Όπως κάποτε είπε ο σημαντικός Αμερικανός φωτογράφος Aaron Siskind «η φωτογραφία είναι ένας τρόπος να αισθάνεσαι, να αγγίζεις, να αγαπάς». Και πράγματι είναι, ιδίως στη ρημαγμένη από τον πόλεμο, αποκλεισμένη, παρεξηγημένη Λωρίδα της Γάζας. Έξω από τη Γάζα, οι εντυπώσεις για τη Λωρίδα περιορίζονται στις εικόνες των ερειπωμένων κτιρίων, των χτυπημένων από τη φτώχεια χωριών και τον τραυματισμένων, σε κατάθλιψη ανθρώπων. Κι αυτές είναι όντως κυρίαρχες. Αλλά η Γάζα έχει, επίσης, μια άλλη πλευρά- μια πλευρά χαρούμενη, στοχαστική και άγρια δημιουργική- που υπερβολικά πολλοί δε βλέπουν.

Ο Ibrahim Faraj, ένας 27χρονος ανεξάρτητος φωτογράφος από την Πόλη της Γάζας, έχει κάνει αποστολή του την αμφισβήτηση των στερεοτυπικών εικόνων.

Το ταλέντο του στη φωτογραφία άρχισε να εμφανίζεται όταν ήταν νέος και αρχικά πειραματιζόταν με το κινητό του τηλέφωνο και μόνο αργότερα «αποφοιτώντας» σε μια ψηφιακή, κι έπειτα σε μια επαγγελματική κάμερα. Αφότου ολοκλήρωσε προπτυχιακές σπουδές στη δημοσιογραφία το 2009, αμέσως μετά την ανακωχή που τερμάτισε τη βάρβαρη ισραηλινή Επιχείρηση Συνπαγές Μολύβι, ο Ibrahim ξεκίνησε να κάνει τακτικά εξάσκηση στη φωτογραφία. Ωστόσο, η εστίασή του ήταν διαφορετική από όλων των άλλων: αναζητούσε την ελπίδα και την ανανεωμένη ζωή εν μέσω όλων των σημαδιών του πολέμου.

«Η Γάζα αξίζει να ζει, και οι κάτοικοί της έχουν το δικαίωμα να ζουν ειρηνικά, παρά την πολιορκία και την κατοχή», λέει.

Η Γοργόνα της Θάλασσας- η εκδοχή της Γάζας

Οι φωτογραφίες του Ibrahim συχνά εστιάζουν στο τοπίο, μιας και βλέπει τη φύση ως πηγή ελπίδας και θεραπείας. Μια μέρα, ήταν στην παραλία της Deir Al Balah στην κεντρική Γάζα και συνέλαβε το πλάνο ενός 11χρονου κοριτσιού με μαύρα μαλλιά, καθώς έπαιζε στη θάλασσα. Βυθιζόταν στη θάλασσα, έπειτα ανασηκωνόταν, κι έριχνε τα μαλλιά της πίσω. Βλέποντας τον Ibrahim με την κάμερά του, σκόπιμα επανέλαβε την παιχνιδιάρικη ενέργειά της, προκαλώντας τον να την φωτογραφίσει.

Ο Ibrahim ανάρτησε τις φωτογραφίες στον προσωπικό λογαριασμό του στο Facebook και εξεπλάγη ανακαλύπτοντας πόσο καλά τις είχαν υποδεχτεί άτομα και άλλοι φωτογράφοι ανά τον κόσμο. Ωστόσο, κάποιοι στη Γάζα το βρήκαν «ντροπιαστικό». Το κορίτσι έμοιαζε μεγαλύτερο, κι έτσι η φωτογραφία θεωρήθηκε ακατάλληλη στη συντηρητική Λωρίδα.

Την επόμενη Παρασκευή, ο Ibrahim επέστρεψε στην παραλία, για να αποδείξει την ηλικία της στους επικριτές. Τράβηξε μια φωτογραφία των 2 εκείνη τη φορά, και τους την έδωσε ως αναμνηστικό. Ο Ibrahim λέει συνοφρυωμένος: «Οι περισσότεροι επικριτές των φωτογραφιών μου αγνοούν το βασικό μου μήνυμα, την ομορφιά που είναι η Γάζα».

Η φωτογραφία με τη γοργόνα της θάλασσας καταδεικνύει τη δύναμη της φωτογραφίας, στην οποία ο Ibrahim έχει γίνει ειδικός. «Χωρίς καθόλου να αλλάζω την πραγματικότητα, αλλά συλλαμβάνοντάς την έτσι, ώστε να μεταφέρει ένα μήνυμα- σ’ αυτή την περίπτωση, ότι η Γάζα πραγματικά αξίζει τη ζωή».

Παρά τη διαμάχη, αυτή φωτογραφία του άνοιξε το δρόμο ως καλλιτέχνη.

Ο κάουμποϊ και το βιολί

Ο κάουμποϊ και το βιολί είναι άλλη μία από τις δημοφιλείς φωτογραφίες του Ibrahim. Το αγόρι που φαίνεται μεγάλωσε στην Beit Lahia, στο βόρειο άκρο της Λωρίδας της Γάζας, όπου η οικογένειά του διατηρεί κοπάδι προβάτων. Οι γονείς του είναι, επίσης, καλλιτέχνες. Ειδικεύονται στην Dihyya, ένα βεδουίνικο παλαιστινιακό εορταστικό χορό, ο οποίος συνήθως εκτελείται συλλογικά σε γαμήλια γλέντια. Η φωτογραφία συνδυάζει και τις 2 πτυχές της ζωής των Βεδουίνων της Γάζας.

Το πιο αγαπημένο μέρος του Ibrahim, όπου οι περισσότερες φωτογραφίες του έχουν τραβηχτεί, είναι η γειτονιά Johr Al Deek στο κέντρο της πόλης της Γάζας, κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ. Η εν λόγω γειτονιά έχει υποστεί σφοδρούς βομβαρδισμούς στη διάρκεια των επαναλαμβανόμενων ισραηλινών επιθέσεων.

Ανάμεσα στις φωτογραφίες που τράβηξε στη γειτονιά είναι 2, οι οποίες απεικονίζουν τη νεότερη Παλαιστίνια αναβάτρια αλόγων, την 7χρονη Hala Al Batrawi. Και οι 2 φωτογραφίες δείχνουν τη βαθιά της τρυφερότητα για το λευκό άλογό της. Παρά τις επαναλαμβανόμενες και βίαιες επιθέσεις, η καθαρή αθωότητα βρίσκεται στη σχέση ανάμεσα στο κορίτσι και το άλογο.

Μια ημιτελής σκηνή

Στη Γάζα, ο τρόμος των αναμνήσεων του πολέμου μπορεί να σκοτώσει την ελπίδα. Ο Ibrahim σχεδίασε αυτή τη φωτογραφία, για να επικοινωνήσει ότι πάντοτε υπάρχει μια άλλη πόρτα, μια άλλη ευκαιρία, ακόμα κι όταν αυτή ελάχιστα αναμένεται.

«Πάντοτε θα υπάρχει μια αχτίδα ελπίδα να μας βοηθάει να επιζούμε εδώ», επιμένει.

Τα παιδιά και η αγελάδα

Τα παιδιά συνήθως αγαπάνε τα ζώα. Η αθωότητα αγαπά την αθωότητα. Επομένως, η φωτογραφική σειρά των παιδιών με τις αγελάδες. Κι έπειτα η οικογένειά τους ζήτησε από τον Ibrahim αντίγραφα των φωτογραφιών που τράβηξε, κι αυτό στάθηκε η έμπνευση για μια καινούρια σειρά- τα «θέματά» του με τις φωτογραφίες τους.

Από το πάθος στο επάγγελμα

Όπως οι περισσότεροι καλλιτέχνες στη Γάζα, υποφέρει από έλλειψη του κατάλληλου εξοπλισμού για την τέχνη του. «Ο καλύτερος φωτογραφικός εξοπλισμός δύσκολα βρίσκεται εδώ, κι όταν είναι διαθέσιμος είναι υπερβολικά ακριβός», λέει.

Αυτό δεν τον σταματάει, ωστόσο. Ο Ibrahim υπέβαλε πρόταση για ένα φωτογραφικό και κινηματογραφικό στούντιο στο Mobaderoon, μια νεοσύστατη εταιρεία-«θερμοκήπιο», η οποία διευθύνεται από τον Παλαιστινιακό Σύλλογο Πρόνοιας, με χρηματοδότηση από το Αραβικό Ταμείο για την Οικονομική και Κοινωνική Ανάπτυξη, που εδρεύει στο Κουβέιτ. Το εγχείρημά του έχει γίνει αποδεκτό και, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα είναι η επόμενη φάση στην υποσχόμενη σταδιοδρομία του Ibrahim.

Η δουλειά του έχει ήδη λάβει πολλά βραβεία, περιλαμβανομένων και της πρώτης θέσης στο διαγωνισμό Η Γάζα στα μάτια σου, που έχει ως χορηγό την Ένωση Πρόνοιας για τη Νεολαία. Ο Ibrahim βγήκε, επίσης, δεύτερος σε ένα διαγωνισμό, ο οποίος διοργανώθηκε από την Ομάδα Αράβων Φωτογράφων. Ένα άλλο όνειρο είναι να εκδώσει αυτές τις βραβευμένες φωτογραφίες και άλλες σε ένα λεύκωμα.

Αλλά, εξαιτίας των κλειστών συνόρων, ποτέ μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να ταξιδέψει με τη δουλειά του έξω από τη Γάζα. Αν όλα πάνε καλά, κι αυτό το όνειρο θα πραγματοποιηθεί.

*H Ghada Al–Haddad, 21 ετών, είναι απόφοιτος αγγλικής γλώσσας και λογοτεχνίας του Ισλαμικού Πανεπιστημίου της Γάζας.

Πηγή: http://www.wearenotnumbers.org/home/Story/Gaza_through_a_different_lens

Μετάφραση-απόδοση: Γιάννης Κοντός

Πηγή: hitandrun.gr