Είπαµε πως το ντουέντε γυρεύει την πληγή, το χείλος του γκρεµού, κι ότι εµφανίζεται πάντα εκεί που οι µορφές χάνονται η µια µέσα στην άλλη σε µια νοσταλγία βαθύτερη απ' την εξωτερική έκφρασή τους. Είναι σα να συγκεντρώνεται όλος ο δαιµονισµός του κλασικού κόσµου σ' αυτό το τέλειο θέαµα, σύµβολο του πολιτισµού και της µεγάλης ευαισθησίας ενός λαού που ανακάλυψε τον ωραιότερο θυµό, την ωραιότερη µελαγχολία και τον ωραιότερο πόνο του ανθρώπου.
Το ντουέντε φροντίζει να γεννήσει τον πόνο µέσα στο δράµα, ξεκινώντας από ζωντανές µορφές κι ετοιµάζει τη σκάλα της φυγής απ' την πραγµατικότητα που µας περιβάλλει. Eπιδρά πάνω στο σώµα της χορεύτριας όπως ο άνεµος πάνω στην άµµο.
Με µαγικές δυνάµεις µεταµορφώνει ένα απλό κορίτσι σε φεγγαρόπληκτη παραλυτική, κάνει ένα τσακισµένο γεροζητιάνο που γυρίζει τις ταβέρνες να κοκκινίζει σαν έφηβος, κρύβει µέσα σε µακριές πλεξίδες το άρωµα του λιµανιού τη νύχτα και κάθε στιγµή εµπνέει στα χέρια κινήσεις που γέννησαν τους χορούς όλων των καιρών. Μα αξίζει να τονιστεί πως το ντουέντε δεν επαναλαµβάνεται ποτέ, όπως τα σχήµατα της θάλασσας δεν επαναλαµβάνονται ποτέ στη θύελλα.
Από τη διάλεξη του Φ. Γ. Λόρκα για το «Ντουέντε», τη μυστηριώδη και ανεξιχνiαστη δυναμη κάθε καλλιτεχνικής και πνευματικής δημιουργίας.
Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου του 1898. Τα ξημερώματα της 19ης Αυγούστου του 1936, εκτελέστηκε στο Βίθναρ της Ισπανίας από παραστρατιωτικούς οπαδούς του Φράνκο που έθαψαν τη σορό του, μαζί με άλλα τρία άτομα που εκτέλεσαν εκείνη την αυγή σε ομαδικό τάφο.
Βίντεο: Ανδαλουσιανό τραγούδι στο οποίο παίζει πιάνο ο Λόρκα. Εκτός από ποιητής και ζωγράφος ήταν και μουσικός
Πηγή: pancreta.gr