσουά Τρυφώ αναφέρει χαρακτηριστικά για τον Ιταλό καλλιτέχνη:
«Ο Ρομπέρτο μου δίδαξε πως η υπόθεση ενός έργου είναι σημαντικότερη από την πρωτοτυπία του τίτλου, ότι ένα καλό σενάριο πρέπει να μην ξεπερνάει τις δώδεκα σελίδες, πως πρέπει να κινηματογραφούμε τα μικρά παιδιά με μεγαλύτερο σεβασμό από οτιδήποτε άλλο, ότι η κάμερα δεν είναι πιο σημαντική από ένα πιρούνι και ότι θα πρέπει να μπορούμε να πούμε στον εαυτό μας πριν από κάθε γύρισμα: "ή κάνω αυτή την ταινία ή πεθαίνω..."».
Από τη συνεργασία της με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ, μέχρι την γνωριμία της με τον Ρομπέρτο Ροσελίνι και τις ταινίες της στην Ιταλία, αλλά και την «Φθινοπωρινή Σονάτα» (1978) του συμπατριώτη της και σπουδαίου δημιουργού, Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, η Σουηδή καλλιτέχνης Ίνγκριντ Μπέργκμαν, αποτελεί αναμφισβήτητα μία από τις κορυφαίες και πιο πλήρης ηθοποιούς, στην ιστορία της Έβδομης Τέχνης.
Το αστέρι της εξαπλώθηκε στα πέρατα του κόσμου με αξιοσημείωτες ενσαρκώσεις θρυλικών πλέον ρόλων. Από τη μοναδική «Καζαμπλάνκα» του 1942, μέχρι τα εξίσου συναρπαστικά και χιτσκοκικά «Spellbound» και «Notorious», του 1945 και 1946 αντίστοιχα, μέχρι τη «Φθινοπωρινή Σονάτα» (Autumn Sonata - 1978), του μεγάλου Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου την έχει ανακηρύξει ως την τέταρτη σημαντικότερη σταρ του αμερικανικού σινεμά, όλων των εποχών.
Η Ίνγκριντ Μπέργκμαν γεννήθηκε στη Στοκχόλμη της Σουηδία, στις 29 Αυγούστου του 1915. Στα 19 της ξεκίνησε να παίζει στον κινηματογράφο και πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες στην Ευρώπη. Στην Αμερική συστήθηκε στο κινηματογραφικό κοινό μ' ένα ρομαντικό ρόλο, στο "Ιντερμέτζο", ριμέικ της σουηδικής ταινίας στην οποία πρωταγωνιστούσε η ίδια. Μερικούς από τους κυριότερους πρωταγωνιστικούς της ρόλους εκείνη την περίοδο, ήταν στις ταινίες: "Για ποιον χτυπά η καμπάνα", "Εφιάλτης" (για το οποίο τιμήθηκε με Όσκαρ), "Οι καμπάνες της Αγίας Μαρίας", "Ιωάννα της Λωραίνης" αλλά και στις ταινίες του Χίτσκοκ "Υπόθεση Νοτόριους", "Νύχτα αγωνίας" και "Στον αστερισμό του Αιγόκερου".
Στη δεκαετία του ’50, έχοντας απολαύσει μία περίοδο εκπληκτικής δραστηριότητας στο Χόλιγουντ, η Μπέργκμαν τους εκπλήσσει όλους πρωταγωνιστώντας στο Ιταλικό δράμα "Στρόμπολι" του Ρομπέρτο Ροσελίνι, με τον οποίο ξεκίνησε μια θυελλώδη σχέση (καρπός του έρωτα τους η επίσης πανέμορφη ηθοποιός, Ιζαμπέλα Ροσελίνι). Παρέμεινε στην Ευρώπη και γύρισε μια σειρά ταινιών με τον Ροσελίνι, από τις οποίες ξεχώριζαν το "Ταξίδι στην Ιταλία", και "Ο φόβος" ενώ πρωταγωνίστησε και στο αριστούργημα του Ζαν Ρενουάρ, "Η Έλενα και οι άντρες της".
Επιστρέφει στο Χόλιγουντ με την ταινία "Αναστασία", όπου υποδύεται τη χαμένη κόρη των Ρομανόφ. Ερμηνεία για την οποία τιμήθηκε με το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας της. Τη Μπέργκμαν τη θυμόμαστε επίσης από την κομψή κομεντί "Αδιακρισίες", δίπλα στον Κάρι Γκραντ, τη δεκαετία του ’50, "Το Αγκάθι", "Αντίο για Πάντα" και "Η Κίτρινη Ρολς-Ρόις" τη δεκαετία του ’60. Ακολουθούν δύο επίσης σημαντικοί ρόλοι τη δεκαετία του ’70, το "Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές, που της χάρισε το τρίτο της Όσκαρ και βέβαια η συγκλονιστική ερμηνεία της στην ταινία του συμπατριώτη της, Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, "Φθινοπωρινή Σονάτα". Το 1980 η Μπέργκμαν εξέδωσε την αυτοβιογραφία της, που έγινε μπεστ σέλερ και πέθανε δύο χρόνια μετά, στα 67α γενέθλιά της, στο Λονδίνο, στις 29 Αυγούστου του 1982.
Πηγή: tvxs.gr