φωτογραφία: Alix Cléo Roubaud

Ψιλόβρεχε. Μπορεί και να έκλαιγε, δεν ήταν σίγουρη. Η μοναξιά κι αυτό το αίσθημα κενού και ματαιότητας την έσπρωξαν να εγκαταλείψει άρον άρον το μικρό της διαμέρισμα και να κατέβει στο λιμάνι. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ένιωθε έτσι. Κάτι να σιγοτρώει σαν μελαγχολικό σαράκι το μέσα της. Κάτι που την έκανε να πιστεύει πως θα έβρισκε το δρόμο της μονάχα περπατώντας πλάι στη θάλασσα.

Όταν η πρώιμη φθινοπωρινή μπόρα δυνάμωσε, άφησε την προκυμαία και τρύπωσε στα στενάκια της παλιάς πόλης, ακροβατώντας κάτω από τις τέντες των καφέ και των καταστημάτων. 

Ο ουρανός σκοτείνιασε. Υπό το ασημογκρίζο φως μιας αστραπής, συνειδητοποίησε πως ήταν μούσκεμα. Τα ρούχα είχαν κολλήσει στο κορμί της και τα μαλλιά της έσταζαν. Σαν να μην έφτανε αυτό παραλίγο να σκοντάψει σε ένα γόνατο που προεξείχε εμφανώς στο κάθισμα από παλιοκαιρισμένο μπαμπού. Ένας βραχνός Σινάτρα χιλιοτραγουδούσε το singing in the rain στα ασθενικά μεγάφωνα της καφετέριας. Ο ιδιοκτήτης του ποδιού ήταν φανερό πως με δυσκολία βόλευε το ύψος του στην καρέκλα. Έπινε σοκολάτα από δυο πολύχρωμα καλαμάκια σε ένα θεόρατο ποτήρι και χάζευε πότε τη βροχή και πότε την οθόνη του κινητού του.

Τα μάτια της ταλαντεύτηκαν σε δυο χείλια κι ύστερα γλίστρησαν στο άσπρο της πουκάμισο η διαφάνεια του οποίου μαγνήτισε το βλέμμα του άντρα σε μια αντίστροφη διαδρομή. Πρώτα στο ύφασμα που δεν έκρυβε πια το στηθόδεσμό της κι έπειτα στα χείλη της. Η Έλλη σήκωσε πάλι τα βλέφαρα. Για μια απειροελάχιστη στιγμή θέλησε να σωριαστεί δίπλα του στο ξεθωριασμένο από τον ήλιο του νησιού μαξιλάρι και να μοιραστεί μαζί του καλαμάκια και χείλη. Άξαφνα βρέθηκε στο σπίτι της.

Έβρεχε καταρρακτωδώς και δεν είχε επιστρέψει. Η Έλλη παρατηρούσε τις βιαστικές σταγόνες στο τζάμι του παραθύρου καθώς σιδέρωνε το πουκάμισό που θα φορούσε αύριο στη δουλειά. Πόσα χρόνια το είχε αυτό το πουκάμισο; Το μπαμπακερό ύφασμα είχε κατά τόπους γίνει εξαιρετικά λεπτό ώστε έμοιαζε διάφανο. Ο ήχος του κλειδιού διέκοψε τις σκέψεις της. Το βρεγμένο μα γελαστό του πρόσωπο, φάνηκε στην πόρτα συγχρόνως με τον αναστεναγμό που φούσκωσε το στήθος της. Κρατούσε μια χάρτινη τσάντα με φρέσκο ψωμί και μια σακούλα του σούπερ μάρκετ. Της έστειλε ένα φιλί στον αέρα και μπήκε τρέχοντας στο δωμάτιο να βγάλει τα ρούχα του και να βάλει στεγνά. 

Κάθισαν στο τραπέζι της κουζίνας να φάνε, αντάλλαξαν τα νέα της ημέρας και ξάπλωσαν. Χώθηκε με ανυπομονησία στην αγκαλιά του και κόλλησε το στόμα στα χείλη του. Η γνώριμη εκείνη αίσθηση πως βρισκόταν στο σπίτι της την κυρίευσε. Ο ουρανός άνοιξε και η βροχή που έδερνε τους τοίχους, δεν τους άφηνε να κοιμηθούν.  

"Λαχτάρησα μια σοκολάτα" της είπε αναπάντεχα. "Να φτιάξω και για σένα αγάπη μου;"

"Μα εσύ δε πίνεις σοκολάτα" απάντησε απορημένα.

"Σπάνια και μόνο όταν βρέχει..." Ήταν τόσα που δεν ήξερε η Έλλη και τόσα που είχε ακόμα να μάθει για τον εδώ και λίγους μήνες σύντροφό της κι ας τον αγαπούσε κιόλας. Θα τα μάθαινε με τον καιρό. Αυτό ήταν το παιχνίδι της αγάπης και θα το έπαιζαν παρέα... 

"Εγώ θα φτιάξω και για τους δυο μας" του ανακάτεψε τα μαλλιά και σηκώθηκε από το κρεβάτι.

Αυτό δεν κράτησε παρά λίγα δευτερόλεπτα. Το γόνατο μαζεύτηκε αστραπιαία και η Έλλη πέρασε τσαλαβουτώντας στην απέναντι τέντα. Ο άντρας συνέχισε να πίνει τη σοκολάτα του. Κανείς από τους δυο δε θα θυμόταν το πρόσωπο του άλλου όταν μετά από χρόνια συναντήθηκαν. Κανείς από τους δυο δεν θα έφερνε στο νου του πόσο μόνοι κι απογοητευμένοι ένιωθαν εκείνο το βροχερό απόγευμα. Κανείς από τους δυο δε θα φανταζόταν ποτέ πως δυο χείλη μπορούσαν να μοιάζουν με σπίτι. Θα ερχόταν κάποτε το πλήρωμα του χρόνου και με όλες τις αποσκευές που κουβαλούσαν, θα μετακόμιζαν.

Διήγημα της Αφροδίτης Φραγκιαδουλάκη

βιογραφικό: Η Αφροδίτη Φραγκιαδουλάκη κατάγεται από το Ηράκλειο, κυκλοφορούν δυο βιβλία της, «το ραντεβού» και η «Κερασία», ενώ έπεται το τρίτο της μυθιστόρημα. Έχει γράψει ακόμα μια ανέκδοτη συλλογή με μικρά ποιήματα και χαϊκού. Πολλά διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί στον ημερήσιο και διαδικτυακό τύπο. Διατηρεί ένα μπλογκ τέχνης, το afroui • me & myself (afrouif.tumblr.com) και μια καλλιτεχνική στήλη (afrouiσματα) σε λογοτεχνική ιστοσελίδα. Τη βρίσκετε στο Twitter ως @afroui και στο Facebook με το όνομά της.

Πηγή: pancreta